ลูกสุดที่รักของป๊ะป๋าซีอีโอ นิยาย บท 11

หลังจากที่แคลร์ปิดไฟ แสงจันทร์ก็ส่องเข้ามาจากนอกหน้าต่าง ในห้องใหญ่มีเตียง 1.5 เมตร แคลร์และลูกๆ ทั้งสองของเธออยู่อัดกันบนนั้น!

แคลร์กอดเด็กๆ ไว้ข้างหนึ่งขณะที่เด็กน้อยทั้งสองเกาะแขนเธออย่างเงียบๆ พวกที่วิ่งเล่นมาทั้งวันหมดแรงแล้วไปเสียแล้ว

แคลร์ตบแขนเล็กๆ ของเด็กๆเบา ๆ ในขณะที่เธอสงบลง

เธอยังต้องไปที่บ้านตระกูลแคลร์ในวันพรุ่งนี้ อีกอย่างเธอควรไปตอนที่พ่อของเธออยู่ที่บ้าน

แม่เลี้ยงและน้องสาวของเธอปฏิเสธที่จะคืนข้าวของของแม่ให้เธอ แต่พ่อของเธอจะต้องคืนสิ่งนั้นอย่างแน่นอน

เด็กน้อยสองคนหยอกล้อกันครู่หนึ่งก่อนที่จะผล็อยหลับไปในอ้อมแขนของแม่ราวกับนางฟ้าตัวน้อยๆ

แคลร์ค่อยๆ ดึงแขนชาของเธอที่ลูกๆ ของเธอพึ่งพา

เธอค่อยๆ ลงจากเตียงอย่างระมัดระวัง และภายใต้แสงไฟอันอบอุ่น เธอมองดูเด็กๆ ที่น่ารักทั้งคู่ด้วยท่าทางที่อ่อนโยน

ไม่ว่าเธอจะทำผิดแค่ไหน ต่อหน้าเด็กสองคนนี้ เธอจะทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น

เมื่อเธอเปิดประตูห้องของป้า เธอพบว่าซูว์ยังคงตื่นอยู่ เธอสวมชุดนอนและนั่งดื่มน้ำอยู่ข้างเตียง

“แคลร์ พวกเขาไม่ได้คืนของๆแม่เธอให้เธอเหรอ? นี่มันจะมากเกินไปแล้วนะ” ซูว์รู้สึกโกรธเธอทันที

แคลร์นั่งลงและเธอก็สลดใจ เธอยังคงรู้สึกเจ็บอยู่บ้างเล็กน้อยเมื่อมองดูมือที่ชายคนนั้นจับไว้แน่น

“แคลร์ ไปหาพ่อของเธอแล้วคุยกันดีๆ เขาจะคืนของของแม่เธอให้กับเธอแน่นอน” แม้ว่าเธอจะยังโกรธ แต่ซูว์รู้สึกปวดใจมากขึ้นเมื่อเธอเห็นการแสดงออกที่สลดใจและเศร้าโศกของแคลร์

“ป้าคะ ป้าสัญญากับฉันอย่างหนึ่งได้ไหม? อย่าบอกใครว่าฉันมีลูกสองคนแล้วนะ โดยเฉพาะคนในตระกูลแคลร์…” แคลร์เงยหน้าขึ้นและมีคำวิงวอนในดวงตาของเธอ

“แน่นอน ป้าจะไม่พูด ถ้าใครถามป้า ป้าจะบอกว่าฉันรับเงินไปช่วยพ่อแม่ดูแลลูก” ซูว์รู้ว่าแคลร์ต้องการปกป้องลูกชายและลูกสาวของเธอ แคลร์มีช่วงเวลาที่ยากลำบากมามากพอแล้ว

“ขอบคุณค่ะป้า!” แคลร์เผยรอยยิ้มขอบคุณไป

ซูว์เห็นว่าแคลร์บังคับตัวเองให้หัวเราะและถอนหายใจช้าๆ อีกครั้ง “แคลร์ เธอไม่รู้จักพ่อของเด็กจริงๆ หรือ?”

“ฉันไม่รู้ และไม่อยากรู้ด้วย” แคลร์ไม่เคยคิดเกี่ยวกับเรื่องนี้ และเธอก็ไม่กล้าที่จะคิดเรื่องนี้ด้วย

“อนิจจา ถ้าลูกมีพ่อ เธอก็ไม่ต้องทำงานหนักด้วยตัวเองแบบนี้”

"ฉันไม่มีงานหนักที่ต้องทำ ลูกๆ ของฉันเก่งมาก ฉันเป็นแม่ที่มีความสุขมาก" แคลร์ยิ้มเหมือนเด็ก เด็กน้อยทั้งสองนี้เป็นโลกทั้งใบของเธอและเป็นแสงแดดของเธอมากขึ้น

ซูว์มองไปที่ใบหน้าที่ดูเด็กของเธอ แน่นอนว่าเธอยังเป็นเด็กอยู่…

เช้าวันรุ่งขึ้น นาฬิกาปลุกของแคลร์ก็ดังขึ้นตรงเวลา เธอรีบลุกขึ้นจากเตียง มัดผมยาวด้วยหนังยาง แล้วรีบเข้าไปที่ห้องน้ำ

“แคลร์ ตื่นแล้วเหรอ?” ซูว์กำลังยุ่งกับการเตรียมอาหารเช้าในครัว

“ใช่ เด็กๆ ยังต้องลงทะเบียนที่โรงเรียนอนุบาลอ่ะ”

หลังจากที่แคลร์จัดการตัวเองเสร็จอย่างรวดเร็ว เธอก็เริ่มปล่อยให้เด็กน่ารักสองคนลุกขึ้นมา

เธอปลุกลูกชายของเธอก่อนและสวมชุดสุภาพบุรุษตัวน้อยให้เขาไป

“มัมมี่... กอด…” ดวงตากลมโตที่สวยงามของแฟรงค์ยังง่วงอยู่ซึ่งทำให้เขาดูน่ารักสุดๆ เห็นได้ชัดว่าเขานอนไม่พอ

แคลร์อุ้มเขาขึ้นไปบนตักของเธอ และขณะที่เธอช่วยเขาสวมกางเกง เธอก็แอบจูบใบหน้าเล็กๆ น่ารักของเขาอีกด้วย

การแสดงออกของแฟรงค์ดูน่ารัก และเขายอมให้แม่จูบเขาซ้ำๆ โดยที่ไม่โกรธ