มหาเทพ แห่ง สงคราม นิยาย บท 1482

แนชและเคนเนธผู้อาวุโสลำดับที่หนึ่งจ้องเขม็งพิจารณาคู่ต่อสู้ของพวกเขาทั้งหกคน

คนพวกนั้นจงใจส่งหกคนนี้มาเพราะรู้ว่าเราเดินทางมาด้วยกันเพียงสามคนเท่านั้น พวกนั้นวางแผนที่จะให้สู้สองต่อหนึ่งเพื่อที่พวกเขาจะได้ไม่รอดจากการโจมตี

เคนเนธพลิกฝ่ามือแล้วหยิบอาวุธออกมาและพูดอย่างหนักใจว่า “นายท่าน เราจะทำยังไงดี? ดูเหมือนว่าเราคงต้องฝ่าออกไปทางเดียวเท่านั้น ถ้าเราฝ่าออกไปได้สำเร็จ นายน้อยเฟนด์ก็จะใช้ดาบบินพาเราออกไปได้อย่างรวดเร็ว”

“เฟนด์จำเป็นต้องใช้ดาบบิน แต่ถ้าพวกเขาทั้งหกโจมตีพร้อมกัน เราคงหนีออกไปไม่ได้ง่าย ๆ!” แนชเหาะออกไปในทันที เขารู้ว่าพลังยุทธของเฟนด์จะลดลงหากเขาไม่ได้ใช้อาวุธวิญญาณระดับสุดยอดนี้

ทั้งเขาและเคนเนธก็คงต้านอยู่ได้ไม่นานถ้าต้องต่อสู้กับคนสองคนตามลำพัง เพราะยังไงซะ เทคนิคยุทธที่อีกฝ่ายฝึกฝนจะต้องทรงพลังมาก และเทคนิคยุทธของพวกเขาคงมีประสิทธิภาพมากขึ้นไปอีก เพราะปรมาจารย์ของตำหนักนภาได้รับการฝึกฝนด้วยทรัพยากรที่ดีที่สุด

เขายังสงสัยด้วยว่าพวกเขาอาจจะไม่สามารถต่อกรกับพวกนี้ได้หากต้องต่อสู้กับคนพวกนี้แบบตัวต่อตัว ใครจะไปคิดว่าอีกฝ่ายจะส่งปรมาจารย์ระดับเทพแท้จริงขั้นสูงสุดหกคนมาฆ่าพวกเขา? มันมากเกินไป

นอกจากนี้ พลังยุทธของเฟนด์ยังอยู่เพียงขั้นสูงของระดับเทพแท้จริงเท่านั้น แม้ว่าเขาจะมีอาวุธวิญญาณ แต่ก็ยากที่จะบอกว่าเขาสามารถต่อกรกับพวกนี้แบบตัวต่อตัวได้หรือไม่ โอกาสในการชนะของพวกเขามีน้อยมากเมื่อต้องสู้กับคนสองคนด้วยตัวคนเดียว

ไม่นานเฟนด์ก็ลดดาบบินลงและถือไว้ในมือ “พ่อ เราลองสู้กับพวกมันกันเถอะ มันคงยากที่จะหลีกเลี่ยงการฆ่า แล้วทำไมเราไม่สู้ตายไปเลยล่ะ? ความตายทำให้เรากลัวไม่ได้หรอก ดังนั้นเราอาจจะหาทางผ่านไปได้ ถ้าเราสู้กับพวกมันก่อนที่จะรีบออกไป” ไม่มีวี่แววของความหวาดกลัวในดวงตาของเฟนด์เลยในขณะที่เขาพูด คำพูดของเขากลับเต็มไปด้วยพลัง “ผมไม่เคยสู้กับปรมาจารย์แบบนี้มาก่อน ผมก็อยากจะรู้ว่าพลังการต่อสู้ที่แท้จริงของผมเป็นยังไงหลังจากที่ผ่านเข้าสู่ขั้นสูงของระดับเทพแท้จริง!”

“ฮ่าฮ่า… เยี่ยมมาก! ตัดสินใจแล้ว! สิ่งที่เลวร้ายสุดที่เราต้องเผชิญก็แค่ความตาย เราอาจจะมีความหวังถ้าเราสู้อย่างสุดความสามารถ!” แนชหัวเราะ ความเร่าร้อนของเฟนด์จุดไฟในตัวของเขาเพราะเขาเองก็อยากทดสอบความแข่งแกร่งของตัวเองเช่นกัน

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน