LOVE POSITIONS พิษสวาท นิยาย บท 8

พิษสวาท | ตอนที่ 7 | งานแต่งสายฟ้าแลบ

หลังจากนั่งอัดบุหรี่ไปหลายต่อหลายมวนจนหมดซองด้วยความเครียด ท้ายที่สุดแล้วเขาก็นึกทางออกอะไรขึ้นมาได้ รันเวย์จึงรีบโทรศัพท์หาแม่ทันที

(บทสนทนาทางโทรศัพท์ระหว่างรันเวย์ / คุณแม่เฌอรีน)

(ว่าไงเจ้าลูกชายตัวดี นี่ลูกแม่ตื่นแต่เช้าเหมือนกับคนอื่นเขาเป็นด้วยเหรอ?) เมื่อรับสายก็เอ่ยถามด้วยความแปลกใจ เพราะปกติแล้วรันเวย์แทบไม่เคยใช้ชีวิตในเวลากลางวันแบบนี้เลยจริง ๆ

ยิ่งช่วงนี้ที่อีกฝ่ายขอลาพักร้อนจึงไม่ต้องไปทำงานที่บริษัท เลยทำให้ไม่มีใครได้เห็นหน้าค่าตาของเขาสักเท่าไหร่

"แม่ครับ คือผมมีเรื่องอยากจะปรึกษาหน่อยน่ะครับ" รันเวย์พูดด้วยน้ำเสียงที่จริงจังมากกว่าปกติ

(มีอะไรรึเปล่ารัน ทำไมน้ำเสียงดูเครียด ๆ น่ะลูก?) ผู้เป็นแม่เอ่ยถามกลับทันที เพราะปกติแล้วเขาไม่ใช่คนที่จริงจังอะไรมากแบบนี้

"คือ... ผมอยากขอนับหนึ่งแต่งงานน่ะครับแม่" รันเวย์นึกใบหน้าคนรักสลับกับมองไปที่คลินิกนั้นอย่างคิดไม่ตกเลยจริง ๆ

(ฮะ? ลูกพูดจริงเหรอรัน?) ปลายสายอุทานขึ้นด้วยความดีใจ

"จริงครับแม่... ผมอยากรีบจดทะเบียนแล้วก็แต่งงานกับหนึ่งให้ไวที่สุดเลย" รันเวย์กัดริมฝีปากไปด้วยพูดไปด้วย สีหน้านั้นมีแต่ความกังวลใจ

(แม่ดีใจและก็ยินดีต้อนรับลูกสะใภ้คนนี้มาก ๆ เลยนะ) ท่านตอบกลับมาอย่างปิติยินดี

"แต่แม่ครับ คือ... ผมไม่รู้ว่าควรจะเตรียมอะไรบ้าง" เขาเอ่ยถามไปตรง ๆ

(เราน่ะ เตรียมตัวเตรียมใจก็พอ ที่เหลือเดี๋ยวแม่จัดการให้เอง) พอรู้ว่าลูกชายคนโตตั้งใจขอแฟนแต่งงาน มีเหรอที่สาวสังคมอย่างเฌอรีนจะพลาดได้ เธอชอบจัดงานสังสรรค์มากเป็นที่สุดมาแต่ไหนแต่ไรแล้ว

(เรื่องแหวนเนี่ย เดี๋ยวแม่ให้ร้านประจำคัดเพชรสวย ๆ มาทำแหวนแต่งงานให้ รับรองว่าถูกใจหนูนับหนึ่งแน่ ๆ) เธอดีใจประหนึ่งว่ากำลังจะได้แต่งงานเองอีกรอบเสียแล้ว

"ผมเชื่อมือแม่ที่สุดเลยครับ" รันเวย์พยักหน้ารับไปทันที เพราะมารดาของเขารสนิยมดีที่หนึ่งเลยจริง ๆ หาใครแทนไม่ได้

"เอ่อ แม่ครับ แล้วถ้าผมอยากขอแต่งภายในต้นเดือนหน้าได้ไหมครับแม่?" รันเวย์สูดลมหายใจเข้าลึก ๆ และพูดออกไปแบบชัด ๆ ว่าเขาต้องการด่วนมากจริง ๆ

