LOVE POSITIONS พิษสวาท นิยาย บท 9

พิษสวาท | ตอนที่ 8 | ลางไม่ดี

"ไม่ใช่ไม่มีทางเลือก แต่มึงอะเลือกทางนี้เอง!" ไทม์ตอบกลับเพราะเขาไม่เคยเห็นด้วยกับเรื่องที่พี่ชายตัวเองทำเลย แต่ก็ขัดไม่ได้

"ถ้ามึงจะมายืนสั่งสอน ก็รีบไสหัวไปไกล ๆ ปะ" รันเวย์กระแทกเสียงใส่อย่างไม่พอใจ

"ตอนนี้กูมีเรื่องให้คิดมากพอแล้ว!" ทั้งยังหัวเสียใส่คนรอบตัวด้วยความเครียดที่สะสมมาหลายวัน

ซึ่งไทม์ก็ยืนมองสภาพพี่ชายตัวเองด้วยความเวทนาและทำได้แค่เพียงปลงกับนิสัยเอาแต่ใจนี้

"เออ ๆ เดี๋ยวกูไปอาบน้ำก่อน แล้วจะมาช่วยแล้วกัน!" ก่อนทำได้แค่ถอนหายใจและข่มอารมณ์เอาไว้เพราะไม่อยากจะปะทะและเพิ่มความเครียดให้กับคนตรงหน้ามากไปกว่านี้

สภาพของรันเวย์ในตอนนี้ดูแทบไม่ได้เลยจริง ๆ ทั้งอดหลับอดนอน แถมยังประสาทกำเริบเป็นพัก ๆ ไม่ว่าใครเข้าใกล้ มันก็พาลใส่เขาไปหมด ไม่เว้นแม้แต่พวกแม่บ้านที่ต่างเอือมระอาจะมาทำความสะอาดในบ้านหลังนี้

วันต่อมา

"ตอนเย็น ๆ มึงช่วยเข้าไปดูเรือนหอให้ทีนะ กูเลือกซื้อบ้านโครงการใหม่ของไอ้เฟรนด์มา อยู่ใกล้ ๆ หมู่บ้านเราเนี่ยแหละ เห็นมันมีแบบบ้านสำเร็จรูปพร้อมอยู่เลย แต่ว่าตอนนี้กำลังเร่งวางแผนตกแต่ง ไหน ๆ ก็จบวิศวะน่าจะตรวจความเรียบร้อยได้ดีกว่ากู" ร่างสูงขอบตาดำคล้ำเอ่ยกับน้องชายด้วยท่าทางเพลีย ๆ มีแก้วกาแฟเรียงรางอยู่บนโต๊ะมากมาย และเฟรนด์ชิพที่รันเวย์เอ่ยถึงก็คือพี่ชายแท้ ๆ ของฟาเรนไฮต์ เพื่อนสนิทไทม์โซนเนี่ยแหละ จริง ๆ พวกเขาค่อนข้างสนิทกันพอสมควร ก่อนที่อีกฝ่ายจะย้ายไปเรียนต่อเมืองนอกจึงไม่ค่อยได้เจอกัน ประกอบกับรันติดแฟนหนักมาก เลยไม่คบเพื่อนคบฝูงที่ไหนอีกเลย

"อ๋อ หมู่บ้านโครงการพี่เฟรนด์ชิพที่ถัดออกไปไม่ไกลอะนะ เออ ๆ ได้ ๆ เดี๋ยวดูให้เอง แต่กูว่าตอนนี้มึงรีบไปนอนก่อนไหม แล้วตื่นมาค่อยเตรียมงานต่อ" ไทม์ตบไหล่คนที่นั่งฝืนตัวเองไม่ยอมหลับยอมนอน

