มหาเทพ แห่ง สงคราม นิยาย บท 1457

“แน่ใจเหรอศิษย์พี่? อย่างน้อยเราก็ควรไปแจ้งผู้อาวุโสลำดับที่หนึ่งก่อนไม่ได้เหรอ? ศิษย์พี่ยังไม่ได้ถามด้วยซ้ำว่าคนพวกนี้เป็นใคร แล้วศิษย์พี่จะพาพวกเขาไปพบเจ้าตำหนัก?”

ลูกศิษย์หญิงคนหนึ่งขมวดคิ้วเมื่อเห็นแบบนั้นและพูดเตือนศิษย์ชายคนนั้น

แล้วศิษย์ชายคนนั้นก็นึกขึ้นได้และถามว่า “จริงสิ พวกคุณเป็นใคร? ฉันรับแต่ของจากพวกคุณโดยไม่รู้ชื่อไม่ได้!”

ลิลลี่แนะนำตัวและผู้อาวุโสลำดับที่แปดให้พวกเเขารู้จัก “เรามาที่นี่เพราะมีเรื่องสำคัญจริง ๆ” เธอพูด “เรามีข่าวเกี่ยวกับระดับเทพสูงสุด ไม่ต้องห่วง ฉันมั่นใจว่าเจ้าตำหนักของคุณจะมาพบเราแน่นอนเมื่อเขารู้ว่าเรามาที่นี่เพื่อบอกข่าวนี้”

ผู้อาวุโสลำดับที่แปดก็พูดแทรกขึ้นมาว่า “มันเป็นเรื่องจริง เขาจะมาเจอเราแน่นอน ลองคิดดูสิ เจ้าตำหนักของคุณอยู่ขั้นสูงสุดของระดับเทพแท้จริง และตอนนี้เขาก็อายุมากแล้ว ฉันได้ยินมาว่าตอนนี้เขาอายุเจ็ดสิบกว่าแล้ว เขาอาจจะแข็งแกร่งและเร็วกว่าพวกเราที่เหลือ แต่ถึงอย่างนั้นเขาคงทำได้เพียงรอความตายถ้าเขาไม่ได้ก้าวเข้าสู่ระดับเทพสูงสุด สิ่งสำคัญที่สุดสำหรับเขาในตอนนี้คือการทะลวงเข้าสู่ระดับเทพสูงสุดเพื่อยืดอายุของเขา…”

“ก็ได้ ก็ได้ ไม่ต้องพูดอะไรอีกแล้ว ฉันจะพาพวกคุณเข้าไปถ้าพวกคุณมีข่าวแบบนั้น!”

ศิษย์ชายคนนั้นไม่คุ้นเคยกับคำพูดอ้อมค้อมของผู้อาวุโสลำดับที่แปด เขาโบกมือและพูดขัดขึ้นมาว่า “ไปกันเถอะ ฉันจะพาคุณเข้าไป!”

"ตกลง คุณทำงานได้ดีมาก พ่อหนุ่ม รีบพาเราไปพบเจ้าตำหนักของคุณเร็ว!”

ลิลลี่และผู้อาวุโสลำดับที่แปดตามเขาเข้าไปทันที

ทั้งสามมาถึงตำหนักขนาดใหญ่อย่างรวดเร็ว และเดินมาหาชายชราคนหนึ่งที่สวมชุดคลุมสีแดง

“สวัสดีครับ ท่านเจ้าตำหนักคอลลินส์!”

ทั้งสามยกมือทำความเคารพต่อหน้าชายชรา จากนั้นพวกเขาก็โค้งคำนับ ไม่กล้าแสดงความไม่เคารพแม้แต่น้อย

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน