มหาเทพ แห่ง สงคราม นิยาย บท 1527

นายท่านซีเมเนสตะลึงกับทฤษฎีของเฟนด์ แต่เมื่อเขาไตร่ตรองดู ท่าทีของเขาก็ค่อย ๆ เปลี่ยนมาเป็นประหลาดใจ

เฟนด์พยักหน้าพูดต่อไป “ลูกบอลหินไม่ใช่หญ้าวิญญาณหรือผลไม้วิญญาณ และทุกคนก็เห็นว่ามันก็ไม่ใช่ศิลปะการต่อสู้เช่นกัน เป็นเพราะเหตุนี้เองผมถึงแน่ใจว่าจะไม่ได้อะไรจากการศึกษาลูกบอลหินลูกเดียว ไม่ว่ามันไปอยู่กับใครหรือคุณจะศึกษามันไปนานหลายปี เป็นไปได้ถึงขนาดที่ว่าหากไม่มีการรวบรวมลูกบอลหินทั้งเจ็ดลูกก็จะไม่มีใครได้เรียนรู้อะไรจากมัน!”

“คําพูดของคุณดูเข้าท่า เป็นการดีที่สุดถ้าเราพยายามลดจํานวนคนที่เสียสละให้เหลือน้อยที่สุด ท้ายที่สุดไม่มีใครอยากให้คนในตระกูลของพวกเขาไปตายในพื้นที่นั้นมากเกินไปถูกไหม? คราวนี้ กองกําลังบางแห่งอาจประสบความสูญเสียครั้งใหญ่หากพวกเขาไม่ได้วางแผนไว้ล่วงหน้า ดูวิหารทวยเทพและราชาสิ—พวกเขาสูญเสียยอดฝึมือไปมากมาย!” เชอร์ลีย์พยักหน้าเห็นด้วยแล้วกล่าว “ทําไมเราไม่ทําดังนี้แทน ถ้าเราเจอหญ้าวิญญาณหรือผลไม้วิญญาณ เราจะรวบรวมมันไว้ในแหวนจอมยุทธและมอบให้พวกเราคนหนึ่งเก็บไว้ในที่ปลอดภัย เราจะวินิจฉัยพวกมันในภายหลังจากที่เราออกจากสถานที่แห่งนั้นมาแล้ว แน่นอนว่าตระกูลที่ทํามากกว่าก็จะได้รับมากกว่าและคนอื่น ๆ จะได้รับน้อยกว่า ทุกคนจำเป็นต้องพร้อมที่จะเผชิญหน้ากับสัตว์อสูรว่ายังไงล่ะ?"

“ดี ดี นั่นเป็นไปได้!” บรรดาสมาชิกของตระกูลชนชั้นสูงชั้นสองและชั้นสามรู้สึกยินดีที่ได้ยินข้อเสนอแนะ ตอนแรกพวกเขาเสียใจที่อาจมีคนตายมากเกินไป และยิ่งไปกว่านั้น เกรงว่าตระกูลชั้นหนึ่งจะเอาลูกบอลหินไปหรือฆ่าสาวกผู้ติดตามพวกเขาเมื่อเข้าไปในพื้นที่อันตราย อย่างไรก็ตาม ข้อเสนอแนะที่เชอร์ลีย์พูดออกมานั้นเป็นประโยชน์ต่อพวกเขาเป็นอย่างดี เพราะมันจะรับรองความปลอดภัยของผู้คนทั้งหมดในระหว่างที่พวกเขามีส่วนแบ่งในสิ่งของที่มีร่วมกันจากพื้นที่อันตราย

“ฮ่าฮ่า... ดูเหมือนว่าเราได้เลือกอย่างชาญฉลาดที่จะติดตามยอดฝีมือวู๊ด และคนอื่น ๆ !” หนึ่งในบรรดาหัวหน้าครอบครัวหัวเราะกับตัวเองและพูดอย่างอย่างใจ ซึ่งหลายคนก็สะท้อนความรู้สึกของเขาคิดตรงกัน

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน