Mars เจ้าสงครามครองโลก นิยาย บท 1097

เย่เซิ่งเทียนโมโหแทบบ้าแล้ว เขาเดาได้แต่แรกว่าตาเฒ่าหลินไม่ได้ตาย แต่ไม่เคยคิดมาก่อนว่าจะเจอหน้ากันรูปแบบนี้

ผู้นำฟ้าสยบกับผู้เฒ่าเทียนจีบูชาตัวเองทั้งเป็น ในใจเย่เซิ่งเทียนมีเพียงเคารพเลื่อมใส

เพราะเขาทำไม่ได้ แต่เขาก็จะไม่คิดไปขัดขวาง

สำหรับเขานั้น ทุกอย่างนี้กลายเป็นสภาพนี้ บรรดาผู้พิทักษ์ชะตาเหล่านี้มีหน้าที่รับผิดชอบเยอะมาก เป็นพวกเขาปล่อยปละละเลยมหาพญาเทพไปทำทุกอย่างนี้

ถึงแม้ในอดีตพวกเขาจะเคยขัดขวาง แต่ผ่านมานานหลายปีขนาดนี้ สรวงสวรรค์กำเริบเสิบสานหนักขึ้น ตระกูลพิทักษ์ใหญ่ๆ แทบจะกลายเป็นคนของสรวงสวรรค์กันหมด กลายเป็นไส้ศึกของโลกชูร่าแล้ว

นี่ล้วนเป็นผลลัพธ์ที่พวกเขาปล่อยปละละเลย

ดังนั้นพวกเขาอยากบูชาตนเองทั้งเป็น เปิดหลักธรรมอีกครั้ง เย่เซิ่งเทียนจะไม่ขัดขวาง

แต่ตาเฒ่าหลินต่างออกไป นั่นเป็นอาจารย์ของเขา เป็นเสมือนญาติของเขา

เขาไม่สนใจว่าคนอื่นจะเป็นอย่างไร แต่ยากจะยอมรับให้ตาเฒ่าหลินบูชาตนเองทั้งเป็นตามไปด้วย

“ตาเฒ่าหลิน แม่งเอ๊ยจะทำอะไร? ไสหัวออกมาเดี๋ยวนี้! มันธุระอะไรของคุณ! คุณกลับมาเดี๋ยวนี้เลย!”

เย่เซิ่งเทียนโกรธจัดเหมือนเบ้าตาจะแตกออก ทะเลสายฟ้าทางนั้นก่อตัวเป็นรูปเป็นร่าง ราวกับหายนะของวันสิ้นโลก โหมกระพือเข้ามาทั่วทุกที่

เมฆดำที่มืดครึ้มทั่วท้องฟ้า เสมือนเป็นโม่หินชี้ชะตาขนาดใหญ่ บดขยี้เข้ามา

“ไอ้หนู ฉันเคยแพ้มาครั้งหนึ่งแล้ว หลบซ่อนไปทั่วมานานหลายปีขนาดนี้ ขี้ขลาดมาหลายปีขนาดนี้ วันนี้ฉันอยากมีหน้ามีตาสักครั้ง”

นักพรตหลินหัวเราะเสียงดัง เสียงดังสะเทือนท้องฟ้า ดูไม่เหมือนกำลังกระโจนไปตาย แต่ว่าไปชุมนุมกัน

“กลับมา! คุณกลับมาเดี๋ยวนี้เลย!”

เย่เซิ่งเทียนคลุ้มคลั่งแล้ว น้ำตาไหลพราก ดวงตาแดงจัด มีเส้นเลือดฝอยเต็มไปหมด

เขาพุ่งไปทางนั้นแบบไม่สนใจอะไรทั้งสิ้น

จะต้องดึงตาเฒ่าหลินกลับมาให้ได้

เขาสูญเสียญาติพี่น้องไปหลายคนแล้ว วันนั้นเห็นบิดาตายอย่างอนาถอยู่ตรงหน้าด้วยตาตนเอง

ซีเอ๋อร์หายตัวไปเขายังไม่รู้

จนถึงปัจจุบันนี้มารดายังถูกขังไว้ที่สรวงสวรรค์

คุณปู่ที่รู้สึกผิดในใจ ดูแลซือซืออยู่ลำพังคนเดียว รอเขากลับบ้าน

แม่ยายก็แบกรับการโจมตีที่ใหญ่หลวงไม่ไหว ล้มป่วยแล้ว