มหาเทพ แห่ง สงคราม นิยาย บท 1510

เทรนตันรู้ดีอยู่ในใจว่าเขาไม่สามารถยอมรับได้ว่าลูกสาวของเขาบอกสี่ชนเผ่าโบราณเรื่องเจ็ดจุดอันตรายไป ถ้าตระกูลลึกลับเหล่านี้รู้เรื่องเข้า พวกเขาจะโยนความผิดทั้งหมดมาให้ตระกูลลาโกริโอ และนั่นจะเป็นปัญหาใหญ่สำหรับตระกูลของเขา

นายใหญ่ฮันท์จมดิ่งสู่ห้วงความคิดด้วยสีหน้าเคร่งขรึม “มันไม่สำคัญหรอกว่าใครเป็นคนฉ้อฉล เรามาที่นี่ในวันนี้เพื่อหารือว่าเราควรจัดการกับเจ็ดจุดอันตรายอย่างไร สถานที่แต่ละแห่งในเจ็ดจุดอันตรายนั้นอันตรายและเสี่ยงอย่างยิ่ง และพวกเราก็ไม่เคยมีใครย่างกรายไปที่นั่นมาก่อน ไม่ต้องพูดถึงจุดที่ลึกที่สุดของเจ็ดจุดอันตรายนั้นด้วยซ้ำ เราไม่รู้ว่าที่นั่นเป็นอย่างไร และแม้ว่าแต่ละตระกูลลึกลับจะส่งอัจฉริยะชั้นยอดมาตระกูลละหนึ่งคนมารวมพลังกัน ผมก็ยังคิดว่ามันอันตรายอยู่ดี!” เขาแสดงความคิดเห็นของเขาเกี่ยวกับแผนการ

“ผมสงสัยว่าจุดอันตรายทั้งเจ็ดบนแผนที่หมายถึงอะไร… อืมมม… ยิ่งกว่านั้น หากชนเผ่าโบราณทั้งสี่ได้ส่งคนออกไปสำรวจเจ็ดจุดอันตรายแล้ว เราก็ไม่แน่ใจว่าพวกเขาอยู่ในจุดใดบ้าง และหากพวกเขาจัดคนไว้เฝ้าสถานที่เหล่านั้นด้วยล่ะ?”

หัวหน้าตระกูลชั้นสองพูดความในใจของเขาหลังจากใช้ความคิดบางอย่าง

“ในอดีต ชนเผ่าโบราณอาจจะไม่ได้เคลื่อนไหวต่อต้านคนในตระกูลลึกลับของเรา แต่ตอนนี้สถานการณ์เปลี่ยนไปแล้ว เมื่อมีเงื่อนงำบางอย่างเกี่ยวกับระดับเทพสูงสุด ดังนั้นหากคนของเราพบคนของพวกเขาในเจ็ดจุดอันตราย จุดใด ๆ ก็แล้วแต่ ฉันเกรงว่าพวกเขาจะโจมตีเรา เพราะเห็นแก่สมบัติและเบาะแสนั่น นี่จะเป็นปัญหาที่น่ากังวลที่สุดในบรรดาปัญหาทั้งหมด!”

นายหญิงตระกูลแลงคาสเตอร์ขมวดคิ้วขณะที่เธอพูด หากไม่ใช่เพราะการแทรกแซงอย่างกะทันหันจากสี่ชนเผ่าโบราณ ตระกูลลึกลับก็คงจะแบ่งกองกำลังมาเท่า ๆ กันและส่งคนของพวกเขาออกไปสำรวจยังเจ็ดจุดอันตรายเพียงเท่านั้น และจะไม่มีปัญหากับแผนดังกล่าวด้วย

ทันใดนั้น ฝูงชายชุดดำจำนวนมากก็กำลังบินผ่านท้องฟ้ากว้างอยู่ในระยะไกล

“ทุกคน ดูสิ! ทำไมถึงมีคนกลุ่มหนึ่งมุ่งหน้ามาทางเราล่ะ? ยังมีตระกูลอื่นมาร่วมหารืออีกหรือ?”

มีคนสังเกตเห็นสถานการณ์และอุทานขึ้นทันที

“ไม่ ไม่ควรมีใครแล้ว! ตระกูลลึกลับชั้นหนึ่งทั้งแปดอยู่ที่นี่กันหมด พวกคนที่กำลังจะมามีอย่างน้อยสี่หมื่นคนใช่ไหม? ไม่มีตระกูลใด ๆ มีคนขนาดนั้นได้!”

ใบหน้าของเควนตินหม่นลงไปในที่สุดพร้อมกับลางสังหรณ์

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน