LOVE POSITIONS พิษสวาท พิษสวาท | ตอนที่ 64 | ตอบแทนด้วย..

 พิษสวาท | ตอนที่ 64 | ตอบแทนด้วย..

"….." ร่างสูงจ้องมองไปที่หมออย่างกดดันหนักกว่าเดิม "คะ..คือ..ถ้าจะให้หมอแนะนำจริง ๆ หมอคิดว่าการปลูกถ่ายเปลี่ยนไตจากคนในครอบครัว เป็นวิธีที่มีโอกาสเป็นไปได้มากที่สุด" หมอหลบสายตาดุดันของเขาและรีบอธิบายต่อในทันที

"ยิ่งถ้าได้รับไตจากพี่น้องที่เกิดจากพ่อแม่เดียวกันแล้ว มีโอกาสสูงมากที่ไตจะสามารถเข้ากันได้มากกว่าเคสอื่นเลยครับ" หมออธิบายให้รันเวย์ฟังและเหลือบ ๆ มองหาน้องสาวของคนไข้ไปด้วย หมอพูดออกไปโดยไม่ได้คิดอะไร

แต่กลับกลายเป็นยิ่งทำให้ร่างสูงตรงหน้าชักสีหน้าขึ้นมาอย่างไม่พอใจหนักกว่าเดิม

"ไตจากน้องสาวอย่างนั้นเหรอ?" รันเวย์เอ่ยถามย้ำอีกครั้งด้วยน้ำเสียงที่ฟังดูน่าขนลุกชอบกล "ถ้าหมอกำลังมองหาไตยัยเด็กคนเมื่อกี้ละก็...ฉันไม่อนุญาตให้เด็กคนนั้นบริจาคไตให้ใครทั้งนั้น!" รันเวย์ลุกขึ้นจากเก้าอี้ก่อนจะจ้องมองไปที่หมอตรงหน้านิ่ง ๆ

"และเรื่องที่พูดแนะนำมาเมื่อกี้... ไม่ต้องพูดขึ้นมาให้ได้ยินอีกเลยจะดีมาก!" เขาพูดกับหมอด้วยน้ำเสียงที่เย็นยะเยือกและแววตาที่เชือดเฉือนแบบนิ่ม ๆ

"เอาเป็นว่าภายใน 6 เดือนนี้ ฉันจะหาคนบริจาคไตมาส่งให้เองถึงที่นี่!" ร่างสูงทิ้งนามบัตรส่วนตัวของเขาลงบนโต๊ะของหมอเจ้าของไข้ทันที

"หมอมีหน้าที่แค่รักษา...ก็รักษาไป และถ้าไม่อยากมีปัญหา ก็ตกลงตามนี้" รันเวย์พูดทิ้งท้ายเอาไว้เพียงเท่านั้น ก่อนจะเดินออกจากห้องไปทันที โดยไม่รอฟังคำตอบของหมอแต่อย่างใดเลย ร่างสูงย่างเท้าเดินออกมาก็เห็นตะวันกำลังยืนอุ้มลูกชายของเขา หยอกล้อคลอเคลียกันไปมาด้วยใบหน้าที่เปื้อนรอยยิ้ม ทั้งเธอและทั้งเด็กนั่นถ้าไม่รู้จัก หลาย ๆ คนก็คงคิดว่าเป็นแม่ลูกกันจริง ๆ ซะแล้ว "คุณรัน" ตะวันที่หันมาเห็นรันเวย์ที่ยืนมองเธออยู่ไกล ๆ ก็รีบเดินอุ้มเซอร์เวย์เดินตรงเข้ามาหาเขาทันที

"ไม่ต้องอุ้มมาใกล้ฉันมาก ฉันไม่ชอบเด็ก" เขาตอบกลับไปด้วยใบหน้าเรียบเฉย ก่อนจะเดินกลับไปที่รถทันที

เมื่อทั้งสองคนเดินกลับมาถึงรถ คนตัวเล็กก็เป็นฝ่ายพูดขึ้นมาก่อนที่รันเวย์จะเปิดประตูเข้าไปนั่งในรถ

"คุณรันกำลังจะรีบไปทำงานใช่ไหมคะ.......งั้นหนูขออยู่โรงพยาบาลต่อได้ไหม?" เด็กสาวเดินมาขออนุญาตเขา เพราะเธอรู้สึกอยากจะอยู่ใกล้ ๆ พี่สาวให้ได้มากที่สุด

"หมอบอกว่าพี่เธอนะ น่าจะนอน ICU ยาว ๆ เป็นอาทิตย์ได้เลยมั้ง" เขาพูดขึ้นด้วยใบหน้าที่เรียบนิ่ง และจ้องเข้าไปในแววตาของเด็กสาวตรงหน้า

"และห้อง ICU ไม่อนุญาตให้ใครเข้าเยี่ยมหรือเฝ้า เพราะฉะนั้นเธอจะอยู่ที่นี่ต่อเพื่ออะไร?" เขาถามกลับไปเสียงแข็ง

ๆ คือเมื่อคืนหนูนอนน้อย และก็มีเรื่องให้คิดมากนะคะ สมองมันประมวลผลในการพูดช้าไปหน่อย" เด็กสาวอธิบายไปแบบข้าง ๆ คู ๆ เพราะวันนี้เธอกล่าวหาคนตัวสูงไปแล้วถึงสองเรื่องด้วยกัน ทั้ง ๆ ที่เธอก็แอบจะตั้งใจเบา

"ยัยเด็กโง่" ร่างสูงขยับใบหน้าเข้ามาใกล้ตะวัน ก่อนจะดีดนิ้วใส่หน้าผากของเธอเหมือนที่เขาชอบทำ

ป๊อก!

"อ๊ะ!" สาวน้อยทำตาโตแก้มป่องเล็กน้อย พร้อมกับลูบหน้าผากของตัวเองเบา ๆ

ตะวันเอ่ยถามขณะที่เธอกำลังปลดเข็มขัดนิรภัย และค่อย ๆ เปิดประตูลงไปจากรถอย่างช้า ๆ

"ไม่ต้องทำหรอก..สั่งเอาจากร้านอาหารน่าจะอร่อยกว่า" รันเวย์ตอบกลับไปก่อนจะลดกระจกรถลงเล็กน้อยทั้งสองฝั่ง

"แต่หนูทำกับข้าวอร่อยจริง ๆ นะ" ตะวันที่ยังอุ้มเซอร์เวย์อยู่ก็ก้มตัวลงพูดผ่านขอบหน้าต่างรถหรูไป

เขาคาบบุหรี่ไว้ที่ริมฝีปาก ก่อนจะหันไปมองหน้าใส ๆ ซื่อ

"เออ ๆ ลองกินดูก็ได้ แต่ถ้าไม่อร่อยละก็...ฉันจะกินเธอแทน!" ร่างสูงพูดเพียงเท่านั้นก่อนจะจุดบุหรี่และขับรถกลับออกไปทำงานต่อในทันที

"เมื่อก่อนหนูอาจจะเกลียดจะโกรธคุณสารพัด... แต่วันนี้คุณคือผู้มีพระคุณคนหนึ่งในชีวิตของหนูเลยจริง ๆ " ตะวันมองรถหรูของเขาทั้งน้ำตาคลอเบ้า

มุมมองที่เคยเห็นเขา กับรันเวย์ที่เธอได้เข้ามาสัมผัสใกล้ชิดด้วยตัวเองแบบทุกวันนี้ มันต่างกันมากเลยจริง ๆ

ปู๊ดดดด~ เสียงลมบางอย่างดังขึ้น และโชยมาพร้อมกับกลิ่นนมอ่อน ๆ เตะจมูกของตะวันที่กำลังยืนน้ำตาคลออย่างซาบซึ้งในความช่วยเหลือของรันเวย์อยู่