มหาเทพ แห่ง สงคราม นิยาย บท 1162

“ออทัมน์ใช่ไหม? เฮ้ ฉันไม่คิดว่าจะได้เจอกันเร็วขนาดนี้ ฉันยังกินข้าวไม่เสร็จเลย!”

เฟนด์เดินเข้ามาหาเธออย่างสบาย ๆ “อย่าบอกนะว่าคุณมาที่นี่เพื่อขอบคุณที่ฉันไว้ชีวิตคุณ” เขาพูดพร้อมยิ้ม “ฮ่า ถ้าเป็นอย่างนั้น ก็ไม่จำเป็นต้องขอบคุณหรอก คุณพาคนจำนวนมากมาที่นี่เพื่อขอบคุณฉันเลยเหรอ คุณทำให้ฉันเขินนะ!”

หลายคนที่กังวลเกี่ยวกับเฟนด์อดไม่ได้ที่จะหัวเราะเยาะคำพูดของเขา แม้แต่ในตอนนี้ เขายังมีกระจิตกระใจมาพูดล้อเล่นอยู่อีก

“เฮ้ แกตัดแขนลูกสาวของฉัน แล้วแกยังมาบอกว่าฉันควรจะขอบคุณแกอีกเหรอ ไอ้บ้า? แกคิดว่าฉันโง่เหรอ?”

เอซหัวเราะและจ้องเฟนด์เขม็ง ดวงตาของเขาเปลี่ยนเป็นสีแดง เขาดูน่ากลัวมาก ออร่าของนักสู้ระดับเทพแท้จริงปกคลุมรอบตัวเขา

“นายท่าน ให้ฉันเป็นคนฆ่าไอ้เด็กบ้านี่เอง ให้ตายสิ เขายังมัวมานั่งกินบาร์บีคิวอยู่เลย เขาไม่เคารพตระกูลแมคเลย!”

ชายชราซึ่งเป็นปรมาจารย์ระดับแปดก้าวออกมาข้างหน้าสองสามก้าว พูดด้วยน้ำเสียงเหี้ยมโหด

เอซยิ้มอย่างร่าเริง “ขอบคุณพระเจ้าที่เขายังกินบาร์บีคิวอยู่ที่นี่ เราจะไปหาเขาเจอได้ที่ไหน ถ้าเขาหนีไปซะก่อนแล้ว”

“ผู้อาวุโสลำดับที่สอง อย่าฆ่าหมอนี่ทันทีนะ” ออทัมน์เตือนเขา “ฉันอยากเห็นเขาถูกทรมาน ตัดเนื้อเขาออกเป็นชิ้น ๆ และเอาไปให้เป็นอาหารแก่สุนัข ไม่อย่างนั้นฉันคงไม่สะใจ!”

ออทัมน์มองไปที่เซเลน่า “โอ้ จริงสิ และเราก็จะไม่ปล่อยภรรยาของเขาไปง่าย ๆ เหมือนกัน” เธอพูด “ฉันอยากให้หมอนี่เห็นตอนที่ภรรยาของตัวเองถูกจัดการ ฉันจะทำให้เขารู้ซึ้งถึงราคาที่เขาต้องจ่ายเพื่อแขนของฉัน!”

“โอ้พระเจ้า ปกติแล้ว คนเราจะลืมบทเรียนที่พวกเขาได้รับเมื่อความเจ็บปวดบรรเทาลง แต่ความเจ็บปวดของคุณยังไม่ลดลงเลย คุณกลับลืมบทเรียนไปซะแล้ว ก่อนหน้านี้คุณยังคุกเข่าอ้อนวอนขอชีวิตอยู่เลยไม่ใช่เหรอ? ทำไมตอนนี้คุณถึงดูโหดเหี้ยมนัก!”

เฟนด์ยิ้มเมื่อได้ยินแบบนั้น

“ตายซะ ไอ้เด็กเวร กล้าดียังไงมารังแกตระกูลแมค!”

ผู้อุโสลำดับที่สองเห็นว่าเฟนด์ยังคงกล้าทำตัวเย่อหยิ่ง ดังนั้นเขาจึงก้าวออกมาหลายก้าวและวิ่งเข้าใส่เฟนด์

ฝีเท้าของชายชรานั้นเบาแต่มั่นคง และหมัดของเขารวดเร็วดั่งสายลม ขณะที่เขาปล่อยหมัดใส่เฟนด์ ออร่าหัวพยัคฆ์ก็ปรากฏขึ้นตรงหน้าหมัดของเขา ราวกับว่ามันเป็นอ้าปากพร้อมที่จะกลืนกินเฟนด์ไปทั้งตัว

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน