ข้าคือเขยผู้ยิ่งใหญ่ นิยาย บท 422

“พี่ใหญ่ คุณชายพานรู้จักคนมีอิทธิพลมากมายเลยนะครับ ถ้าเราเล่นงานเขาจริงๆ เขาจะไม่ปล่อยพวกเราไปง่ายๆ แน่นอน”

เฮียเมิ่ง ไม่ทราบความกังวลของลูกน้องของเขาได้อย่างไร แต่เมื่อคิดถึงการคุกคามของ เย่เทียน เขายังมีตัวเลือกเองอีกด้วยเหรอ?

“ไม่ว่าพวกนายจะเชื่อหรือไม่เชื่อ ในใจฉันมีความรู้สึกว่า ถ้าไม่ตอบตกลง พวกเราจะไม่มีวัยนอกจากที่นี้ไปได้”

เมื่อนึกเช่นนี้ เฮียเมิ่งอดไม่ได้ที่จะส่ายหัวหัวเราะออกมา เขาคิดไม่ถึงเลยว่า เขาต้องการทำเงินมากกว่าก่อนเขาจะหนี เขาแค่อยากหาเงินได้อีกสักก้อนหนึ่ง แต่เขาดังเจอเย่เทียนที่เลวร้ายนี้

“พี่ใหญ่ เราควรทำอย่างไรดีครับ”

ลูกน้องทั้งสองคนได้เห็นความสามารถของเย่เทียน สีหน้าของพวกเขาเองดูเศร้า

"ตายก็ตายสิ กลัวอะไรนักหนา!"

“อย่างไรก็ตาม เราทุกคนวางแผนที่จะออกจากเจียงหนาน พวกนายก็ถูกซ้อมไปหนึ่งยก พอดีเลยที่จะชำระแค้นนี้!”

สีหน้าของเฮียเมิ่งมีความมุ่งมั่น และเขาไม่ได้พูดอะไรอีกเลย ช่วยกันออกจากห้องน้ำและไปหาพานเหลียงผิง

...

อันที่จริง หลังจากที่เย่เทียนออกจากห้องน้ำ เขาก็ไม่สนใจเฮียเมิ่งและคนอื่นๆ เลย

สำหรับเขา เฮียเมิ่งก็เป็นได้แค่ปลาตัวเล็กๆ ไม่มีราคา มันจะคุ้มกับความสนใจของเขาได้อย่างไร?

อย่างไรก็ตาม การปรากฏตัวของเฮียเมิ่ง อย่างน้อยก็ทำให้เย่เทียนรู้อะไรบางอย่าง

การปะทะกันระหว่างถุงซิงและฟ้ามังกรทำให้เจียงหนานยุ่งเหยิงไปหมดหมาๆ แมวๆ ทั้งหลายก็กล้าที่วิ่งออกมาสร้างปัญหา

เป็นเรื่องจริงที่สุภาษิตโบราณว่าไว้ บนภูเขาไม่มีเสือโคร่ง และลิงก็ครองอำนาจสูงสุด!

แน่นอน จุดที่สำคัญที่สุดก็คือหากไม่มีแหล่งข่าวกรอง เย่เทียนก็จะไม่สะดวกอย่างมาก

ยกตัวอย่างที่ง่ายที่สุด ที่ตั้งของแก๊งS.P.L

แก๊งS.P.Lเป็นองค์กรที่มองไม่เห็น และเป็นการดีกว่ามากที่จะสำรวจโลกใต้ดินเพื่อสอบถามผ่านวิธีการอย่างเป็นทางการ!

เมื่อคิดถึงเรื่องนี้ เย่เทียนก็มีแผนในใจ และเขาจะไปหา หลิวชิงและคนอื่นๆ จะไปดูว่าเรื่องราวดำเนินการถึงไหนกันแล้ว เมื่อ เย่เทียนที่ห้อง ยังไม่ได้รอให้เขาหาข้ออ้างออกไป ผู้หญิงสามคนกลับบอกว่าเดี๋ยวพวกเขาจะไปช้อปปิ้ง ให้ผู้ชายร่างใหญ่ไกลๆ

นี่ทำให้เย่เทียนไม่ต้องเป็นที่สงสัย กล่าวทักทายกับฉินโล่หยินและขับรถไปหาหลิวชิง

เวลาผ่านไปเร็วมาก เย่เทียนอยู่กับหลิวชิงตลอดบ่าย นอกจากการทำความเข้าใจสถานการณ์ปัจจุบันใน เจียงหนานแล้ว เขายังเน้นที่การหารือเกี่ยวกับการจัดตั้งเครือข่ายข่าวกรอง

สรุปแล้ว เมื่อเย่เทียนจะกับคฤหาสน์ก็แปดโมงแล้ว ผลักประตูเดินเข้าไป ร่างกายเต็มไปด้วยแสงสว่าง เฉินหวั่นชิงและเซ่เจียกำลังนั่งอยู่บนโซฟา พูดคุยกันเกี่ยวกับบางสิ่งบางอย่าง

ฉากนี้ทำให้รอยยิ้มที่มุมปากของ เย่เทียนจางลงทันที แทนที่ด้วยความไม่พอใจบนใบหน้าของเขา

เกิดอะไรขึ้นที่นี่? ทำไม เซ่เจียถึงอยู่ในบ้าน? เธอควรจะพักในโรงแรมไม่ใช่เหรอ?

“ในครัวยังมีซุปอยู่ ถ้าจะดื่มก็ไปตักเอง”

เมื่อได้ยินเสียงเปิดประตูเฉินหวั่นชิงก็เหลือบมองกลับไป พูดออกมาอย่างเบา ๆ แล้วหันกลับพึมพำกับ เซ่เจียต่อ

แต่เมื่อมองไปที่ เซ่เจียที่กำลังยิ้มครั้งแล้วครั้งเล่า เย่เทียนรู้สึกขุ่นเคืองในใจมากขึ้น เขาจะไปมีอารมณ์ไปดื่มน้ำซุปได้ไงล่ะ?

“ที่รัก ฉันมีอะไรจะบอกเธอ เธอมากับฉันหน่อย”

“นายกลายมาเป็นเหมือนผู้หญิงที่เรื่องมากแบบนี้มาตั้งแต่เมื่อไหร่?มีอะไรก็พูดมาเลย!”

เมื่อ เฉินหวั่นชิงได้ยินคำพูด เธอขมวดคิ้วและหันมามองเย่เทียนอีกครั้ง

“ที่รัก มานี้หน่อยสิครับ!”

แต่ว่า เนื่องจากหนี้จากชาติที่แล้ว เย่เทียนจึงไม่สามารถเอาเฉินหวั่นชิงอยู่ได้ ประโยคนี้ดูอ่อนลงเล็กน้อย เพื่ออ้อนอีกคน

“หวั่นชินี่มันก็ดึกแล้ว ฉันขอกลับห้องไปอาบน้ำก่อนนะ!”