ข้าคือเขยผู้ยิ่งใหญ่ นิยาย บท 1378

เย่เทียนที่รู้สึกหงุดหงิดไม่ได้สังเกตว่าในขณะที่เขาเอาชนะนักบู๊ดำเก้าคน มีจุดสว่างในส่วนลึกของแดนลึกลับ

จุดสว่างเล็ก ๆ นี้เคลื่อนที่ด้วยความเร็วคงที่และพุ่งไปยันตรงหน้าของเย่เทียน

“ห๊ะ นี่มันอะไร!”

เมื่อเย่เทียนรู้สึกได้ เขาก็อดไม่ได้ที่จะตกใจ มันเป็นกลุ่มแสงที่มองไม่เห็นว่ามีอะไรอยู่ข้างใน

นี่เป็นครั้งแรกที่เย่เทียนได้เข้ามาสัมผัสแดนลึกลับ เขาระมัดระวังอย่างมากเมื่อเผชิญกับการเปลี่ยนแปลงอย่างกะทันหันเหล่านี้

หลังจากที่รับรู้กลุ่มแสงแล้ว ดูเหมือนว่าไม่มีอันตราย ก็เลยจับมันไว้คร่าวๆ

เมื่อกลุ่มแสงถูกจับโดยเย่เทียนแสงที่ปล่อยออกมาจากร่างกายก็เริ่มกระจายไปและในที่สุดก็กลายเป็นวงแหวนขนาดเล็ก

ไม่รู้ว่าแหวนทำมาจากวัสดุอะไร ตัวเรือนทั้งหมดเป็นสีเหลืองทอง แต่ไม่ใช่ทอง แต่เป็นโลหะที่ไม่รู้จักชื่อ

เย่เทียนบีบมัน สัมผัสวงแหวนและศึกษามัน

นี่ไม่ใช่แหวนที่สมบูรณ์ ควรมีอัญมณีสี่เม็ดในการตั้งค่าแหวน แต่ตอนนี้เหลืออัญมณีสีฟ้าอ่อนเพียงอันเดียว

แหวนปรากฏขึ้นในพื้นที่แดนลึกลับนี้ ซึ่งเป็นสิ่งที่เย่เทียนไม่คาดคิด หลังจากพยายามสวมมันบนมือของเขา จู่ๆ เข็มที่แหลมคมก็ปรากฏขึ้นที่ด้านบนของแหวน และมันกีดนิ้วมือของเย่เทียน โดยตรง

จากนั้นแหวนก็ลดขนาดลงจนพอดีกับนิ้วของเขาทันทีและไม่สามารถขยับได้อีกต่อไป

"หะ นี่มันเกิดอะไรขึ้น?

ม่านตาของเย่เทียน หดตัวลงอย่างกะทันหัน และเมื่อเขาจำนายท่านได้ด้วยเลือดหยดหนึ่ง เย่เทียน รู้สึกถึงทุกอย่างในแดนลึกลับทั้งหมด

แสงสว่างแห่งการตรัสรู้ผุดขึ้นในหัวใจของเขา เย่เทียนคว้าฉายเวยเหอที่อยู่ข้างของเขา และด้วยความคิด เขาก็ปรากฏตัวอยู่ตรงนอกแดนลึกลับ

จากนั้นเขาก็แตะแหวนบนนิ้วของเขา และพื้นที่ลับทั้งหมดก็หายไปในทันที กลายเป็นจุดสีน้ำเงินและจมลงสู่อัญมณีสีน้ำเงินเพียงชิ้นเดียวบนวงแหวน

แม้ว่าชิ้นส่วนของแดนลึกลับจะหายไป แต่เย่เทียนยังสามารถรับรู้ถึงการมีอยู่ของแดนลึกลับ

ไม่พูดถึงปัญหาอย่างอื่น แค่พื้นที่ของแดนลึกลับที่มีอยู่นี่ ในที่สุดเย่เทียน ก็ได้แก้ไขปัญหาพื้นที่นี่ได้อย่างสมบูรณ์แบบแล้ว!

จากนี้ไปไม่ต้องกังวลว่าจะขนส่งสิ่งของล้ำค่าที่ได้รับมาได้อย่างไร แดนลึกลับของตำหนักไห่หวงเกือบจะเป็นวงแหวนอวกาศที่ได้รับการขยายนับครั้งไม่ถ้วน!

สิ่งที่สำคัญที่สุดคือนี่เป็นเพียงเศษเสี้ยวหนึ่งของแดนลึกลับ หมายความว่า เขาอาจจะยังคงได้รับพื้นที่ห้องโถงตำหนักไห่หวงที่สมบูรณ์ในอนาคตหรือไม่?

แบกตำหนักไห่หวงติดตัวไปด้วย? แค่คิดก็น่ากลัวแล้วจริงๆ

“น่าเสียดายจัง ตอนแรกยังอยากให้นายมีชีวิตอยู่ แต่นายได้เห็นสิ่งที่นายไม่ควรเห็น!” เย่เทียนเหลือบมอง หลี่จ้ายสือ บนพื้น เคาะนิ้วของเขาเบา ๆ ร่างกายของ หลี่จ้ายสือ กระตุกทันทีและในที่สุดก็หายเงียบไปอย่างสมบูรณ์

เมื่อเย่เทียนพา ฉายเวยเหอกลับมา ทุกคนในตระกูลฉายก็ตื่นขึ้น

เมื่อเห็นเช่นนี้ ฉายจื่อเหอก็ก้าวไปข้างหน้าอย่างรวดเร็ว: "ขอบคุณนายพลเย่มากเลยนะครับ!ตามหาลูกชายผมให้เจอ!"

เย่เทียนลูบหัวฉายเวยเหอเบาๆ ฉายเวยเหอตื่นขึ้นอย่างช้าๆ

เมื่อไม่เห็นใบหน้าของเย่เทียนอย่างชัดเจนข้างในนั้นตกใจอย่างมาก และพบว่าพลังงานปราณในร่างกายของตัวเองสามารถบังคับได้ ชกไปที่เย่เทียนโดยตรง

"อย่า!"

"หยุด!"

ดวงตาของ กู่ชิงเหอเย็นชา โดยไม่พูดอะไรเขายกดาบขึ้นโดยตรงและแทงไปที่ฉายเวยเหอ การออกดับที่แข็งแกร่ง ทำให้ผู้คนตกตะลึง