Mars เจ้าสงครามครองโลก บทที่ 1094 เขาช่วยพวกเราทำลายเทพในใจทิ้ง

เห็นท่าทางโมโหเดือดดาลของพวกเขาสามคน เย่เซิ่งเทียนพูดแบบนิ่งสงบ “หลักธรรมแห่งจักรพรรดิ แต่ไหนแต่ไรไม่ใช่ความหวัง! หรือว่าตอนนั้นจักรพรรดิไท่อาศัยหลักธรรมแห่งจักรพรรดิมาปราบปรามโลกชูร่างั้นเหรอ? หรือว่าจักรพรรดิไท่ก็คืออาศัยหลักธรรมแห่งจักรพรรดิกลายมาเป็นจักรพรรดิไท่เหรอ? ความหวัง แต่ไหนแต่ไรมันไม่ใช่สิ่งที่คนอื่นเอามาให้! ความหวัง เป็นสิ่งที่ตัวเองหามาต่างหาก!”

เหย้หมิงพูดแบบรีบร้อน “นายแม่งพูดดูน่าฟัง ตอนนี้มันสมัยไหนกัน? ยุคไร้เทพ! นายจะกลายเป็นเทพยังไง? นายคิดว่ามีแค่นายคนเดียวที่ฉลาด? พวกฉันรอมานานหลายปีขนาดนี้ หรือว่าให้อยู่ไปวันๆ รอความตายจริงๆ งั้นเหรอ? เย่เซิ่งเทียน นายผิดแล้ว ในยุคสมัยนี้ ไม่ว่านายขยันมากแค่ไหน ไม่ว่านายมีพรสวรรค์สุดยอดมากแค่ไหน ไม่มีหลักธรรมแห่งจักรพรรดิ นายก็ไม่มีทางกลายเป็นเทพได้ตลอดกาล! พรสวรรค์ของมหาพญาเทพไกลเกินกว่านาย เข้าใกล้ความเป็นเทพสุดขีด แต่ยังคงไม่มีทางกลายเป็นเทพได้เลย! มีเพียงหลักธรรมแห่งจักรพรรดิเท่านั้น ถึงมีความหวังริบหรี่!”

มุมปากเย่เซิ่งเทียนกระตุกแล้ว ครั้งนี้เหมือนว่าเล่นใหญ่เกินไปจริงๆ

เขาหวาดผวาอยู่นิดหน่อย ถ้าหลักธรรมแห่งจักรพรรดิระเบิดแล้วยังไม่ทำให้มหาพญาเทพตาย งั้นก็น่าอับอายแล้ว ฆ่าศัตรูแต่สุดท้ายเสียหายหนักกันทั้งสองฝ่าย

เขาแสร้งทำเป็นพูดแบบเรียบนิ่ง “กลัวอะไรกัน? ไม่มีทางกลายเป็นเทพก็ไม่ใช่แค่พวกเราจะไม่มีทางกลายเป็นเทพสักหน่อย คนอื่นก็ไม่มีทางกลายเป็นเทพเหมือนกัน ผมคิดว่าแบบนี้ดีมากเลย ทุกคนเป็นเทพกันไม่ได้ทั้งหมด”

เหย้เฉิงพูดพึมพำอย่างเย็นชา “งั้นนายจะต้านทานโลกชูร่ายังไง?”

ทันใดนั้นเหย้เฟิงพูดจาแบบท่าทางเย็นชา

“มีเหตุผลกับผีนะสิ เขาแค่มองไม่เห็นความหวัง ดังนั้นถึงทำลายหลักธรรมแห่งจักรพรรดิแล้ว ทำให้พวกเราทุกคนตายไปด้วยกันกับเขาเท่านั้นเอง!

เหย้เฟิงชายตามองเขาแวบหนึ่ง พูดอย่างเย็นเยือก “หรือว่า นายเอาความหวังฝากฝังไว้บนหลักธรรมแห่งจักรพรรดิอันเดียวจริงเหรอ?”

เหย้หมิงตะลึง

เหย้เฉิงพูดแบบไม่เข้าใจ “พูดให้กระจ่างหน่อย เวลานี้แล้ว ยังมาแสร้งเย็นชาอะไรอีก”