(ฮะ ต้นเดือนหน้า?) ปลายสายถึงกับต้องถามย้ำอีกครั้ง เพราะนั่นหมายความว่าเหลือเวลาอีกแค่ไม่กี่สัปดาห์เท่านั้น

(ทำไมต้องรีบขนาดนั้นเหรอลูก... หรือว่าหนูหนึ่งกำลังมีข่าวดี) แม่ของรันเอ่ยถามกลับมาด้วยความข้องใจ เพราะทุกอย่างมันดูร้อนรนไปหมดจริง ๆ

"ไม่ใช่ครับ" รันเวย์ยกมือกุมหน้าผากตัวเองทันที เพราะคนที่เขาพลาดทำให้ท้องดันไม่ใช่นับหนึ่งนี่สิ

"คือ... ผมอยากแต่งงานในวันครบรอบที่คบกันกับหนึ่งน่ะครับแม่" ชายหนุ่มรีบพูดขึ้นอย่างลุกลี้ลุกลน หลังพยายามหาเหตุผลมาอ้างได้

(อ่า ๆ งั้นเดี๋ยวแม่รีบจัดการเรื่องแหวนเพชรกับเรื่องรายละเอียดงานแต่งให้เลยก็แล้วกันนะ) คุณแม่รับปากทันที แม้ว่ามันจะกะทันหันไปหน่อย แต่เพื่อลูกชายแล้วเธอย่อมทำให้งานแต่งเกิดขึ้นมาได้ทันอย่างแน่นอน

"ขอบคุณนะครับแม่... ผมรักแม่ที่สุดในโลกเลย" รันเวย์ตอบอย่างอ้อน ๆ

(จ้า แต่วันหลังถ้าคิดทำอะไรแบบนี้ต้องวางแผนล่วงหน้าหน่อยนะลูก ไหนจะสินสอด เรือนหอ และอีกมากมายหลายอย่างที่ต้องเตรียม) ปลายสายบ่นตามหลังมาทันทีตามแบบฉบับของความเป็นแม่นั่นแหละ

(งั้นเดี๋ยวแม่ทำผมเสร็จ จะรีบจัดการเรื่องงานแต่งให้นะลูก และจะส่งข้อมูลต่าง ๆ ไปให้ดูเป็นระยะ ๆ) แม่ของเขาเหมือนกำลังยุ่งอยู่กับการสระไดร์ผมในร้านเสริมสวยดังเช่นทุก ๆ วัน

"ครับคุณหญิงเฌอรีน" รันเวย์ขานรับก่อนที่อีกฝ่ายจะกดวางไป

(จบบทสนทนาทางโทรศัพท์ระหว่างรันเวย์ / คุณแม่เฌอรีน)

ชายหนุ่มยังคงนั่งจ้องมองรูปหน้าจอโทรศัพท์ตัวเองซึ่งถ่ายคู่นับหนึ่งอยู่นานมาก

"ถ้าเราสองคนจดทะเบียนและแต่งงานกัน มีลูกด้วยกัน ถ้าวันหนึ่งที่หนึ่งรู้ว่ารันเคยทำผิด หนึ่งก็คงจะให้อภัยรันได้ใช่ไหม?" รันเวย์มองที่รูปคนรักด้วยความกลัวมากจริง ๆ กลัวอีกฝ่ายจะรู้ความเลวที่เขาทำเอาไว้ กลัวว่าเธอจะทิ้งเขาไป

อย่างหนึ่งที่รันไม่เคยหลอกเลยคือ เขารักเพียงเธอมาโดยตลอดจริง ๆ การแต่งงานคือวิธีเดียวที่จะรั้งผู้หญิงคนนี้เอาไว้ได้

"ถ้ารันได้หนึ่งแล้ว รันจะหยุดและไม่ไปหาเศษหาเลยที่ไหนอีก" เขามองแฟนสาวตัวเองด้วยความทะนุถนอม แต่เมื่อเงยหน้ามองตรงไปที่คลินิกแห่งนั้นมันก็อดกังวลใจไม่ได้ เพราะผู้หญิงแบบพิต้าร้ายกว่าที่คิดเอาไว้มากจริง ๆ

"ฉันต้องกำจัดเธอออกไปจากชีวิตให้ได้ อีนรกเอ๊ย!!" รันเวย์กำหมัดแน่นก่อนจะต่อสายตรงไปยังพวกรับจ้างทำงานผิดกฎหมายในทันที