มหาเทพ แห่ง สงคราม นิยาย บท 1199

"เอาล่ะ! ไปกันเถอะ!"

เฟนด์โบกมือและฝูงชนก็เดินออกไปอย่างมีระเบียบ

ไม่นานพวกเขาก็มาถึงด้านล่างของภูเขาขนาดใหญ่ที่อยู่ฝั่งตรงข้ามกับหมู่บ้าน

"นายน้อยเฟนด์ บางครั้งกลุ่มโจรขี่ม้าก็จะไปหาทรัพยากรการต่อสู้ แต่ส่วนใหญ่จะมาปล้นพวกเรา บางครั้งพวกเขาก็รอเราตรงทางเข้าป่าที่เราไล่หาทรัพยากร บางคนจากตระกูลอื่นที่ไม่รู้จักพวกเขาก็จะโดนปล้นไปด้วย แต่ในสถานการณ์ปกติแล้ว พวกมันจะปล้นแต่ก็ไม่กล้ารุกรานตระกูลอื่น ดังนั้นส่วนใหญ่ก็ทนการรังแกจากพวกมันได้!"

ระหว่างทางไปยอดเขาใหญ่ เมสันก็ไตร่ตรองกับอะไรบางอย่างได้ขึ้นมา และพูดเสริมว่า "ดังนั้น ผมคิดว่ากลุ่มโจรขี่ม้าพวกนี้ได้เก็บทรัพยากรมากมายเอาไว้ ถ้าเราฆ่าพวกมันทั้งหมด เราก็จะได้ทรัพยากรนั้นมาด้วย!"

"นายน้อยเฟนด์ ตอนที่เราบุกเข้าไปได้และจัดการพวกมันได้สำเร็จ คุณคิดว่าเป็นไปได้ไหมที่จะถือว่าเป็นหนึ่งในภารกิจหาทรัพยากร? และถ้าเราแบ่งครึ่งหนึ่งให้กับตระกูลหลักล่ะ?" ผู้อาวุโสอีกคนพูดขึ้นอย่างไม่แน่ใจ

ผู้อาวุโสคนนี้ฉลาดและช่างสังเกต เขาเห็นความตั้งใจของหัวหน้าเมสันที่จะพูดเรื่องนี้ต่อหน้าเฟนด์อย่างตั้งใจ เมสันคิดเรื่องทรัพยากรจำนวนมากนี้อย่างเห็นได้ชัดเลย!

แต่เฟนด์ก็เป็นทายาทจากตระกูลหลัก และหัวหน้าเมสันก็กระอักกระอ่วนเกินกว่าจะขอข้อมูลโดยตรง ในฐานะผู้อาวุโสเขาก็เริ่มเห็นท่าทางและเริ่มเสนอไป

"ผู้อาวุโสลำดับแรกไร้สาระอะไรน่ะ? นี่ไม่ใช่ภารกิจหาทรัพยากรเสียหน่อย แต่มันเป็นงานของนายน้อยเฟนด์ ที่พาเราไปจัดการศัตรูและปล้นทรัพยากรพวกเขา ไม่ว่ายังไง นายน้อยเฟนด์ก็จะเป็นคนที่ช่วยให้เราชนะ! ถ้าไม่มีเขา เราก็ทำอะไรไม่ได้เลย! เราไม่กล้าเริ่มโจมตี! ตามธรรมชาติแล้ว ทรัพยากรพวกนี้ก็ควรเป็นของนายน้อยเฟนด์!"

เมสันจ้องผู้อาวุโสลำดับแรกด้วยสายตาดุและตำหนิอย่างตรงไปตรงมา

เฟนด์รู้ว่าการพูดคุยตรงหน้าเขาเป็นการแสดง ทั้งสองคนกำลังแสดงละครกันอยู่ การทำงานร่วมกันที่สะท้อนกันไปมา

"กลุ่มโจรขี่ม้ามันข่มเหงพวกคุณทุกคน และทุกคนก็ทนทรมานกันมาโดยตลอด" เฟนด์ยิ้มอย่างอ่อนโยนให้เมสัน "คราวนี้ฉันจะมาดูของที่จะปล้นมาว่ามีวัสดุที่เหมาะกับการทำยาหรือเปล่า ถ้ามี ฉันจะเลือกบางส่วนไปและที่เหลือก็จะเป็นของคุณ มันจะถูกแจกจ่ายให้กับทุกคน มันเป็นของพวกคุณและไม่จำเป็นต้องแบ่งตระกูลหลักเลย!"

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน