มหาเทพ แห่ง สงคราม นิยาย บท 1628

โจเอลและพรรคพวกรออยู่ที่ภูเขาไกล ๆ เป็นเวลานาน เมื่อเขาเห็นเฟนด์และคนอื่น ๆ บินเข้าไปในป่าความตื่นเต้นก็เด่นหราบนใบหน้าของโจเอล “ดี นั่นดีมาก พวกเขากำลังรวมตัวกันอยู่ที่นั่นจริง ๆ!”

“ฮ่า ฮ่า… มันจริง แหมก็เราฆ่าคนของพวกเขาไปสองคนแถมยังมีตัวประกันอยู่กับเราหลายคน พวกเขาต้องไม่กล้าโกหกเราอยู่แล้ว!” ลิลลี่ยิ้มอย่างเย็นชาขณะที่เธอจ้องมองไปที่ป่าเบื้องหน้าด้วยดวงตาที่แดงก่ำ เธอพึมพำเสียงเบา “แม่อยู่ที่นี่แล้วแลนซ์ แม่มาที่ป่าแห่งนี้ บอกแม่มาสิว่าลูกยังมีชีวิตอยู่ ลูกยังอยู่ในป่านี้ใช่ไหม? ลูกคงหลงทางและหาทางออกไม่ได้ล่ะสิ? ต้องเป็นอย่างนั้นแน่!”

เมื่อสังเกตเห็นอารมณ์ขุ่นมัวของลิลลี่ โจเอลบ่นอย่างหมดความอดทน “หยุดถ่ายถอนใจได้แล้ว ลูกชายคนโตของคุณคงตายไปนานแล้ว ผมรู้จักพ่อหนุ่มคนนั้น และเขามีพรสวรรค์มากทีเดียว ถ้าเฟนด์ไม่ปรากฏตัวขึ้นมาและลูกชายของคุณก็คงไม่ได้มาที่ขุมนรกแบบนี้ ลูกชายของคุณคงจะเป็นผู้สืบทอดตำแหน่งหัวหน้าตระกูล!”

“จำทางที่พวกเขาบินไป แล้วเราจะตามพวกเขาไปห่าง ๆ เมื่อถึงตอนนั้นให้พวกคุณส่วนใหญ่บินอยู่ใต้ต้นไม้ ส่วนเราสองคนจะบินสูงกว่าเพื่อแอบดูทิศทางที่พวกเขาบินไป พอถึงบริเวณที่บินไม่ได้ สมาชิกของตระกูลเวสต์ก็จะทิ้งร่องรอยไว้ให้พวกเรา หากเราไปในทิศทางนั้นเราต้องไม่พลาดแน่!”

โจเอลยิ้มอย่างไม่แยแส และเขาต้องชื่นชมสติปัญญาของลิลลี่ เขาพูดอย่างยิ้มแย้ม “นายหญิงคนที่เก้า คุณรู้ไหมว่าทำไมคราวนี้ผมถึงเจาะจงพาคุณมา ไม่ใช่ภรรยาคนอื่น? เป็นเพราะคุณฉลาดที่สุดในหมู่พวกเธอ ไม่เพียงแต่หญิงชราทั้งแปดจะแก่แล้วเท่านั้น แต่พวกเธอยังสมองทึบมากอีกด้วย การพาพวกเธอมาด้วยนั้นไร้ประโยชน์ และคุณเป็นคนเดียวที่จะช่วยผมได้”

“อย่างนั้นเหรอ?” ลิลลี่จงใจมองไปที่โจเอลอย่างอ้อยอิ่งและพูดว่า “เมื่อคุณทะลวงเข้าสู่ระดับเทพสูงสุดได้ คุณต้องช่วยฉันฆ่าเฟนด์ สิ่งเดียวที่ฉันปรารถนาในชีวิตนี้คือได้เห็นผู้ชายคนนั้นตายไปต่อหน้าฉัน!”

“ฮ่าฮ่า… ไม่ต้องกังวล! ผมจะฝึกฝนอย่างหนักเพื่อจะทะลวงไปให้ได้ เพื่อที่ผมจะได้ช่วยคุณฆ่าผู้ชายคนนั้นเอง!”

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน