มหาเทพ แห่ง สงคราม นิยาย บท 1051

เช้าวันต่อมา คนมากมายมารวมตัวกันที่ดาดฟ้าของพลาซ่าขนาดใหญ่ที่ตั้งอยู่บนยอดเขา นอกจากตระกูลหลัก ๆ อย่างตระกูลวู๊ดแล้ว ก็ยังมีญาติ ๆ จากตระกูลวู๊ด รวมถึงตระกูลที่มีเชื้อสายกับตระกูลวู๊ดก็มาด้วยเช่นกัน

พวกเขาทุกคนไม่เคยคิดเลยว่านายท่านวู๊ดจะจัดการแข่งขันเพื่อหาทายาทของเขาทันทีที่ลูกชายหัวแก้วหัวแหวนคนเดียวของเขากลับมาสู่ตระกูล

“กล้าขึ้นเรื่อย ๆ เลยนะแนช คุณไม่เสียเวลามาคุยกับฉันในเรื่องที่ใหญ่ขนาดนี้ด้วยซ้ำ แถมยังตัดสินใจด้วยตัวเองอีก ไม่ให้เกียรติกันเลยเหรอ?”

บนดาดฟ้าเหนือลานกล้างขึ้นไป ลิลลี่ที่นั่งข้าง ๆ แนช กรอกตาใส่สามีของเธอ ก่อนจะถอนหายใจด้วยความโมโห

“เหอะ นี่เป็นการตัดสินใจวินาทีสุดท้ายของผม แต่ในฐานะหัวหน้าตระกูลวู๊ด ผมคิดว่าผมมีอำนาจที่จะตัดสินใจในเรื่องนี้ โดยเฉพาะเมื่อผมได้คุยกับผู้อาวุโสทั้งหลายแล้วด้วย”

แนชหัวเราะคิกคัก เขาพูดราวกับว่าเขาไม่โกรธเธอเลยแม้แต่น้อย

“ฮึ่ม ฉันคิดว่าคุณแค่ไม่อยากให้แลนซ์เป็นทายาทซะอีก อีกอย่าง คุณโดนจิ้งจอกตัวนั้นจากโลกมนุษย์ล้างสมองไปแล้ว คุณคิดจะมอบตระกูลวู๊ดทั้งตระกูลกับลูกชายที่คุณมีกับเธอรึเปล่า?”

ลิลลี่ทำเสียงต่ำอย่างเย็นชา ก่อนจะจ้องเขม็งไปที่แนช

“ทำไมคุณถึงยังไม่ปล่อยวางเรื่องเมื่อหลายปีที่แล้วอีกลิลลี่? นอกจากเรื่องนั้นแล้ว ผมก็ไม่เคยทำอะไรให้คุณเสียใจเลย ถูกไหม? ถ้าคุณรับลิซซี่ได้ ทำไมคุณถึงรับโจแอนกับเฟนด์ไม่ได้? เราอยู่ในครอบครัวเดียวกันแบบสงบสุขไม่ได้เหรอ?”

แนชทำหน้านิ่วคิ้วขมวด ก่อนจะมองไปที่ผู้หญิงที่อยู่ตรงหน้าเขา เขารู้แล้วว่าลิลลี่เปลี่ยนไปมากขนาดไหน เธอไม่ใช่ผู้หญิงคนเดิมที่เขาเคยรู้จัก ย้อนกลับไปในตอนนั้น เธอพูดจาตรงไปตรงมา และพยายามกีดขวางโจแอนไม่ให้แต่งงานกับตระกูลวู๊ด แต่เธอไม่เคยจ้างนักฆ่าเพื่อฆ่าเฟนด์ และคนอื่น ๆ

ลิลลี่นั่งลง ก่อนจะพูดอย่างพล่อย ๆ “จะบอกอะไรให้นะแนช วู๊ด แลนซ์น่ะยังไม่ตาย เขายังมีชีวิตอยู่แน่นอน ไม่สำคัญเลยว่าคุณจะจัดงานแข่งขันนี่ขึ้นมารึเปล่า ฉันจะไม่มีวันรู้ว่าใครถูกเลือกเป็นทายาท ลูกชายของฉันสิเป็นทายาทตัวจริง เขาเป็นคนที่เหมาะที่สุดที่จะได้เป็นทายาท!”

"พูดไปเถอะ!"

ลิลลี่ไม่ขยับเขยื้อนเลยสักนิด ส่วนโจแอนก็ยังคงเงียบอยู่ข้าง ๆ เขา แนชทนไม่ไหว เขาพูดออกมาด้วยน้ำเสียงเย็นชาว่า “มันไม่สำคัญเลยนะ ว่าคุณจะยอมรับการตัดสินครั้งนี้รึเปล่า แต่สมาชิกตระกูลวู๊ดรู้ดีว่ามันคืออะไร และผู้อาวุโสทุกคนก็คิดว่านี่เป็นวิธีที่ยุติธรรมที่สุดแล้วที่จะก้าวต่อไปข้างหน้า และนั่นก็เพียงพอแล้วล่ะ สำหรับผม!”

หลังจากที่เขาพูดจบ เขาก็หันไปสนใจหญิงวัยกลางคนที่สวมชุดสีแดงทันที เขาพยักหน้า "เรามาเริ่มกันเลย!"