LOVE POSITIONS พิษสวาท นิยาย บท 27

พิษสวาท | ตอนที่ 26 |ลองเปิดใจ

• บ้านรันเวย์ •

ผู้เป็นพ่อวางใบสั่งจากกล้องตรวจจับความเร็วรถคันที่รันเวย์ใช้อยู่ ซึ่งมีมาเป็นปึกใหญ่ ๆ ร่างสูงหยิบใบสั่งต่าง ๆ มาดู ซึ่งแต่ละรูปเขาเห็นผู้หญิงที่นั่งข้าง ๆ ไม่เคยซ้ำหน้ากันเลยแม้แต่วันเดียว

"ก็ผมไม่รู้ว่ามันมีกล้อง" รันเวย์ยิ้มเจื่อน ๆ ตอบกลับไป

"มันไม่เกี่ยวว่ามีกล้องไหม แต่มันเกี่ยวกับความปลอดภัยของแกต่างหากล่ะ!" ดีเลย์ขึ้นเสียงใส่ลูกชายหัวรั้นของเขาไปอีกครั้ง

"ขับรถเร็วแบบนี้ เมาทุกวันทุกคืนแบบนี้..แกกลัวไม่ได้ตายเร็ว ๆ นี้รึไง?" คนเป็นพ่อต่อว่ารันเวย์ไปแรง ๆ ก็เพราะท่านเป็นห่วงเขามากกว่าใคร

"นี่ถ้าแม่เขารู้ว่ารันเป็นแบบนี้ แม่เขาคงนอนไม่หลับเลยสักคืนแน่" ผู้เป็นพ่อจ้องหน้ารันเวย์พร้อมกับพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงที่จริงจังกว่าทุกครั้งที่ผ่าน ๆ มา

"คนอย่างผมไม่ตายง่าย ๆ หรอกน่าพ่อ" รันเวย์ยิ้มตอบกลับไปอย่างไม่ได้สะทกสะท้านอะไรสักเท่าไหร่

"เรามาคุยเรื่องงานกันเลยดีกว่า ผมคิดว่าพร้อมจะกลับไปทำงานแบบเต็มตัวแล้วอะ" รันเวย์ชวนพ่อของเขาเปลี่ยนเรื่องคุยทันที ก่อนที่จะโดนบ่นหูชาไปมากกว่านี้

"พ่อว่าแกไปหาเวลาพักกายพักใจให้หายดีก่อนดีกว่าไหม แล้วค่อยกลับเข้ามาทำงานตอนที่แกพร้อมแล้วจริง ๆ " ดีเลย์มองสภาพลูกชายของเขาอย่างชั่งใจ

"ผมพักมาพอแล้วพ่อ อีกอย่างทำงานใช้สมองไม่ได้ใช้หัวใจทำซะหน่อย" รันเวย์พยายามพูดจาติดตลกไปบ้างเพื่อไม่ทำให้พ่อของเขาเครียดมากจนเกินไป

"แล้วแกอยากจะกลับเข้าบริษัทเมื่อไหร่ดีล่ะ?" เขานั่งจิบกาแฟพร้อมกับเอ่ยถามลูกชายไปด้วย

"ต้นเดือนหน้าเลยอะพ่อ...ยังไงฝากพ่อบอกให้ไอ้ไทม์มันลางานไปได้เลยนะครับ" รันเวย์บอกความตั้งใจของเขาไปตามตรง

"เออ ๆ ก็ดีเหมือนกันไอ้ไทม์มันจะได้ไปดูแลหนูนับหนึ่ง" ดีเลย์แกล้งเอ่ยถึงนับหนึ่งเล็กน้อย เพื่อดูปฏิกิริยาของรันเวย์ ซึ่งทั้งสีหน้าและแววตามันยังบ่งบอกได้ชัดเจนว่าเขายังเจ็บปวดทุกครั้งที่ได้ยินชื่อของเธอ หรือรับรู้เรื่องของเธอ

"ครับ" ร่างสูงเอ่ยตอบกลับมาและแสร้งมองไปทางอื่นเพื่อหลบสายตาของผู้เป็นพ่อที่เรียกได้ว่าเป็นคนที่รู้จักรันเวย์ดีที่สุดในโลกนี้ก็ว่าได้

"พ่อเข้าใจ ว่าแผลในใจมันยากเหลือเกินที่จะรักษาให้หายได้ภายในช่วงเวลาสั้น ๆ แต่พ่อกับแม่ก็ไม่อยากเห็นรันต้องจมอยู่กับความทุกข์และยึดติดอยู่กับอดีตแบบนี้ไปเรื่อย ๆ หรอกนะลูก" คนเป็นพ่อตบไหล่ของลูกชายเบา ๆ

"ทำไมแกไม่ลองเปิดโอกาสให้ตัวเองได้เจอคนใหม่ ๆ ดูบ้างล่ะ...มันอาจจะมีใครสักคนที่ทำให้แกได้มีความสุขที่จะรักอีกครั้งก็ได้นะ" ท่านยังคงพยายามหาทางที่จะช่วยให้รันเวย์กลับมามีชีวิตชีวาอีกครั้ง เหมือนก่อน ๆ

"ผมก็เปิดโอกาสเสมอนะพ่อ.....เปิดทุกวันเลยด้วย" รันเวย์ยิ้มรับพร้อมกับมองไปที่รูปถ่ายเขากับผู้หญิงแปลกหน้าหลายสิบคน ที่มีใบหน้าโชว์หราอยู่บนใบสั่งตรวจจับความเร็วนั่นเอง

"เฮ่อ...เหนื่อยจะพูดกับแกแล้วจริง ๆ " ท่านถอนหายใจออกมาและส่ายหน้าทันที

"เปิดโอกาสที่ว่าคือคบใครสักคนให้มันจริงจัง ไม่ใช่เปิดห้องนอนกับใครหลาย ๆ คนแบบนี้! แกไม่กลัวประวัติศาสตร์มันซ้ำรอยบ้างรึไง?"

ดีเลย์มองไปที่หลานชายตัวน้อยที่แม่บ้านสองคนกำลังเปลี่ยนผ้าอ้อมให้เขาอยู่ไม่ไกล

"ผมรู้แล้วน่า ผมป้องกันตลอดอะ" รันเวย์ตอบสวนกลับไปอย่างแผ่วเบา และหลบสายตาเล็กน้อยคล้ายกับคนที่มีความผิดติดตัวอยู่เหมือนกัน

"ว่าแต่..ไอ้เจ้าเด็กพี่น้องสองคนที่ทำงานบ้านที่นี่ไปไหนหมดล่ะ ตั้งแต่พ่อมายังไม่เห็นหน้าเลยสักคน" ท่านมองไปรอบ ๆ บ้านก็ไม่เจอตาลกับตะวันเลย

"ผมก็ไม่รู้เหมือนกัน" ร่างสูงยักไหล่ตอบกลับพ่อของเขาไปตรง ๆ

"นี่แกคงไม่ได้ไล่ใครออกใช่ไหม" ท่านรีบถามขึ้นทันที เพราะรู้นิสัยของลูกชายตัวเองเป็นอย่างดี