LOVE POSITIONS พิษสวาท นิยาย บท 20

พิษสวาท | ตอนที่ 19 | ชั่ววูบ

"ก็เคยซะสิ อย่าโง่ให้มากได้ไหม?"

"เร็ว ๆ!" เขาขึ้นเสียงใส่เธออีกครั้ง พร้อมกับเทน้ำเย็นราดใส่หัวตัวเองแล้วลูบใบหน้าไปมาให้สร่างเมามากขึ้น

"แต่ว่า... ถ้าฉันออกไปซื้อให้คุณก็จะไม่มีใครอยู่ดูคุณเซอร์เวย์นะคะ" ตะวันนึกขึ้นได้ว่าเธอไม่สามารถละทิ้งหนูน้อยให้นอนคนเดียวนานขนาดนั้น

"แล้วพี่เธอล่ะ?" รันเวย์เอ่ยสวนกลับไปทันที เขาคว้ารีโมตแอร์ในบ้านมาปรับลดอุณหภูมิจนต่ำมากที่สุด

"คือ… พี่สาวฉันไม่สบายเลยต้องนอนโรงพยาบาลน่ะค่ะ" เด็กสาวก้มหน้าตอบไปตามจริง

"แล้วไง?" เขากระแทกเสียงใส่เธอด้วยท่าทีรำคาญ จากนั้นจึงหยิบเงินเพิ่มให้ตะวันอีกเท่าหนึ่ง

"ฉันจะให้เวลาเธอแค่ 30 นาที ไปซื้อถุงยางไซซ์ 59 มาให้ได้ ไม่งั้นฉันเอาเธอตายแน่!" มือเคาะที่หน้าปัดนาฬิกาเรือนแพงของตัวเองอีกครั้ง

"ไปสิ!" รันเวย์ย้ำก่อนจะเดินงอตัวแปลก ๆ ไปนั่งรอตรงโซฟาตัวใหญ่พร้อมกับกดโทรศัพท์หาใครอีกคน

"ไอ้ไพลอท กูว่าผับใหม่ที่มึงพาไปคืนนี้แม่งเล่นกูละ" เขาพูดพลางนั่งลูบใบหน้าของตัวเองที่เปียกชุ่มด้วยน้ำเย็น

ก่อนเริ่มถอดกางเกงออก เหลือแต่บ็อกเซอร์เพียงตัวเดียวเท่านั้น

"อะไรนะ เด็กมึงก็โดนยา?" รันเวย์เอ่ยขึ้นอย่างตกใจไม่แพ้กัน

"เออแค่นี้ก่อนก็ได้ ๆ ไปจัดการให้เสร็จ ๆ เหอะ" เขาพูดจบก็รีบตัดสายทันที

"เชี่ยเอ๊ย!" ร่างสูงนั่งไล่โทรศัพท์เรื่อย ๆ แต่กลับไม่มีเบอร์คู่ขาคนไหนเลย เพราะนับจากเรื่องพิต้า รันเวย์ก็ไม่เคยกินใครซ้ำอีกไม่ว่าจะเด็ดแค่ไหนก็ตาม

"แม่งเอ๊ย ๆ ๆ กูจะทำไงดีวะเนี่ย" จากนั้นจึงมองท่อนเอ็นที่ผงาดขึ้นมาอยู่ในตอนนี้

ทั้ง ๆ ที่เขาเพิ่งฟาดนางแบบในผับไปจนถุงยางหมดกล่องแล้วแท้ ๆ ใครจะคิดว่าเหล้าแก้วสุดท้ายแม่งดันมียานรกนั่นอยู่ด้วยและเสือกเพิ่งมาออกฤทธิ์เอาตอนถึงบ้าน

เขาได้แต่คิดแค้นใจ แต่ทำอะไรไม่ได้เลยนอกจากนวดท่อนล่างตัวเองไปก่อน มืออีกข้างก็พยายามกดหาเบอร์พวกโมเดลลิ่งดัง ๆ เพื่อให้ส่งสาว ๆ

สวย ๆ มาแก้ขัดในคืนนี้ ซึ่งตอนนี้มันเริ่มจะปวดหน่วง ๆ ไปทั้งแก่นกายจนแทบทนไม่ไหวแล้ว

ทางด้านของตะวัน แน่นอนว่าเธอแทบไม่มีทางเลือกอื่นใดเลย นอกจากรีบไปซื้อของให้เจ้านายจอมเอาแต่ใจอย่างเขา แต่ไม่ลืมที่จะแวะมาดูเซอร์เวย์ก่อน ซึ่งก็พบว่าเด็กน้อยยังคงหลับสนิทดีดังเดิม

"เซเว่นหน้าหมู่บ้านคงไม่เกิน 10 นาทีแน่" ตะวันพึมพำคนเดียวสักพัก ก่อนจะเดินคว้าเอารถมอเตอร์ไซค์ไฟฟ้าบิดออกไปยังร้านค้า ซึ่งก็อยู่ห่างพอสมควร

• ร้าน 7/11 •

"น้องคะ ฟังมาผิดไหมคะ?" พนักงานถามกลับมาทันทีเมื่อเธอบอกขนาดถุงยางที่รันเวย์ต้องการไป

"ไซซ์ 59 นี่แทบไม่มีในชายไทยเลยนะคะ!" เธอมองหน้าตะวันอีกครั้ง

"อีกอย่างที่ร้านมีแค่ 49 กับ 52 เท่านั้นแหละ ถ้าไซซ์ใหญ่ขนาดนั้นก็ต้องสั่งเอาไว้ก่อน" จากนั้นจึงหยิบกล่องถุงยางอนามัยขึ้นมาให้เลือก

"หรือเขาบอกว่า 49 กันนะ?" ตะวันลังเลเล็กน้อย เพราะตอนที่เขาพูดเธอก็ไม่ได้ตั้งใจฟังดีสักเท่าไหร่

"งั้นเอา 49 ค่ะ ขอซื้อหมดนี่เลย" เธอยื่นแบงก์พันที่รันเวย์ให้มากับพนักงานทันที ซึ่งทางนั้นก็หันไปยิ้ม ๆ กับเพื่อนอีกคนเล็กน้อย

"งั้นคละกลิ่นไปแล้วกันนะ เด็กสมัยนี้โตไวจริง ๆ" พนักงานพูดตอบแบบแซว ๆ ขณะที่หยิบของใส่ถุง

ด้วยความที่ตะวันยังดูเด็กอยู่และมาซื้อถุงยางเป็นกอบเป็นกำแบบนี้ เป็นใครก็มองอยู่แล้ว

"คือเจ้านายหนูฝากมาซื้อน่ะค่ะ" เธอพูดแก้ต่างเพิ่มเติมไป โดยไม่รู้ว่าพนักงานเหล่านั้นจะเชื่อหรือเปล่า

"จ้า… ได้ 10 กล่องนะ นี่เงินทอน" อีกฝ่ายยื่นถุงของส่งให้ตะวันพร้อมกับเศษเหรียญอีก 10 บาท

"ขอบคุณจ้ะพี่" เด็กสาวรีบรับมาพลางยิ้มเจื่อน ๆ เล็กน้อย ก่อนจะขี่รถกลับมาที่บ้านทันที

เธอแทบไม่ได้ดูเวลาเลยว่ามันเกิน 30 นาทีไปหรือยัง สองเท้ารีบวิ่งตรงเข้าไปในบ้านพร้อมกับถุงยางอนามัยกล่องเล็ก ๆ 10 กล่องได้

แต่เมื่อเปิดประตูก็ไม่เห็นเจ้านายของเธอเสียแล้ว แถมด้านในยังปิดไฟมืดไปหมดและแอร์ก็เย็นยะเยือกเลย

"คุณรันเวย์คะ... ของที่สั่งได้แล้วนะคะ" เด็กสาวเดินตะโกนทั่วบ้านแต่ก็ไม่เจออีกฝ่าย

"ไปไหนของเขาเนี่ย" ตะวันถือถุงใส่ของพลางก้าวเท้าย่ำไปทั่ว

"แต่ถ้าไม่เอาของไปให้ถึงที่ เช้ามาต้องมากินหัวเราแน่ ๆ เลยอะ" จากนั้นจึงคิดอยู่นานก่อนจะเดินขึ้นไปเคาะเรียกรันเวย์ที่หน้าห้องเขา

"เคยยัง?" ร่างสูงถามไปแบบตรง ๆ

"เคย... เคยอะไรเหรอคะ?" ตะวันขมวดคิ้วเล็กน้อย แน่นอนว่าเธอยังไม่เข้าใจในสิ่งที่รันเวย์เอ่ย

"นี่ใสซื่อจริง ๆ หรือว่าแกล้งทำกันแน่?" เสียงทุ้มพึมพำออกมาเบา ๆ

"ฉันไม่รู้ว่าคุณรันหมายถึงอะไรจริง ๆ ค่ะ" เธอตอบไปด้วยความมึน

"เธอน่ะ... เคยโดนเอารึยัง?" คำถามของรันเวย์ทำเอาตะวันชะงักทันที เด็กสาวนิ่งงันอยู่นานมากเพราะเกิดมายังไม่เคยมีใครพูดคำถามหื่น ๆ แบบนี้ใส่เลยสักครั้ง

"ว่าไง?" เขาถามซ้ำอีกครั้ง

"คะ... คุณถามฉันแบบนี้ทำไมอะคะ?" ตะวันหลบสายตาคู่นั้นทันที หลังเริ่มรู้สึกไม่ค่อยปลอดภัยสักเท่าไหร่

แววตาเจ้าเล่ห์สอดส่องไปตามเรือนร่างของเด็กสาวที่ยังโตไม่เต็มวัย ก่อนจะหยุดตรงหน้าอกและพิจารณามันอยู่นานพอควร

"ปล่อยฉันนะคะ... คุณรัน!" ตะวันพยายามดึงมือตัวเองคืนจากรันเวย์ในทันที

"ถ้าคุณทำอะไรฉัน ฉันจะฟ้องคุณผู้หญิงแน่!" แถมยังรวบรวมแรงที่มีทั้งหมด พยายามขัดขืนทุกอย่าง

"เฮ่อ ฮะ ปล่อยนะ" ก่อนยกมืออีกข้างเตรียมจะตบหน้าของเขา แต่รันเวย์ก็จับเอาไว้ได้ทันอยู่ดี

"แม่ฉันจ้างเธอมาเป็นคนใช้ไม่ใช่เหรอ" ชายหนุ่มถามกลับไปพร้อมกับบีบข้อมืออีกฝ่ายแน่น

"...เพราะฉะนั้นถ้าฉันใช้อะไร ...เธอต้องทำ!" รันเวย์ผลักคนตัวเล็กฟาดลงกับเตียงตรงหน้าทันที

ฟุ่บ! ร่างบางกระแทกลงกับที่นอนอย่างแรงจนจุกแน่นไปหมด

"โอ๊ย! ปล่อยนะ ฉันจะไม่ทำอะไรทั้งนั้น! ไม่!" ตะวันพยายามจะโวยวาย แต่มันก็ไม่มีประโยชน์อะไรอีกแล้ว

"เธอต้องทำ เพราะมันไม่มีคนอื่นทำแล้ว!"

"ยายคนใช้!"