มหาเทพ แห่ง สงคราม นิยาย บท 1122

“ใช่ ๆ ใช่แล้ว...ทุกคน เชิญ...เชิญทุกคนเข้าไปด้านใน!” ผู้อาวุโสของตระกูลซิมเมอร์หลายคนส่งยิ้มอบอุ่นให้เฟนด์กับคนของเขา ไม่เย่อหยิ่งและดูถูกเหยียดหยามเหมือนก่อนหน้านี้

พวกเขามองไปที่เฟนด์อย่างหวาดกลัว

ปรมาจารย์คนนี้สามารถฆ่าทุกคนที่คฤหาสน์นี้ได้ถ้าเขาต้องการ

“ก็ได้” เฟนด์พยักหน้าและเดินตามพวกเขาเข้าไปข้างใน

ไม่นานทุกคนก็นั่งลงในห้องนั่งเล่น

โดยไม่อ้อมค้อม เฟนด์ก็เริ่มพูดทันทีว่า “นายท่านซิมเมอร์ ผมชื่อ เฟนด์ วู๊ด ที่ผมมาที่นี่เพราะได้ยินมาว่าคุณเพิ่งซื้อบัวหิมะมา เรื่องมีอยู่ว่า พ่อของผมป่วยหนักและเขาต้องการสมุนไพรตัวนี้ ดังนั้นที่ผมมาที่นี่วันนี้ด้วยหวังว่านายท่านซิมเมอร์จะมอบสมุนไพรนี้ให้ผมได้”

“เอ่อ…” นายท่านซิมเมอร์ดูอึดอัด เขาเหลือบไปมองนายหญิงเฒ่าที่นอนอยู่บนโซฟาและพูดว่า “เฟนด์ แม่ของฉันก็ป่วยมาหลายปีแล้ว และในที่สุดหมอปาฏิหาริย์ก็มาที่นี่ช่วยรักษาเธอ ฉันก็ต้องการบัวหิมะนี้มาก หมอถึงกับบอกว่าถ้ายังรักษาแม่ของฉันไม่หาย เธอจะมีชีวิตอยู่ได้ไม่เกินปีนี้”

ในขณะเดียวกัน ราชาสงครามก็ยังคงจ้องมองลาน่ากับอีธานอยู่ ทั้งคู่ดูคุ้น ๆ มาก แต่เขาก็นึกไม่ออก

เฟนด์เดินไปที่โต๊ะและหยิบบัวหิมะขึ้นมา ก่อนจะพูดด้วยใบหน้าที่มีรอยยิ้มว่า “ไม่ต้องห่วง เนื่องจากผมได้เอาของที่เป็นของคุณไป ดังนั้นผมจะช่วยรักษาอาการป่วยนายหญิงเฒ่าให้แน่นอน เพราะยังไงซะ ผมก็คงไม่สบายใจ ถ้านายหญิงเฒ่าต้องตายเพราะผมเอาบัวหิมะไป”