มหาเทพ แห่ง สงคราม นิยาย บท 1096

ลิลลี่สงบสติลง ก่อนจะครุ่นคิดกับเรื่องนั้น “ไม่น่าจะเป็นไปได้นะ ที่แนชจะรู้เรื่อง ถ้าเขารู้ เขาคงพูดอะไรบ้างแล้วในที่ประชุม อาจจะทุบโต๊ะหรืออะไรสักอย่าง แต่วันนี้เขาดูยิ้มแย้มแจ่มใสตลอดในที่ประชุม ฉันว่าเขาน่าจะยังไม่รู้เรื่องหรอก!” ลิลลี่ส่ายหน้าก่อนจะพูดออกมา

เวดถอนหายใจเฮือกใหญ่ด้วยความโล่งอก เมื่อเขาได้ยินลิลลี่พูด "คุณพูดถูก ถ้าแนชรู้เรื่องขึ้นมา เขาคงสติแตกไปนานแล้ว อีกอย่างนะ แลนเซล็อตในฐานะหัวหน้าของตระกูลสาขาน่ะนะ เขาไม่ใช่คนกล้าบ้าบิ่นอะไรเลย ทุกครั้งที่ผมไปเก็บทรัพยากรที่เขา เขาจะทักทายผมด้วยสีหน้ายิ้มแย้มตลอด แถมเตรียมอาหารกับไวน์ไว้ดูแลผมอีก คนแบบนี้คงไม่กล้าพูดอะไรออกมาหรอก ถ้าเขาไม่อยากตาย!”

“อืม… ดูจากสถานการณ์แล้ว ผมว่านะ แลนเซล็อตคงอยากสู้เพื่อผลประโยชน์อะไรสักอย่างเพื่อคนในตระกูลสาขาของเขานั่นแหละ นอกจากนี้แล้ว ผมว่าเขาคงไม่มีปัญหาอะไรกับเราหรอก!”

เวดหัวเราะ ก่อนจะพูดขึ้นมาอีกว่า “ไอ้สารเลวเฟนด์ ผมว่าเขาไม่กล้ายุ่งกับตระกูลหลักหรอก เขาค่อนข้างฉลาดเลยนี่ ใช่ไหม? ถ้าเขาไม่ได้โง่ ไม่มีทางเป็นไปได้เลยที่เขาจะจากตระกูลวู๊ดไป อีกอย่าง พ่อของเขาก็กำลังจะตาย เพราะงั้น เขาต้องใช้เวลาที่เหลืออยู่ข้าง ๆ พ่อของเขา แล้วอยู่ที่นี่ไปตลอดชีวิตของเขาอย่างสงบสุข!”

“ใช่ แล้วนี่คุณไม่คิดจะไปพัก? คุณจะไปเมื่อไหร่? ไปพักผ่อนครั้งนี้ คุณต้องทะลวงระดับกึ่งเทพ แล้วไปให้ถึงสถานะเทพแท้จริงให้ได้! ถ้าคุณทำได้นะ ผู้อาวุโสระดับหนึ่งจะไม่ใช่ศัตรูของคุณอีกต่อไป! คุณจะได้หาโอกาสฆ่าเขาได้สักที ไม่ใช่แค่เขานะ รวมถึงเฟนด์ด้วย สุดท้ายแล้ว ตำแหน่งหัวหน้าตระกูลก็จะตกเป็นของคุณ!”

ลิลลี่หมดความอดทน เธอกำหมัดแน่น ก่อนจะพูดออกมา “ฮึ่ม! หลังจากที่คุณฆ่าไอ้สวะเฟนด์นั่น อย่าแตะนังโจแอน ผมสักเส้นเดียวก็ห้าม เก็บมันไว้ให้ฉัน ฉันจะได้มันใจว่ามันเจ็บปวดอย่างที่มัน 'สมควร' ได้รับในตระกูลวู๊ด เจ็บปวดจนต้องร้องขอความตาย!”

เพื่อที่จะปลอบลิลลี่ เวดเลยพยักหน้าตกลง “พอถึงตอนนั้น คุณกับผู้อาวุโสคนอื่นต้องสนับสนุนผมให้ได้ตำแหน่งหัวหน้าตระกูลนะ พอผู้อาวุโสระดับหนึ่ง แนช วู๊ด แล้วก็เฟนด์ตาย ผมก็จะเป็นนักสู้ที่แข็งแกร่งที่สุดในตระกูลวู๊ด ถึงตอนนั้นผมคงจะได้เป็นหัวหน้าตระกูลอย่างง่ายดาย แต่ถ้าผมได้ผู้อาวุโส กับคุณมาสนับสนุนผม คนอื่น ๆ คงไม่กล้าพูดอะไรแน่!”

“คุณไม่ต้องห่วงนะ พอถึงตอนนั้น ฉันจะสนับสนุนคุณอย่างเต็มที่!”

ลิลลี่ขยิบตาให้เวดอย่างเผ็ด ๆ พลางพูดด้วยน้ำเสียงออดอ้อน “แต่คุณอย่าลืมข้อตกลงของเรานะ ตราบเท่าที่ลูกชายของฉันกลับมาแบบมีชีวิต คุณจะต้องคืนตำแหน่งให้กับเขา เข้าใจไหม?" เธอพูดเสริม

“ฮ่าฮ่า! คุณเลิกย้ำคิดย้ำทำได้แล้ว ยังไงผมก็ต้องคืนให้เขาแน่นอน!”

เฟนด์ยิ้มอย่างอบอุ่น ก่อนจะบอกให้สาวสวยตรงหน้าเขาใจเย็นด้วยเสียงที่นุ่มนวล

"อืมมมม ไม่ต้องห่วงนะ ฉันจะทนให้ได้! เอเลนเล่าให้ฉันฟังเยอะแยะเลย แถมยังอธิบายศิลปะการต่อสู้และทักษะการต่อสู้ให้ฉันฟังทุกวัน ฉันเข้าใจดีว่าทางนี้มันไม่ง่ายเลย แต่คุณจะไม่มีวันลืมความสุขที่จะเกิดขึ้นเลยตอนได้เลื่อนขั้น ร่างกายของคุณจะแข็งแกร่งขึ้น และทรงพลัง เป็นความตื่นเต้น และความสุขที่คนทั่วไปไม่มีโอกาสได้สัมผัสไปตลอดชั่วชีวิตของพวกเขา!”

เซเลน่าพยักหน้า ก่อนจะถอดเสื้อผ้าออกอย่างช้า ๆ แล้วปล่อยให้เฟนด์อุ้มเธอลงไปในถังไม้ที่เต็มไปด้วยน้ำหญ้าวิญญาณ

มันเป็นเรื่องจริง ตอนแรกเซเลน่าไม่รู้สึกอะไรเลย