LOVE POSITIONS พิษสวาท นิยาย บท 32

พิษสวาท | ตอนที่ 31 | ผู้ปกครอง

"ปล่อยนะ!" เด็กสาวเปล่งเสียงอันแสนจะแหบแห้งของเธอออกมาจากลำคอที่เจ็บแสบของเธอ

"อย่าอวดดี!" เขาตอบกลับไปเพียงเท่านั้นก่อนจะกระชับอ้อมแขนอุ้มคนตัวเล็กแน่นมากขึ้น

"....." นัยน์ตาหญิงสาวเต็มไปด้วยความชอกช้ำทั้งกายและใจ

ฟุ่บ! เขาวางเธอลงบนเบาะอย่างช้า ๆ

"อะ..โอ๊ย" เมื่อคนตัวเล็กนั่งลงกับเบาะรถหรู เธอก็งอตัวกุมท้องน้อยของตัวเองเอาไว้แน่น

ใบหน้าเรียวเล็กของเธอซีดเผือดถึงขีดสุดในพริบตา มือเล็ก ๆ ทั้งสองกำหมัดแน่น ใบหน้าบ่งบอกถึงความเจ็บปวดทรมานอย่างเห็นได้ชัด

"เจ็บตรงไหน?" เขาเอ่ยถามเสียงเรียบพร้อมกับแตะที่หน้าผากและตามลำคอของเธอเล็กน้อย

"ตัวร้อนขนาดนี้ไม่ชักก็บุญแล้วมั้ย..ยัยเด็กโง่เอ้ย!" เขาสบถออกมาอย่างหัวเสีย ก่อนจะรีบปิดประตูรถและเดินอ้อมไปขึ้นฝั่งคนขับในทันที

บนรถหรูของรันเวย์

รันเวย์รีบสตาร์ตรถและขับออกไปมุ่งหน้าตรงไปทางโรงพยาบาลที่ใกล้ที่สุดในทันที สายตาคมคายของเขายังคงเหลือบมองเธอเป็นระยะ ๆ

"...เฮ้อ..เฮ้อ..." เธอทำแค่เพียงระบายลมหายใจออกมาอย่างแผ่วเบา และข่มกลั้นความรู้สึกที่อยากจะร้องไห้ไว้ภายใน

เมื่อรถเคลื่อนออกไปได้ไม่เท่าไร ฝ่ามือเล็ก ๆ ทั้งสองข้างก็โอบกอดตัวเองเอาไว้แน่น ร่างบางหนาวสั่นจากพิษไข้แต่เธอก็ไม่ยอมปริปากพูดอะไรกับเขาแม้สักคำเดียว

รันเวย์ชำเลืองมองใบหน้าขาวซีดของเธอ พร้อมกับถอนหายใจออกมาก่อนกดปิดแอร์ภายในรถทันที

แต่ไม่ว่าจะทำยังไงก็ตาม คนตัวเล็กก็ยังคงหนาวสั่นและอาการไม่สู้ดีนัก

"อย่าหลับนะ!" ร่างสูงหันไปพูดย้ำกับเธออีกครั้ง ซึ่งตะวันก็นั่งพิงเบาะไปด้วยอาการสะลึมสะลือ

บนท้องถนน ฝ่าเท้าของเขาเหยียบเกือบมิดไมล์ ดวงตาคมคายคู่นั้นยังคงจ้องมองเธออยู่ตลอด

จนเมื่อขับมาถึงไฟแดงหนึ่ง เขาก็รีบถอดเสื้อแจ็กเก็ตตัวนอกของเขาออก และคลุมให้กับตะวันไปทันที

ฟุ่บ! เด็กสาวรีบคว้าเอาเสื้อแจ็กเก็ตหนาของเขามาห่มกายของเธอทันที ด้วยความเหน็บหนาวจากภายในกายที่ทำให้เธอจับสั่น รันเวย์ดึงเสื้อของเขาคลุมไปทั่วกายของคนตัวเล็ก ซึ่งมันก็ตัวใหญ่มากจนคลุมได้เกือบทั้งหมด เขาลูบศีรษะของเธออย่างแผ่วเบา พร้อมกับแตะที่หน้าผากของเด็กสาวเบา ๆ

"เชี้ยเอ้ย!" เขากุมขมับเล็กน้อย เพราะตัวของตะวันร้อนมากจริง ๆ และอาการของเธอดูไม่ดีเอาซะเลย

พอไฟเขียวได้ รันเวย์ก็สับเกียร์และเหยียบแทบมิดฝ่าเท้าจนสามารถขับมาถึงโรงพยาบาลได้ในระยะเวลาเพียงไม่กี่นาทีเท่านั้น

โรงพยาบาลเอกชนแห่งหนึ่ง

"จากการที่หมอวินิจฉัยแล้ว คนไข้ป่วยเป็นกระเพาะปัสสาวะอักเสบเฉียบพลันนะครับ" คุณหมอเอ่ยขึ้นหลังจากตรวจวินิจฉัยตามอาการของเธอแล้ว

"จะมี อาการปวดหัว คลื่นไส้ อาเจียน ปวดช่วงท้องน้อยมาก ๆ และมีไข้ขึ้นสูงแบบนี้เลย และต่อให้ทานยาลดไข้ไปก็จะไม่ค่อยดีขึ้น" คุณหมอพูดพร้อมกับพยักหน้าให้พยาบาลมาเตรียมเจาะเลือดไปตรวจ รวมถึงให้น้ำเกลือตะวันที่นอนซมอยู่บนเตียงอย่างไม่มีเรี่ยวแรงจะทำอะไรด้วยตัวเองเลยจริง ๆ

"ยังโชคดีนะครับมาถึงโรงพยาบาลก่อน ไข้สูงมาก" หมอวัดไข้แล้วจึงพูดขึ้นต่อ

"แล้วไอ้กระเพาะปัสสาวะอักเสบนี้มันรุนแรงมากไหม?" รันเวย์ที่ยืนกอดอกฟังอยู่นานจึงถามขึ้นทันที