มหาเทพ แห่ง สงคราม นิยาย บท 1041

เฟนด์ถึงกับพูดไม่ออก เขารู้ดีว่าไข่มุกน้ำแข็งเป็นสมบัติของตระกูลวู๊ด ถึงผู้อาวุโสลำดับหนึ่งและคนอื่น ๆ ในตระกูลวู๊ดจะสนับสนุนให้เขายืมสมบัติได้ แต่มันก็คงไม่สำเร็จ

สุดท้ายแล้ว เขาคงบอกไม่ได้ว่าจะเกิดอะไรขึ้นในอนาคต ถ้ามีคนขัดจุดมุ่งหมายของเขามากเกินไป

“แต่ถ้าจู่ ๆ เขาก็ขึ้นมาเป็นทายาท ต้องมีคนไม่พอใจแน่!”

ริมฝีปากของไททัสบิดเบี้ยว เขายิ้มอย่างไม่มีความสุขเอาซะเลยเมื่อเขาคิดเกี่ยวกับเรื่องนั้น “ไม่เพียงแต่ลิลลี่และคนอื่นๆ เท่านั้น ที่จะไม่ยอมรับเขา แต่พวกหนุ่มสาวและผู้อาวุโสของตระกูลวู๊ดทั้งหลายก็คงไม่เห็นด้วยเช่นกัน สุดท้ายแล้ว แลนซ์ชนะใจหนุ่มสาวก็เพราะเขามีความสามารถ แถมทักษะการต่อสู้ของเขาก็เก่งมากด้วย!”

“งั้นผมก็ไม่มีทางเลือกนอกจากให้พวกเขาสนับสนุนผมสินะ!”

เฟนด์กำหมัดแน่น “ผมจะเป็นทายาท เพราะเห็นแก่เฟอร์นันโด เราจะประกาศในวันพรุ่งนี้ แล้วเราก็จะจัดการแข่งขันต่อสู้สำหรับพวกหนุ่มสาวในวันต่อไป ตราบเท่าที่ผมเอาชนะพวกเขาได้ ก็จะไม่มีใครต่อต้านผมอีก!”

เฟนด์ไม่อยากเปิดเผยพลังของเขา แต่ดูจากสถานการณ์ เขาคงไม่มีทางเลือกนอกจากแสดงมันออกมา

“คุณพูดจริงรึเปล่า นายน้อย? สมาชิกหนุ่ม ๆ สาว ๆ ของตระกูลวู๊ดเป็นคนดื้อรั้น และทักษะยุทธกับพลังฉีของพวกเขาน่าจะแข็งแกร่งกว่าคุณเพราะแบบนั้นมันคงยากถ้าคุณจะเอาชนะพวกเขา!”

ผู้อาวุโสลำดับหนึ่งตกใจเมื่อได้ยินเช่นนั้น “ถ้าเราประชุมกันเพื่อเลือกทายาท โอกาสที่คุณจะได้ตำแหน่งนั้นก็มากกว่า เพราะเรามีผู้อาวุโสมากกว่า และนายท่านกับผมก็จะสนับสนุนคุณด้วย แต่ถ้าใช้ทักษะการต่อสู้เป็นเกณฑ์โอกาสที่คุณจะได้เป็นทายาทคงน้อยลงแน่!”

ถึงผู้อาวุโสลำดับหนึ่งจะได้ยินมาว่าเฟนด์มีเทคนิคการต่อสู้ที่ดี ทว่า เขาไม่คิดว่าเฟนด์จะสู้กับสมาชิกตระกูลหนุ่มสาวที่เรียกได้ว่าเป็นสัตว์ประหลาดดี ๆ นี่เองได้เลย

แนชยิ้มอย่างขมขื่น ก่อนจะพยักหน้าเห็นด้วย เขาเชื่อว่าเฟนด์ต้องมีอะไรพลังซ่อนอยู่แน่ในเมื่อเขาพูดด้วยความมั่นใจขนาดนั้น

อย่างไรก็ตาม ดูเหมือนว่าการจัดการแข่งขันเพื่อเสนอชื่อเข้าชิงตำแหน่งทายาทดู จะเป็นการตัดสินใจที่ดีที่สุดในสภานการณ์นี้ เป็นทางเดียวที่จะทำให้ทุกคนสนับสนุนทายาทของพวกเขาอย่างเอกฉันท์

"โอ้ ใช่ พ่อครับ จริง ๆ แล้วพวกเขาไม่ใช่เพื่อนของผมหรอกครับ พวกเขาเป็นลูกศิษย์ของผมครับ!”

เฟนด์ครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง “ผมกลัวว่าลิลลี่จะรู้สถานการณ์ของผมไปมากกว่านี้” เขาพูดพลางยิ้ม “ผมเลยพูดไปอย่างนั้น”