มหาเทพ แห่ง สงคราม นิยาย บท 1298

“ไม่เจอกันนานดีเทียว นายหญิงแลงคาสเตอร์!”

แนชลุกขึ้นทันทีเมื่อเห็นเจ้านายของตระกูลแลงคาสเตอร์ เขาทำความเคารพด้วยการยกกำปั้นชนกับฝ่ามือที่เหยียดตรงและยิ้มจาง ๆ

สมาชิกในตระกูลแลงคาสเตอร์กระโดดลงมาจากพรมเหาะ และนายหญิงแลงคาสเตอร์ก็เก็บพรมไป “นายท่านวู๊ด ไม่เจอกันนานเลย ฉันได้ยินเรื่องที่เกิดขึ้นในตระกูลคุณแล้วล่ะ” เธอพูดพร้อมยิ้ม “ไม่เคยคิดเลยว่าคนที่วางยาคุณจะเป็นคนที่ร่วมเรียงเคียงหมอนกัน ช่างน่ากลัวอะไรอย่างนั้น!”

ทันใดนั้นเอง หญิงวัยกลางคนมองไปที่เทรนตัน “แถมเลวร้ายกว่านั้น ยังมีคนคิดว่าลูกสาวของเขาไม่ได้ทำอะไรผิดสักนิด มิหนำซ้ำยังจะอาฆาตแค้นตระกูลคุณอีกต่างหาก” เธอกล่าวเป็นนัย “แหม แหม ช่างไร้ยางอายอะไรอย่างนี้!”

“เธอกำลังพูดถึงใครเชลบี้? อย่ามาล้ำเส้นให้มากนัก!”

เทรนตันโกรธจัด เขากัดฟันกรอดและกำหมัดแน่น

"อะไรกัน? นายอยากเป็นศัตรูกับตระกูลแลงคาสเตอร์หรือยังไง?”

คิ้วของเชลบี้ขมวดมุ่น “ฉันไม่ได้เอ่ยชื่อสักหน่อย แต่นายดันกินปูนร้อนท้อง” เธอพูดพร้อมยิ้มเย็นที่ริมฝีปาก “นี่ไม่ได้เท่ากับยอมรับว่าตัวเองเป็นคน ๆ นั้นหรอกเหรอ?”

"เธอ…"

เทรนตันขบกรามแน่น ตระกูลแลงคาสเตอร์อยู่ในระดับล่างสุดของตระกูลชั้นสูงทั้งแปด มีดีกว่าตระกูลวู๊ดแค่นิดหน่อย แถมพวกเขามีนักสู้แค่สองคนที่อยู่ในระดับสูงสุดของระดับเทพแท้จริง และหนึ่งในนั้นเพิ่งบรรลุการพัฒนาเมื่อปีที่แล้วนี่เอง

อาจเพราะว่าตระกูลแลงคาสเตอร์และตระกูลวู๊ดมีความสัมพันธ์ที่แน่นแฟ้นกัน พวกเขามักจะช่วยเหลือซึ่งกันและกัน

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน