มหาเทพ แห่ง สงคราม นิยาย บท 1112

“แก ครั้งนี้ฉันจะปล่อยให้แกชนะก็ได้!”

วิลตันถอนหายใจออกมาทั้ง ๆ ที่ภายในใจยังโกรธอยู่ แต่เขาก็ทำอะไรไม่ได้เลย เขาไม่คิดว่า ในฐานะนายน้อยของตระกูลชนชั้นสอง เขาจะทำอะไรกับสถานการณ์ตอนนี้ไม่ได้เลย คู่หมั้นของเขาอยู่กับผู้ชายอีกคนหนึ่งและเขาก็ไม่สามารถสอนบทเรียนให้กับหมอนี่ได้ ที่แย่ไปกว่านั้น เขายังถูกหมอนี่ข่มขู่อีก!

เขากัดฟันและกำหมัดแน่น เขาพาคนของเขาออกจากที่เกิดเหตุ เขารู้ว่าถ้าเขายังอยู่ที่นี่ต่อ มันมีแต่จะทำให้เขามีปัญหามากขึ้น

“ฟู่!”

หลังจากที่อีกฝ่ายออกไป ก้อนหินในใจของเชอร์ลี่ย์ก็ถูกยกออก เธอถอนหายใจอย่างโล่งอกแล้วพูดว่า “ฉันพนันได้เลยว่าเขาคงไม่กล้ามารบกวนฉันอีก! ขอบคุณมากนะ!”

เฟนด์คลายวงแขนรอบเอวของเชอร์ลี่ย์ออก เขายิ้มให้เธอและพูดว่า “คุณแลงคาสเตอร์ ครั้งนี้ผมพยายามทำดีที่สุดแล้ว แต่ดูจากสีหน้าของวิลตัน ผมพนันได้เลยว่าเขาคงจะโกรธเคืองผมมาก แต่ก็ไม่เป็นไร เพราะผมไม่กลัวอยู่แล้ว!”

เฟนด์หยุดไปครู่หนึ่งแล้วพูดต่อว่า “ผมช่วยคุณแล้ว แล้วคุณล่ะจะตอบแทนผมยังไงดี?”

“ฉัน…”

ตอนแรกเชอร์ลี่ย์คิดว่าเฟนด์เป็นคนจิตใจดี เธอไม่คิดว่าเฟนด์จะขอให้เธอตอบแทน เธอรู้สึกได้ถึงความโกรธที่ก่อตัวขึ้นในตัวของเธอ

เธอมองพิจารณาเฟนด์และทันใดนั้นเธอก็นึกบางอย่างขึ้นได้ “นายมันโรคจิต! นายอยากพาฉันไปโรงแรมใช่ไหม? ฉันจะบอกให้นะ เรื่องเมื่อกี้มันก็แค่แผน ฉันคิดอะไรที่ดีกว่านี้ไม่ออก ถ้านายอยากให้ฉันมอบร่างกายให้จริง ๆ ก็ฝันไปเถอะ! ฉันไม่ใช่ผู้หญิงแบบนั้น!” เชอร์ลี่ย์หอบและจ้องมองเฟนด์อย่างดุเดือด

“ฮ่า? ไม่ใช่ผู้หญิงแบบนั้นเหรอ? แล้วทำไมคุณถึงแกล้งเป็นแฟนผมล่ะ?”

มุมปากของเฟนด์โค้งขึ้น เขาแกล้งหญิงสาวคนนี้ด้วยน้ำเสียงขี้เล่น หญิงสาวที่อยู่ตรงหน้าดูอ่อนกว่าเขาไม่กี่ปี การแต่งกายและรูปลักษณ์ของเธอเปล่งประกายความเยาว์วัยพร้อมออร่าที่ดูงดงาม