มหาเทพ แห่ง สงคราม นิยาย บท 1137

ตอนนี้เอง วิลตันก็ยืนขึ้น ก่อนจะยิ้มอย่างเย่อหยิ่ง “เฟนด์ โอ้ เฟนด์… ฉันว่านายไม่น่าจะรู้สินะ ว่าเสือภูเขาที่นายฆ่าไป เป็นสมาชิกของพรรคมังกรเขียวน่ะ? นายกล้าอยู่ต่อจริง ๆ เหรอ? นายกล้าจริง ๆ สินะ! ฮ่าฮ่า… มันไม่สำคัญแล้วว่านายจะฆ่าฉันตอนนี้รึเปล่า สุดท้ายแล้ว พวกนายก็ต้องตายพร้อมฉันอยู่ดีนั่นแหละ! เฮ้อ พระเจ้าคงต้องดูแลตระกูลนอร์ตันอยู่สินะ ที่ทำให้ฉันรู้ว่าก่อนฉันจะตาย นายก็ต้องตายเหมือนกัน!”

“ฮ่าฮ่า… นายยังตัวสั่นเหมือนหนูเจอแมวอยู่เลยเมื่อกี้นี้! ใครจะรู้ล่ะว่านายจะทำตัวยโสโอหังได้ไวขนาดนี้“ เฟนด์หัวเราะลั่นออกมาในตอนนี้ “ไม่ต้องห่วงนะ ฉันไม่ฆ่านายตอนนี้หรอก ฉันจะฆ่าคนจากพรรคมังกรเขียวก่อน แล้วค่อยกลับมาฆ่านาย ฉันจะทำให้นายเข้าใจ ว่าทำไมนายถึงกำลังจะตาย และใครกันแน่ที่เป็นคนที่นายจะมายั่วโมโหไม่ได้!”

“ได้เลยไอ้น้อง! นายพูดเองนะ!” ทอดด์ตาเป็นประกายเมื่อเขาได้ยินเช่นนั้น ถ้าเฟนด์เลือกที่จะทำอะไรขึ้นมา เขาต้องฆ่าพวกเขาสองคนก่อนแน่ ใครจะรู้ว่าเฟนด์เลือกที่จะฆ่าคนจากพรรคมังกรเขียวก่อน เขาเย่อหยิ่งจริง ๆ

บางที เฟนด์อาจถูกฆ่าตายไปก่อน แล้วหลังจากนั้นพวกเขาอาจจะรอดก็ได้

ทอดด์จะไม่มีความสุขได้ยังไงล่ะ ในเมื่อเขาเห็นหนทางที่จะรอดชีวิตแล้ว?

“ไร้สาระ ถ้าไม่ใช่ฉัน นายจะเป็นคนทำรึไง?” เฟนด์ยิ้มอย่างเย็นชา ก่อนจะมองไปที่เขา

“ไอ้น้อง นายอยู่ที่นี่จริง ๆ ด้วย ชายสอง หญิงหนึ่ง…” ไม่นานหลังจากนั้นก็มีคนกลุ่มหนึ่งราวสองร้อยคนเข้ามา พวกเขาพลิกโต๊ะมากมายที่ตั้งอยู่ แล้วเคลียร์พื้นที่เป็นลานกว้าง

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน