LOVE POSITIONS พิษสวาท นิยาย บท 86

พิษสวาท | ตอนที่ 85 | รักซึมลึก

ถ้าไม่มีตะวันเธอเองก็ไม่เหลือใครเลยเหมือนกัน นับจากวันที่พ่อแม่เสียไปก็เหลือกันแค่เพียงสองพี่น้องเท่านั้น

"ตะวันรักพี่ตาลนะ" ตะวันพยายามข่มเสียงให้เป็นปกติและพูดตอบกลับไป

"พี่ก็รักแกตะวัน..สุขสันต์วันเกิดนะ" ตาลกอดเธอเอาไว้แน่น

"กลับบ้านดี ๆ นะ เดี๋ยวพี่คงต้องนอนพักแล้ว" ตาลพูดทิ้งท้ายเพียงเท่านั้น

ใบหน้าของเธอดูอ่อนเพลียและเหนื่อยง่ายมาก ขยับตัวนิดหน่อยก็เริ่มปวดระบมไปหมด

"จ้ะ ยังไงตะวันจะมาเยี่ยมใหม่นะ" ตะวันพยักหน้ารับก่อนจะอุ้มเซอร์เวย์ขึ้นมาจากเตียงของตาล ก่อนจะเดินออกมาจากห้องของตาลเพื่อเตรียมตัวกลับบ้านทันที

"คุณเลขา?" ตะวันเหลือบไปเห็นตุลย์ เลขาชายคนสนิทของรันเวย์เดินเข้ามาในโรงพยาบาลพอดี

ซึ่งพอเขาหันมาเจอหน้าตะวัน ร่างสูงก็มีท่าทีชะงักไปเล็กน้อย

"สวัสดีค่ะ" ตะวันเป็นฝ่ายก้มหัวทักทายเขาก่อน เพราะตุลย์ก็แก่กว่าเธอหลายปีพอสมควรเลย

"อ้อ..สวัสดีครับ" เลขาของรันเวย์เดินตรงเข้ามาเอ่ยทักตะวัน ก่อนจะหยอกล้อกับเซอร์เวย์เล็กน้อย เพราะเป็นการเจอหน้ากันในระยะประชิด

"นี่คุณเลขาก็มาหาหมอเหรอคะ?" ตะวันถามไถ่ไปตามมารยาท

"เอ่อ ..ใช่ครับ" เลขาพยักหน้าตอบกลับเพียงเท่านั้น

"…." ตะวันยิ้มอย่างกันเอง แต่สายตาของเธอดันเหลือบไปเจอกับเอกสารในมือของเขา ซึ่งตุลย์ก็รีบม้วนเอกสารเหล่านั้นเก็บไปทันที

"อ้าว เลขาคุณรันเวย์ใช่ไหมครับ....เชิญเข้ามาได้เลยครับ" หมอเจ้าของเคสพี่ตาลเดินเข้ามาพูดคุยกับคุณตุลย์ ซึ่งร่างสูงของเขาก็ยืนบดบังตะวันได้มิดเลย

"ขอโทษทีนะครับที่ต้องให้ไปเอาเอกสารของคุณรันเวย์มาเพิ่ม พอดีมันจำเป็นในการบริจาคตะ.. (หมอ) / "ผมว่าเข้าไปคุยกันข้างในเถอะครับ!" หมอพูดขึ้นมาโดยไม่ทันได้ดูว่ามีตะวันยืนอยู่ด้วย ซึ่งเลขาของรันเวย์ก็รีบพูดแทรกขึ้นมาแบบกลางคัน

"…" ตะวันนิ่งไปอย่างเริ่มเกิดความสงสัยขึ้นมากับคำพูดของหมอและท่าทีของคุณตุลย์

แต่เธอก็ไม่กล้าจะถามแบบละลาบละล้วงมากเกินไป เพราะเธอก็ไม่ได้สนิทสนมกับคุณตุลย์มากขนาดนั้น เด็กสาวจึงทำได้แค่ยิ้มเจื่อน ๆ ตอบกลับไป

"งั้นขอตัวก่อนนะครับ" ตุลย์หันมาบอกกับตะวัน และหยิกแก้มเซอร์เวย์เบา ๆ

หลังจากที่ทั้งคุณเลขาและคุณหมอเดินเข้าไปในห้องทำงาน คุณหมอก็เดินมาปิดประตูหน้าห้องของเขาทันทีตามปกติ

ตะวันเริ่มรู้สึกถึงความผิดปกติบางอย่าง เธอจึงเลือกจะเก็บความสงสัยนี้ไว้รอถามคุณรันเวย์เลยน่าจะได้คำตอบที่สุด

บ้านรันเวย์

ตะวันอุ้มเซอร์เวย์ลงจากรถแท็กซี่ แต่ยังไม่ทันจะเดินเข้าไปในบ้าน ก็มีรถตู้สีดำสุดหรูของทางบ้านใหญ่ขับมาจอดเทียบหน้าบ้านทันที

"อ้าวป้าชื่น..มาที่นี่มีอะไรรึเปล่าคะ?" ตะวันที่อุ้มเซอร์เวย์อยู่ก็หันไปถามทางป้าชื่น หัวหน้าแม่บ้านด้วยความสงสัย

"พอดีคุณทีสองกับคุณโมนาเพิ่งกลับมาจากต่างประเทศ ท่านอยากเจอคุณหนูนะสิ"

"คุณผู้ชายเลยส่งให้ป้ามารับคุณหนูไปเจอพวกคุณ ๆ เขานะ" ป้าชื่นเดินมาหยุดตรงหน้าเพื่อขออุ้มเจ้าเด็กอ้วน แต่เจ้าแสบก็หันมากอดรั้งคอตะวันเอาไว้แน่น

"ไปกับป้าชื่นก่อนนะ ไปเจอคุณปู่ทีสองกับคุณย่าโมนาไงลูก" ตะวันยื่นเซอร์เวย์ส่งต่อให้ป้าชื่น แต่เด็กอ้วนก็ดิ้นไม่ยอมไปง่าย ๆ

"ไปหม่ำ ๆ ๆ ไง" ตะวันก็ใช้ลูกเล่นต่าง ๆ นานา ป้าชื่นเองก็ไปหยิบตุ๊กตาของเล่นต่าง ๆ ในรถเอามาหลอกล่อกันอยู่นานกว่าเซอร์เวย์จะยอมไปด้วย

"คุณหนูนี่ติดแกมากเลยนะตะวัน" ป้าชื่นยังดูออกเลยว่ายิ่งโตขึ้นเซอร์เวย์เอาแค่ตะวันคนเดียวจริง ๆ

"ก็ตะวันเลี้ยงมาเองนี่จ๊ะป้า อีกอย่างไม่ใช่เจ้าอ้วนที่ติดตะวัน..แต่ตะวันก็ติดเจ้าอ้วนเหมือนกัน" ตะวันโน้มใบหน้าเข้าไปหอมแก้มเด็กอ้วนของเธอและแอบบีบพุงเบา ๆ

"ป้าต้องรีบไปแล้วละ เดี๋ยวคุณท่านรอเจอหลานกันแย่..ยังไงก็ฝากทักทายนังตาลด้วยแล้วกัน" ป้าชื่นรีบอุ้มเซอร์เวย์ขึ้นรถไปทันที เพราะยิ่งคุยกันนานเจ้าอ้วนก็ยิ่งร้องหาแต่ตะวัน