มเหสีร้อยเล่ห์ของท่านผู้สำเร็จราชการแทน นิยาย บท 16

มู่จิ่วซีงงงันไปครู่หนึ่ง รีบร้อนยกมือยอมแพ้เอ่ยว่า "โอเคโอเค ข้าผิดเอง ท่านอยากจะพูดอะไร"

สองคิ้วโม่จุนขมวดกันแน่ อะไรคือโอเคโอเค? บ้าๆ บอๆ ผู้หญิงคนนี้ท่าจะมีปัญหาจริงๆ

มู่เทียนซิงเหลือบมองลูกสาวผาดหนึ่ง รู้สึกว่าแปลกอยู่เหมือนกัน ทั้งสามคนเดินตรงไปยังห้องหนังสือของเรือนหน้า

"มู่จิ่วซี พูดต่อหน้าพ่อของเจ้าเลย บอกเงื่อนไขการถอนหมั้นของพวกเราออกมาอีกครั้ง" โม่จุนหลังจากนั่งลงก็เอ่ยขึ้น

มู่จิ่วซีไม่ค่อยเข้าใจนัก แต่ก็ยังพยักหน้า

"ได้ ท่านพ่อ ข้ากับท่านผู้สำเร็จราชการแทนพูดเงื่อนไขการถอนหมั้นไว้แล้วว่าให้หาคนร้ายตัวจริงที่ผลักข้าตกน้ำและสังหารหมอหลวงเวินให้เจอ ถ้าหาไม่เจอ ก็สอนวิถีจิตกำลังภายในให้กับข้า ถ้าทั้งสองข้อนี้ทำไม่ได้เลยล่ะก็ ข้าก็คงต้องอภิเษกกับเขาแล้ว"

โม่จุนหลังจากที่มุมปากกระตุกเล็กน้อยก็เอ่ยกับมู่เทียนซิงว่า "แม่ทัพมู่ ท่านได้ยินชัดหรือยัง? ขอแค่ข้าสำเร็จเงื่อนไขเพียงข้อเดียวก็ถือว่าสามารถถอนหมั้นได้ ยิ่งไปกว่านั้นเรื่องการถอนหมั้นนี้ก็จำเป็นต้องให้พวกท่านไปกล่อมพระพันปีหลวง"

"ไม่ถูกสิ ข้าก่อนหน้านี้ไม่ได้บอกว่าพวกเราจะไปกล่อมพระพันปีหลวงให้นะ" มู่จิ่วซีเอ่ยขึ้นมาทันที

โม่จุนกลิ่นอายเปลี่ยนเป็นเย็นเยียบไปทั้งร่างทันที อยู่ในสีหน้าที่อยากจะเล่นงานนางเสียให้ตายคาที่ไปเลย

"แต่จะให้ข้าไปกล่อมพระพันปีหลวงก็ได้ เช่นนั้นก็เพิ่มเงื่อนไขไร้รสนิยมมาอีกหนึ่งข้อแล้วกัน" มู่จิ่วซีไขว้ขาแล้วเอ่ยขึ้น

มู่เทียนซิงรู้สึกอับอายจนอยากขุดรูหนี แต่ยังดีที่เขาหน้าหนา ทั้งหมดส่งให้ลูกสาวก็แล้วกัน

"เงื่อนไขอะไร?" โม่จุนจ้องมู่จิ่วซีอย่างน่ากลัว

"ง่ายมาก ทองคำหนึ่งหมื่นตำลึง" มู่จิ่วซีแสยะยิ้ม ตาทั้งสองยังเปล่งประกายด้วยท่าทีลุ่มหลงในเงินทอง

"แค่กๆๆๆ" มู่เทียนซิงอยากจะหันกลับแล้วหนีไปจริงๆ แต่การวิเคราะห์ของลูกสาวเองก็ดูมีเหตุผลอยู่

"เจ้า...!" เก้าอี้ที่โม่จุนนั่งที่รองแขนถูกบีบจนแตกทันที เขาโมโหจนใบหน้างามบิดเบี้ยว

"ไอ๊หยา นี่ก็แค่ยกตัวอย่างไม่ใช่หรือ? ท่านดูตัวท่านสิ ทำลายข้าวของบ้านข้าก็ต้องชดใช้ด้วยนะ" มู่จิ่วซีคิดจะให้เขาดูถูกเจ้าของร่างเดิม และนางเองก็ระบายความโกรธแทนเจ้าของเดิมอีกด้วย

"ซีเอ๋อร์ ห้ามเสียมารยาท ไม่ควรทำ!" มู่เทียนซิงรู้สึกว่าถ้าลูกสาวยังพูดต่อ ท่านผู้สำเร็จราชการแทนคงได้โมโหจนตายแน่ จึงรีบเข้ามาไกล่เกลี่ย

"ก้อนเงินหนึ่งหมื่นตำลึง!" โม่จุนแทบจะพูดออกมาขณะกัดฟันหลัง

"ตกลง!" มู่จิ่วซีลุกขึ้นยืนทันที วิ่งไปอยู่เบื้องหน้าเขาแล้วยื่นฝ่ามือออกมา ทำท่าทางเหมือนจะตีมือลั่นคำสาบาน