การเตรียมงานแต่งภายใน 1-2 สัปดาห์แบบนี้มันไม่ใช่เรื่องง่ายเลยจริง ๆ เขารีบเร่งมาก ทั้ง ๆ ที่ว่าที่เจ้าสาวยังไม่รู้ตัวเลยด้วยซ้ำว่าถ้าลงจากเครื่องบินมาแล้วจะถูกขอแต่งงานอย่างกะทันหัน

"อ้าวหนุ่ม ๆ อยู่กันพร้อมหน้าพร้อมตาพอดีเลย" คุณแม่ยังสาวเดินเข้ามาภายในบ้านของลูกชายทั้งสอง เธอแต่งตัวเตรียมพร้อมที่จะออกไปข้างนอกแล้ว เพราะมีนัดเรื่องลองชุดงานแต่งเอาไว้

"มอนิ่งครับคนสวยของผม" ไทม์โซนรีบวิ่งเข้าไปสวมกอดอีกฝ่ายในทันที

"ปากหวานแต่เช้าเลยนะลูกรักของแม่" เฌอรีนหอมแก้มไทม์อย่างเอ็นดู

"แล้วไม่หอมลูกชังหน่อยเหรอครับ?" รันเวย์เอ่ยแซวไปเล็กน้อย

"นี่คุณว่าที่เจ้าบ่าว ทำไมยังไม่ไปอาบน้ำอีกล่ะ วันนี้แม่นัดไปลองชุดไม่ใช่เหรอ?" คุณแม่เดินเข้ามานั่งข้าง ๆ รันเวย์ที่เอนหลังกับโซฟา

"ให้ไอ้ไทม์มันไปลองแทนแล้วกันนะครับแม่ ผมง่วงมาก ๆ เลย" ชายหนุ่มเอนหัวอิงไหล่ของมารดาอย่างอ่อนล้า

"จะทำแบบนั้นได้ยังไงกันลูก... มันเป็นลางไม่ดีนะ" เฌอรีนพูดขึ้นเบา ๆ ด้วยสีหน้าเป็นกังวล

"ชุดเจ้าบ่าวจะให้คนที่ไม่ใช่เจ้าบ่าวลองได้ยังไง" ผู้เป็นแม่ย้ำกับรันเวย์ไปอีกครั้ง ช่วงนี้เธอเองก็รู้สึกเหมือนมีลางสังหรณ์ไม่ค่อยดีสักเท่าไหร่อยู่ด้วย

"แม่ครับ ผมไม่สนความเชื่อโบราณ ๆ อะไรแบบนั้นหรอกนะ... แม่ก็ไม่ต้องไปถือให้มันหนักหรอกครับ..." คนหัวรั้นตอบกลับเสียงระรื่น

"แค่ส่งไอ้ไทม์ไปลองชุดเจ้าบ่าว ไม่ได้ให้มันแต่งงานแทนสักหน่อย" รันหันไปพูดเล่นกับน้องชายต่อ

ซึ่งไทม์ก็นิ่งไปทันที และไม่ได้ตอบอะไรกลับมา

"แล้วฝากลองแหวนมาให้ด้วยนะ ถ้ามึงใส่ได้กูก็คงเหมือนกันแหละ" ชายหนุ่มพูดต่อก่อนจะหงายตัวนอนไปกับโซฟาแบบง่วงถึงขีดสุดแล้วจริง ๆ

"ไม่ให้ไทม์จดทะเบียนสมรสแทนไปเลยล่ะรัน!" ผู้เป็นแม่หันไปหยิกแก้มของลูกชายคนโตอย่างนึกหมั่นไส้

"ได้ด้วยเหรอ?" รันเวย์พูดติดตลกกับครอบครัวโดยไม่ได้คิดอะไร

"โอ้โฮเจ้ารัน! ทำไมขอบตาดำคล้ำขนาดนี้ล่ะลูก?" เมื่อคุณหญิงเฌอรีนได้เห็นใบหน้าทรุดโทรมนั่นก็ต้องแอบตกใจอยู่ไม่น้อย