มหาเทพ แห่ง สงคราม นิยาย บท 1575

เฟนด์ยิ้มอย่างเย็นชาในขณะที่เขาพูด

แมทธิวรู้สึกดีใจเมื่อสังเกตเห็นว่าเฟนด์ไม่มีท่าทีว่าจะพาพรรคพวกมาด้วย เขามาคนเดียวและนั่นทำให้เขาดีใจเหลือเกิน

วูบ!

ในขณะนั้น แฮร์รี่ก็บินมาพร้อมกับคนของเขา ขณะที่ปรมาจารย์ของวิหารแห่งทวยเทพและราชาต่างบินตามมาทีละคน

เมื่อเห็นว่าแฮร์รี่เข้ามาขวางทางพวกเขาเช่นนี้ แมทธิวยิ้มอย่างไม่แยแสและพูดอย่างเฉยเมยว่า “เจ้าตำหนักแฮร์รี่ นี่คือชายที่เราต้องการตัว และเขาก็มาที่นี่เพียงลำพัง ผมหวังว่าคุณจะไม่มาขวาง หากเราลงไม้ลงมือกับเขาหลังจากนี้ เพราะนี่ถือเป็นเรื่องส่วนตัวระหว่างเราสองคน พ่อหนุ่มนี่ฆ่าปรมาจารย์ของเราที่อยู่ในขั้นสูงสุดของระดับเทพแท้จริงไปถึงสองคน และยังฆ่าปรมาจารย์ขั้นอื่น ๆ ในระดับเทพแท้จริงไปมากมาย ถึงเวลาที่เราจะได้ชำระหนี้แค้นเสียที!”

แฮร์รี่ตกตะลึงไปครู่หนึ่งก่อนที่เขาจะแสยะยิ้มและแสดงความคิดเห็นว่า “ฟังดูพิลึกจริง เจ้าวิหารแมทธิว เฟนด์ไม่ใช่คนธรรมดาทั่วไป เขาเป็นลูกชายของนายท่านตระกูลวู๊ดและเป็นผู้สืบทอดตำแหน่งของพ่อเขาด้วย เมื่อเขาอยู่ที่นี่ก็ถือเป็นหน้าที่ฉันต้องต้อนรับเขาเป็นอย่างดี และเขาก็มาที่นี่ในฐานะแขกผู้ทรงเกียรติของเจ้าวิหารทวยเทพและราชาของเราอีกต่างหาก ฉันจะยอมให้นายฆ่าแขกผู้มีเกียรติในวิหารของฉันได้ยังไง? ถ้าคนอื่นได้ยินเรื่องนี้ เขาจะคิดยังไง? ใครจะอยากมาเยี่ยมฉันล่ะ?”

มุมปากของแมทธิวกระตุกทันทีที่ไก้รับคำตอบของอีกฝ่าย ก่อนที่เขาจะโต้ตอบกลับไป “เจ้าวิหารแฮร์รี่ นี่ไม่ใช่ปัญหาใหญ่ไม่ใช่เหรอ? ยังไงซะนี่เป็นปัญหาส่วนตัวของเรา หากผู้คนพบว่าคุณไม่ได้เข้าข้างฝ่ายใดฝ่ายหนึ่ง ก็คงไม่มีใครถือโทษหรอก อีกอย่างเราทั้งคู่ต่างก็เป็นแขกของคุณ แขกของคุณไม่ควรทะเลาะกันใช่ไหม? เช่นนั้นเราจะไปสู้อยู่ข้างนอก!”

แฮร์รี่ยิ้มอย่างเย็นชาและพูดว่า “เฟนด์เป็นแขกของฉันจริง แต่พวกนายไม่ใช่ ฉันสั่งให้นายออกไปแล้ว เพราะงั้นอย่าโทษฉันที่ลงมือกับนาย เพราะนายไม่ยอมออกไป!”

เฟนด์รู้สึกสะเทือนใจเล็กน้อยเมื่อเห็นว่าแฮร์รี่ต้องการช่วยเขาขนาดไหน เขาจึงแสดงแสดงความเคารพกับแฮร์รี่ด้วยมืออย่างสุภาพ “ขอบคุณสำหรับความเมตตาของคุณท่านเจ้าวิหารแฮร์รี่ แต่สิ่งที่เจ้าวิหารแมทธิวจากเจ้าวิหารราชวงศ์ศักดิ์สิทธิ์พูดนั้นถูกต้อง เรื่องระหว่างเราถือเป็นความแค้นส่วนตัว ผมไม่อยากให้วิหารแห่งทวยเทพและราชาต้องมาพัวพันไปกับเรื่องของเรา”

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน