มหาเทพ แห่ง สงคราม นิยาย บท 1573

แต่เมื่อแฮร์รี่วางมือลงบนลูกบอลหิน มันก็หายไปอย่างรวดเร็ว

แมทธิวเงียบไปครู่หนึ่งก่อนจะก้าวถอยหลังและนั่งลง “มีสองลูก?” เขาพูดพร้อมกับขมวดคิ้ว “ไม่แปลกใจเลยที่คุณไม่สนใจลูกบอลหินของตระกูลวู๊ด!”

“มันมีมากกว่าสองลูก พวกมันมีอยู่ในเจ็ดจุดอันตรายจุดละลูก ฉันไม่จำเป็นต้องบอกนายเรื่องนี้ด้วยซ้ำ แต่ถึงบอกก็ไม่เป็นไร เพราะถึงฉันจะไม่บอกนายเรื่องนี้ อีกหน่อยนายก็จะได้รู้เองอยู่ดี!” แฮร์รี่แสดงความคิดเห็นอย่างยิ้มแย้ม

“เจ็ดจุดอันตรายมีอยู่จุดละลูกงั้นเหรอ? แล้วคุณได้รับมันมาจากจุดไหน?” แมทธิวถามทันทีที่คิดตามที่ได้ยิน

“ฉันรู้ว่านายกำลังคิดอะไรอยู่ คุณอยากดูลูกบอลหินในพื้นที่อันตรายอื่น ๆ ใช่ไหม? สายไปแล้ว ชนเผ่าโบราณและตระกูลอื่น ๆ จากแผ่นดินใหญ่ลงมือเรียบร้อยแล้ว และลูกบอลหินพวกนั้นก็อาจถูกยึดไปหมดแล้ว ดังนั้นฉันขอแนะนำให้นายหยุดคิดเกี่ยวกับเรื่องนี้เสีย”

ในที่สุดแฮร์รี่ก็พูดด้วยรอยยิ้ม “เอาล่ะ นั่นคือทั้งหมดที่ฉันบอกได้ ฉันให้เกียรตินายมามากเกินพอแล้ว จะดีที่สุดถ้านายออกไปเสียงตั้งแต่ตอนนี้และกลับไปที่ท้องทะเลของนายซะ!”

ไม่แปลเลยที่แมทธิวจะไม่ยอมแพ้ และไม่ยอมจากไปเฉย ๆ เขาครุ่นคิดแล้วถามแฮรี่อีกครั้ง “ถ้าอย่างนั้นคุณคงได้ลูกบอลหินนี่มาสักระยะหนึ่งแล้วใช่ไหม? คุณได้เรียนรู้อะไรจากมันบ้างล่ะ?”

“ฮ่าฮ่า! ฉันจะเสียเวลาคุยกับนายไปทำไม? ถ้าฉันค้นพบอะไรขึ้นมา ฉันก็จะรีบทะลวงให้เข้าสู่ระดับเทพสูงสุด และเมื่อฉันทะลุทะลวงเข้าไปได้แล้ว ฉันจะไปเยี่ยมเจ้าวิหารราชวงศ์ศักดิ์สิทธิ์ของนายเวลาฉันเบื่อ ๆ เพื่อให้นายจะได้ลิ้มรสพลังของฉัน!" แฮร์รี่ยังคงไม่พอใจกับเหตุการ์เกิดขึ้นในอดีต

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน