มหาเทพ แห่ง สงคราม นิยาย บท 1252

“ฮ่า ๆ ขอบคุณมาก! งั้นฉันขอไปดูที่พักก่อน!”

ไดอาเนียลล่าตะโกนออกมาอย่างมีความสุขราวกับว่าเธอเป็นเด็กที่ได้รับคำชมจากพ่อแม่

“งั้นก็ไปกันเถอะ เฟนด์พาคุณหนูคาเบลโลกลับไปพักผ่อนก่อน พวกลูกคงจะเหนื่อยจากการรีบเดินทางกลับมาที่นี่!”

แนชพยักหน้าอย่างพึงพอใจและสั่งลูกชายของเขา

จากนั้นเฟนด์ก็ส่งไคลี่ให้โจแอน และออกไปพร้อมไดอาเนียลล่า

หลังจากที่เงาของทั้งสองคนหายไปจากสายตาของคนกลุ่มนั้น โจแอนก็หัวเราะและแสดงความเห็นออกมาว่า “คุณหนูคาเบลโลเป็นคนใจกว้างและมีน้ำใจจริง ๆ เธอได้มอบหญ้าวิญญาณให้กับเราเพื่อตอบแทนที่เฟนด์ช่วยเหลือเธอไว้ แต่เธอก็ยังจะสัญญาว่าจะเอาสมบัติของตระกูลคาเบลโลมาให้เราด้วย! ผู้หญิงคนนี้ช่างเป็นคนอบอุ่นจริง ๆ!”

แต่แนชไม่คิดอย่างนั้น “ทำไมผมรู้สึกว่ามันมีอะไรมากกว่านั้นระหว่างมิตรภาพของเฟนด์กับคุณหนูคาเบลโล? มันเหมือนไม่ใช่แค่เป็นเพื่อนที่ดีต่อกัน เพราะยังไงซะ น้ำชำระล้างไขกระดูกก็ไม่ใช่สมบัติธรรมดา เธอยังเต็มใจที่จะขโมยมันมาให้เราอีก ยิ่งไปกว่านั้น มันตั้งสามส่วน! เห็นได้ชัดว่าการกระทำดังกล่าวนั้นมันมากกว่ามิตรภาพธรรมดา ๆ คุณไม่คิดงั้นเหรอ?” เขาอธิบายด้วยใบหน้าที่มีรอยยิ้มขมขื่ม

โจแอนกลอกตามองไปที่แนช “คุณคิดมากไปหรือเปล่า คุณหนูคาเบลโลอายุน้อยกว่าตั้งสองสามปี ยิ่งไปกว่านั้น เฟนด์ก็แต่งงานแล้วและก็มีไคลี่แล้วด้วย! คุณหนูคาเบลโลคงไม่ได้ชอบเฟนด์แบบคนรักแน่นอน!” เธอตอบกลับอย่างโมโห

โจแอนหยุดไปสักพักก่อนจะพูดต่อว่า “เพราะยังไงซะ เฟนด์ก็ช่วยชีวิตเธอไว้จากพวกโจร การกระทำนั้นมันมีค่ามากกว่าน้ำอันล้ำค่า! ถ้าเธออยากตอบแทนเฟนด์แบบนั้นมันก็สมเหตุสมผลแล้ว!”

“บางทีผมอาจจะคิดมากไป!”

แนชพูดพลางยกมุมปากขึ้น

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน