มหาเทพ แห่ง สงคราม นิยาย บท 1416

“เฮ้อ! ทำไมพวกเขายังไม่กลับมาอีก!” ใครบางคนถอนหายใจอีกครั้งหลังจากรอมาระยะหนึ่ง

“นี่ มีชายคนหนึ่งถือดาบบินมาทางเราด้วย!” ชายคนหนึ่งจากตระกูลแลงคาสเตอร์ซึ่งเกาะอยู่บนกิ่งไม้ร้องอุทานอย่างมีความสุข

"จริงเหรอ? เยี่ยมมาก!” เฮเลน่า ดาเนียลล่า และคนอื่น ๆ ตื่นเต้นมากเมื่อได้ยินเรื่องนี้ พวกเขาบินขึ้นไปเพื่อดูว่าใครมาทางพวกเขาทันที

แต่การแสดงออกบนใบหน้าของพวกเขาเปลี่ยนไปในทางลบทันทีที่พวกเขาสังเกตเห็นว่าคนที่อยู่บนดาบบินนั้นเป็นใคร

อีกฝ่ายรู้สึกถูกคุกคามเมื่อเขาเข้ามาใกล้ เมื่อเขาสังเกตเห็นผู้คนมากมายในบริเวณนั้น แน่นอนว่าเขาเป็นสมาชิกของตระกูลชนชั้นสูงตระกูลแซคคารี และโดยปกติแล้วเขาไม่มีอะไรต้องกลัว

แต่เขาจะสู้ไหวได้ด้อย่างไรในเมื่อกลุ่มคนที่เขาเห็นในขณะนั้นมีจำนวนราวสองสามร้อยคน

“สวัสดี—ทุกคน ผมตัวคนเดียวและผมไม่มีแผ่นป้ายมากมายอะไรด้วย ถ้าพวกคุณอยากได้ ผม... ผมให้พวกคุณได้ แต่ได้โปรด อย่า...อย่าทำร้ายผมเลย!” ชายคนนั้นมีสีหน้าหวาดกลัว เขาเพิ่งอยู่ในระยะเริ่มต้นของระดับเทพแท้จริงเท่านั้น แม้ว่าพลังในการต่อสู้ของเขาจะไม่ต่ำ แต่เขาก็เทียบกับพวกอย่างเฮเลน่า ดาเนียลล่า วีนัส และแรนดัลล์ไม่ได้ เขาไม่มีสิทธิ์ที่จะต่อต้าน

“ใครอยากได้แผ่นป้ายของคุณ? ป้ายพวกนั้นไม่ได้สำคัญสำหรับเราหรอก อีกอย่างวันพรุ่งนี้การแข่งขันก็จะสิ้นสุดลงแล้ว แย่งป้ายจากคุณมากแล้วจะมีความหมายอะไร!” ดาเนียลล่ารู้สึกผิดหวังอย่างมากเมื่อเห็นว่าบุคคลตรงหน้าไม่ใช่เฟนด์ เธอกลอกตาไปที่ชายคนนั้นและกอดอกบ่น “ชิ่ว ชิ่ว! หลีกทางไปเดี๋ยวนี้ คุณมันรกหูรกตาฉันจริง ๆ!”

ชายคนนั้นพูดไม่ออก ในขณะที่เขารู้สึกขอบคุณที่คนเหล่านี้ไม่คิดจะแย่งข้าวของของเขาไป พวกเขาดูราวกับว่าเขาน่ารำคาญเสียเต็มประดา เขาไม่รู้ว่าเขาทำอะไรให้สาวสวยคนนี้ขุ่นเคืองใจตอนไหน ถึงได้ถูกดูหมิ่นเช่นนี้

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน