มหาเทพ แห่ง สงคราม นิยาย บท 127

เซเลน่าดูเหมือนในที่สุดก็นึกอะไรออกแล้ว เธอตบไหล่เฟนด์จากด้านหลัง "เดี๋ยวก่อน! หยุด!"

เฟนด์ดึงรถคันเร่งรถสกู๊ตเตอร์ไฟฟ้าไปด้านข้างทันที "มีอะไรเกิดขึ้น?"

"แดน เจมสัน เป็นนักสู้ฝีมือดี แต่เขาไม่ได้ยังไม่ได้ยกหมัดใส่คุณด้วยซ้ำ เขากลับเอ่ยขอโทษคุณทันที"

“เขาบอกกับคุณไมเออร์ว่าคุณเป็นผู้ชายที่แม้แต่นายน้อยคลาร์กยังไม่กล้าที่จะแตะต้องไม่ได้ ทําไม? คุณเป็นใครกันแน่?"

สีหน้าเซเลน่าบูดบึ้ง คิ้วของเธอขมวดขึ้นด้วยความสงสัย

เฟนด์หัวเราะหลังจากได้ยินประโยคนี้ "ผมเป็นสัตวแพทย์ เพราะเหตุนี้ แดนเคยสู้กับผมครั้งนึง แม้จะไม่ใช่การต่อสู้จรองจัง เราเคยแข่งมวยปล้ำกัน เราเดิมพันนิ้วของตัวเองและต้องตัดนิ้วตัวเอง เพราะเขารู้ว่ากําลังของตัวเองไม่สามารถเทียบกับผมได้ ผมต้องยอมรับว่าผู้ชายคนนี้เป็นคนจริง อย่างไรก็ตาม นี่คือเหตุผลที่นายน้อยคลาร์กกลัวผม..."

เฟนด์หยุดพูดสักพักหนึ่ง แล้วพูดต่อว่า "ลองคิดดูสิ แม้แต่นักมวยที่ดีที่สุดของคลาร์ก ก็ไม่ใช่คู่ต่อสู้ของผม แล้วนายน้อยคลาร์กจะไม่กลัวผมหรอกเหรอ? มันเป็นเรื่องปกติไม่ใช่เหรอ? เขาไมากลัวว่าผมจะฆ่าเขาอย่างนั้นเหรอ? ในเมื่อผมมีความสามารถขนาดนี้!”

“งัดข้อ?”

เซเลน่าทําหน้าแปลก ๆ เธอไม่เคยคิดมาก่อนว่าสามีของเธอจะพิสูจน์พลังของเขาให้คนอื่นเห็นด้วยวิธีนี้

“เอิ่ม! ผมอยู่ตรงนั้นด้วยหลังจากที่เขาแพ้ ผมไม่เคยคิดเลยว่าผู้ชายคนนั้นจะตัดนิ้วของเขาออก ดังนั้นความจริงจริงที่ข้าไม่ได้ฆ่าไมเออร์คืนนี้ ถือว่าเป็นการแสดงความเมตตา เพื่อรักษาศักดิ์ศรีของเขา!”

เฟนด์ส่ายหัวเมื่อพูดจบ

“สามี คุณสุดยอดมาก!"

ในตอนนี้เธอคิดอีกเรื่องนึงขึ้นมาทันที "แต่วันเกิดครบ 70 ปีของคุณปู่ก็ใกล้เข้ามาแล้ว" หล่อนขมวดคิ้ว "คุณแม่ก็ยืนยันว่าตอนนี้ ถ้าเราไม่สามารถหาเงินได้ขนาดนั้น เราเดือดร้อนแน่ นอกจากนี้ คุณเพิ่งเริ่มทํางาน และเงินเดือนที่คุณได้รับเร็วที่สุดอาจจะเป็นอีกไม่กี่วันข้างหน้า ดูเหมือนเราจะหาเงินไม่ทันวันเกิดของคุณปู่"

“ไม่ต้องห่วง ที่รัก ถ้าเงินแก้ปัญหาได้ก็ไม่ใช่ปัญหา"

…

“อะไรนะ?” "ทุกคนถูกซ้อม?"

ชายชรายืนอยู่ในบ้านพัก ศีรษะมีผมหงอกเป็นกระจุก เขามองคนที่สักอยู่ด้านหน้า "ใคร? ใครมันกล้าตีคนของฉัน? มันอยากตายใช่ไหม?"