LOVE POSITIONS พิษสวาท นิยาย บท 123

พิษสวาท | ตอนพิเศษ | แฟนเก่าที่ยังรัก

"ฉันเชื่อว่าต่อให้เรามีลูกอีกกี่คน เราสองคนก็จะรักและให้ความอบอุ่นเขาเท่า ๆ กันแน่"

รันเวย์ลูบผมลูกชายเบา ๆ อย่างเอ็นดู

"งั้นไว้ตะวันขอรอถามเจ้าตัวก่อนดีกว่าค่ะ ว่าเขาอยากมีน้องไหม?" ตะวันยังคงให้ความสำคัญกับเซอร์เวย์ก่อนเสมอ สำหรับเซอร์เวย์แล้วถึงแม้ว่าตะวันจะไม่ได้คลอดเขามาก็จริง แต่เธอก็ดูแลและให้ความรักเซอร์เวย์ได้ดีไม่ต่างจากแม่คนอื่น ๆ เลยตะวันมองเซอร์เวย์เป็นลูกชายของเธอมาตั้งแต่ต้น ซึ่งรันเวย์ก็ไม่มีทางที่จะหาผู้หญิงคนไหนที่จะรักลูกชายเขาจริง ๆ เท่าตะวันได้อีกแล้ว ..ไม่มีทางเลย

ในมุมของรันเวย์แม้ว่าทีแรกเขาจะตั้งแง่รังเกียจลูกชายคนนี้ แต่พอได้เลี้ยงได้สัมผัสใกล้ชิดมากขึ้น ๆ เซอร์เวย์แทบไม่มีอะไรเหมือนแม่ของเขาเลย แต่เหมือนตัวเขาเองทุกอย่าง ทั้งหน้าตา ทั้งนิสัย เรียกได้ว่าถอดแบบพ่อมาเลยทั้งหมด ทั้งความใกล้ชิด และความผูกพันทางสายเลือดมันจึงไม่ยากเลยที่เขาจะเปิดใจรับและรักลูกชายของเขาหมดหัวใจเช่นกัน

"แต่ฉันก็อยากมีลูกเยอะ ๆ เหมือนไอ้ไทม์นะ" เขาลูบท้องของตะวันเบา ๆ

"ฉันอยากรู้ว่าตะวันจูเนียร์เนี่ยจะน่ารักมากแค่ไหน" รันเวย์เงยหน้าขึ้นหยิกแก้มของเมียรักเบา ๆ

"เบา ๆ ค่ะ เดี๋ยวลูกตื่น" ตะวันปัดมือของเขาออกและอมยิ้มอย่างเขิน ๆ ก่อนที่ทั้งสองคนจะทิ้งตัวนอนลงบนหมอนนุ่ม ๆ นอนมองสบสายตากันและกัน โดยที่เด็กอ้วนนอนอยู่คั่นกลาง พร้อมกับส่งเสียงกรนออกมาอย่างแผ่วเบา

1 สัปดาห์ต่อมา

หลังจากที่กลับมาไทย ตะวันกับรันเวย์ก็ย้ายไปอยู่ที่คอนโดก่อน เขาใช้เวลาในการเคลียร์งานอยู่เกือบอาทิตย์ เพื่อที่จะมาให้ทันวันนัดทานข้าวกับครอบครัวใหญ่ ในวันสุดสัปดาห์นี้

ณ บ้านใหญ่

"ชุดนี้ดูเป็นยังไงบ้างคะ?" ตะวันเองถามรันเวย์อย่างไม่ค่อยมั่นใจสักเท่าไหร่เลย เพราะนี่ถือเป็นครั้งแรกเลยที่เธอกลับมาเหยียบที่บ้านหลังนี้อีกครั้ง

ในฐานะที่เปลี่ยนไป..

"ทั้งสวย ทั้งน่ารัก ไปหมดเลยขึ้นห้องก่อนเลยดีไหม?" รันเวย์ช่วยจับแต่งทรงผมและพูดแซวเล่นกับเธอเพื่อให้ตะวันคลายความเครียดได้บ้าง

"..คุณอย่าเล่นสิคะ" ตะวันดุรันเวย์เบา ๆ

"ไม่ต้องเกร็งขนาดนั้นหรอกน่าที่รัก" เขาลูบหัวของตะวันเบา ๆ อย่างเอ็นดู

"ที่นี่ก็บ้านเธอเหมือนกันไม่ใช่เหรอ" เขาหอมศีรษะของเธอเพื่อปลอบโยนใจ

"แต่ตะวันวางตัวไม่ถูกอะ" ตะวันกุมมือของรันเวย์เอาไว้แน่น

"อ้าว..มาถึงกันแล้วเหรอ?" เสียงใส ๆ ของผู้หญิงคนหนึ่งเอ่ยทักขึ้น

ทำให้ทั้งรันเวย์และตะวันหันไปมองตามเสียงพร้อม ๆ กัน

"ไม่เจอกันนานเลยนะ" เธอเดินตรงเข้ามาทักทั้งคู่อย่างยิ้มแย้ม

"สวัสดีค่ะคุณนับ" ตะวันยกมือไหว้เธอทันที ใจหนึ่งก็รู้สึกคิดถึงเจ้านายคนเก่าที่แสนใจดีตรงหน้า แต่อีกใจก็วางตัวไม่ค่อยถูกเท่าไหร่ เพราะคุณนับหนึ่งก็คือแฟนเก่าของรันเวย์นั่นเอง

"ตอนนี้เราอยู่ในฐานะสะใภ้ใหญ่ สะใภ้เล็กแล้วนะ จะมา คุณอะไร..เรียกพี่นับก็พอแล้ว" นับหนึ่งรับไหว้อย่างเป็นกันเอง

พร้อมกับเป็นฝ่ายโอบกอดตะวันก่อน

"ขอบใจนะหนึ่ง" รันเวย์เองก็พูดคุยกับแฟนเก่าของเขาอย่างยิ้ม ๆ

ถึงแม้ว่าความสัมพันธ์ของเขากับไทม์จะเหมือนเดิมแล้วแต่กับนับหนึ่งก็ยังมีเกร็ง ๆ กันอยู่บ้าง แต่ก็ถือว่าดีขึ้นกว่าแต่ก่อนมากแล้วจริง ๆ

"หนึ่งดีใจกับรันมากจริง ๆ นะที่วันนี้รันได้เจอกับความรักที่ดีแล้ว" นับหนึ่งมองหน้าตะวันกับรันเวย์สลับไปมาอย่างยิ้ม ๆ

"อืม รันเจอความรักของรันแล้วจริง ๆ " รันเวย์ยิ้มรับพร้อมกับดึงมือของตะวันมาชูต่อหน้าของนับหนึ่ง

"คุณผู้หญิง" ตะวันเหลือบมาเห็นเฌอรีนเธอก็ยิ้มออกมาทันที เด็กสาวค่อย ๆ คลายกอดออกจากคนอื่น ๆ และเดินตรงเข้ามาหาเฌอรีนกับดีเลย์ทันทีที่เจอหน้า

"ตะวัน คุณผู้หญิงอะไรกัน เรียกแม่ว่าแม่ได้แล้วนะ" เฌอรีนเอ่ยทักลูกสะใภ้ของเธอด้วยน้ำเสียงที่อบอุ่น ทว่าพอตะวันเดินมาถึงเธอก็ก้มลงกราบไปที่เท้าของเฌอรีนทันที และรวมไปถึงกราบเท้าของดีเลย์ด้วยอีกคน

ทั้งคู่ต่างยืนนิ่งไปแต่ก็ไม่กล้าจะขัดต่อศรัทธาและความตั้งใจของตะวันที่อยากจะกราบลงที่เท้าของพวกเขา ทั้งคู่จึงทำได้แค่นั่งลงและลูบหัวเธอเบา ๆ

"หนูอยากกราบขอบคุณสำหรับทุกสิ่งทุกอย่าง ขอบคุณที่ให้โอกาส ขอบคุณที่ยอมรับในตัวของหนู" ตะวันยกมือไหว้ทั้งสองคนด้วยความรู้สึกตื้นตันใจมากจริง ๆ เพราะถ้าไม่มีสองคนตรงหน้า เด็กกำพร้าอย่างเธอก็คงไม่มีทางมีวันนี้แน่ ๆ

"พ่อรับคำขอบคุณของหนูนะ และก็ยินดีต้อนรับเข้าสู่ครอบครัวของเรานะลูก" พ่อสามีรับไหว้พร้อมกับประคองให้ตะวันเงยหน้าขึ้นมาจากพื้น

"ไว้ค่อยรอไปกราบแม่กับพ่อในวันแต่งงานดีกว่านะ...." เฌอรีนเองก็เอ่ยหยอกล้อว่าที่สะใภ้คนล่าสุดอย่างเป็นกันเอง

"ต้องกราบสามีด้วยนะ เดี๋ยวซ้อมตั้งแต่คืนนี้เลยแล้วกัน" รันเวย์เดินเข้ามาประคองตะวันลุกขึ้นพร้อมกับกระซิบบอกเบา ๆ

"อย่าเหมือนไอ้ไทม์แล้วกัน วันงานจริงก้มกราบเมียเฉยเลย" ดีเลย์แกล้งเอ่ยแซว ๆ ลูกชายคนรองแบบขำขัน

"ก็ผมมันคนเคารพเมียนี่ครับ" ไทม์โอบเอวนับหนึ่งพร้อมกับตอบกลับไปทันควัน ทุกคนก็ยิ้มหัวเราะให้กันอย่างเต็มไปด้วยความสุข

"ไป ๆ เข้าบ้านไปนั่งคุยต่อที่ห้องอาหารเถอะ.. เดี๋ยวลุงทีสองกับป้าโมนามาจะได้เริ่มทานข้าวกันเลย" เฌอรีนชักชวนบรรดาลูก ๆ และสะใภ้เดินกลับเข้าไปนั่งคุยกันต่อในบ้าน

บรรยากาศงานเลี้ยงต้อนรับตะวัน เป็นไปอย่างอบอุ่น

แถมยังมีเจ้าสามแสบประจำบ้านอย่าง สอง สาม สี่ ที่วิ่งเล่นซุกซนไปรอบ ๆ ขาดก็แต่เจ้าเซอร์เวย์ที่ติดเรียน และขอกลับช้ากว่าพ่อแม่ไปสักสองสามเดือน

"ถ้าบ้านเรามีเด็กผู้หญิงบ้างก็คงดีนะครับ แม่ว่าไหม?" รันเวย์เป็นฝ่ายเปิดประเด็นขึ้นมาก่อนใคร