LOVE POSITIONS พิษสวาท นิยาย บท 10

พิษสวาท | ตอนที่ 9 | ซ่อน (เกือบ) มิด

"ตะวันก็แค่พูดความจริง ผิดด้วยเหรอ?" สาวน้อยแกะมือของอีกฝ่ายออกจากริมฝีปากตัวเองทันที ก่อนจะถามกลับด้วยความซื่อตรง

"ถ้าแกไม่อยากให้พี่ต้องเดือดร้อน ก็เหยียบความจริงเรื่องนี้เอาไว้ และห้ามไปเล่าต่อให้ใครฟังทั้งนั้นเข้าใจไหม?"

"แล้วถ้าว่างมากก็อ่านหนังสือเถอะไป อย่ามาวุ่นวายแถวนี้พี่จะได้รีบทำงานต่อให้เสร็จ" ตาลดุน้องสาวของเธอเล็กน้อยและก้มหน้าก้มตาเตรียมของต่อทันที

"ตะวันขอช่วยพี่ตาลทำงานด้วยคนนะ จะได้เสร็จไว ๆ แล้วมีเวลาไปพักผ่อน" ตะวันแสร้งเปลี่ยนเรื่องคุยและทำเสียงอ้อน ๆ ใส่ด้วยท่าทีน่ารักน่าเอ็นดู ทำให้พี่สาวโกรธเธอไม่ลง

สองสามวันมานี้บ้านพักคนงานนั้นเงียบมาก เพราะทุกคนต่างไปช่วยกันเตรียมงานแต่งให้กับลูกชายคนโตของเจ้านายกันหมด

5 วันต่อมา (1 สัปดาห์นับจากวันที่นับหนึ่งไปบิน)

(บนสนทนาทางโทรศัพท์ระหว่างรันเวย์ / นับหนึ่ง)

"โอเค สรุปว่าไฟลต์บินกลับวันมะรืนใช่ไหม เดี๋ยวรันจะได้เตรียมตัวไปรับ"

(ใช่ เครื่องลงประมาณสองทุ่มนะ) ปลายสายตอบกลับมาเสียงหวาน

"ครับ รันจะรอนะ" รันเวย์มองกล่องแหวนแต่งงานในมือของเขาก่อนจะเงยหน้ายิ้มให้ปลายสาย

(เจอกันนะรัน) นับหนึ่งโบกมือลาทิ้งท้าย

"รักหนึ่งนะ" เขาพูดมันออกไปจากหัวใจ

(รักเหมือนกัน) เธอตอบกลับก่อนจะกดวางสาย

(จบบทสนทนาทางโทรศัพท์ระหว่างรันเวย์ / นับหนึ่ง)

หลังจากวางสายจากนับหนึ่งได้ไม่นาน เสียงโทรศัพท์ของรันเวย์ก็ดังขึ้นมาอีกครั้ง ซึ่งมันเป็นเบอร์ของพวกนักเลงหัวไม้ที่เขาจ้างให้จับพิต้าไปขังเอาไว้นั่นแหละ

(บนสนทนาทางโทรศัพท์ระหว่างรันเวย์ / นักเลงหัวไม้)

"อีนางนี่มันต้องการคุยกับนายน่ะครับ" หัวหน้านักเลงพูดขึ้นทันทีที่รันเวย์กดรับสาย

"งั้นก็เอาโทรศัพท์ให้มันพูด" ชายหนุ่มบอกกับปลายสายไป เพราะเขาได้ยินเสียงร้องไห้สะอึกสะอื้นดังแทรกเข้ามาไม่หยุด

(ปล่อยฉันเถอะนะ ฉันกลัวแล้ว... ฉันจะไม่ทำอะไรโง่ ๆ แล้วรัน) พิต้าเอ่ยด้วยน้ำเสียงที่แสนจะอ่อนล้า

(ฉันจะไม่ทำแบบนี้อีก ฉันจะไม่มายุ่งวุ่นวายอะไรอีกแล้ว... จะอยู่ให้เป็น) เธอพล่ามออกมาราวกับคนที่ขาดสติ

"ฉันจะมั่นใจได้ยังไง ว่าเธอจะไม่หักหลังฉันอีก?" ร่างสูงพูดออกไปอย่างรู้ทันว่าพิต้านั้นไว้ใจอะไรไม่ได้ทั้งนั้น

(ฉันจะรับเงินจากคุณและจะไม่มาให้เห็นหน้าเลยตลอดชีวิตนี้ อีกอย่างหลักฐานมันอยู่ในโทรศัพท์เครื่องนั้นที่คุณยึดไปทั้งหมด) ปลายสายเอ่ยตอบกลับมาด้วยเสียงสะอื้น

"เธอคิดว่าฉันจะเชื่องั้นเหรอ ว่าเก็บคลิปพวกนั้นเอาไว้แค่ในนี้จริง ๆ!" รันเวย์กระแทกเสียงใส่โทรศัพท์

(ฉันเก็บไว้แค่ในโทรศัพท์จริง ๆ นะคะ) พิต้ายืนกรานกับเขาอีกครั้ง

รันเวย์มองโทรศัพท์มือถือของพิต้าซึ่งตั้งรหัสผ่านเอาไว้ ทำให้เขาไม่สามารถกดดูข้อมูลหรือลบอะไรได้ และหากจะจ้างร้านซ่อมก็ไม่ได้ เพราะมันเต็มไปด้วยคลิปบนเตียงทั้งนั้น ที่สำคัญคือมันเห็นหน้าตัวเองชัดแทบจะทุกคลิป เพราะตอนที่ถ่ายนั้นเมาและนึกคึกคะนองไปเอง โดยไม่ได้คำนึงถึงผลที่ตามมา ใครจะคิดว่าวันหนึ่งเขาจะถูกผู้หญิงแบล็กเมลเข้าจนได้

"และรหัสผ่านของมันก็คือ 320174" พิต้ายอมบอกอย่างง่ายดาย ซึ่งเมื่อรันเวย์กดตามที่บอก เขาก็สามารถเข้าถึงข้อมูลภายในโทรศัพท์ได้ในทันที

"ฉันยอมทุกอย่างแล้ว รับเงินและยอมหายไปจากชีวิตของคุณตามที่ต้องการ แต่ขอเจอคุณเป็นครั้งสุดท้ายจะได้ไหม?" พิต้าวิงวอนต่อเขา เธอพยายามเรียกคะแนนความสงสารให้ได้มากที่สุด

"อืม!" รันเวย์ตอบเพียงเท่านั้นก่อนจะกดตัดสายไปทันที