มหาเทพ แห่ง สงคราม นิยาย บท 1633

“ฮ่า ฮ่า! เอาล่ะ มีถ้ำอยู่ด้วย พวกมันเข้าไปกันหมดแล้ว!” โจเอลหัวเราะเสียงดังด้วยความยินดี

ทว่าความสุขของเขากลับลดลง ทันทีที่เขาเหลือบไปมองลิลลี่ซึ่งอยู่ข้างๆ เขา “นายหญิงลำดับที่เก้า คุณเป็นอะไร? คุณไม่ดีใจที่เราพบทางเข้าหรือ? ทำไมดูอมทุกข์นัก?”

ลิลลี่ถอนหายใจก่อนจะพูดว่า “ฉันเฝ้าสังเกตตลอดการเดินทาง แต่ดูเหมือนจะไม่มีเบาะแสอะไรเกี่ยวกับลูกชายของฉันเลย เฮ้อ… ลูกชายของฉันกับคนอื่น ๆ คงตายกันหมดแล้วแน่ ๆ… เฮ้อ!”

โจเอลพูดไม่ออก ก่อนจะพูดว่า “ผมแน่ใจว่าเขาคงตายไปนานแล้ว คุณเองก็ควรหยุดคิดเรื่องนี้เถอะ หลังจากเข้าสู่ป่าไอเมฆาเขาจะรอดได้อย่างไร?”

ลิลลี่ถอนหายใจกับตัวเองอีกครั้ง เธอเหลือบไปเห็นดาบที่ยื่นออกมาจากหน้าผาโดยบังเอิญ แม้ว่าครึ่งหนึ่งของดาบจะฝังอยู่ในก้อนหิน แต่ก็ยังเหลืออีกครึ่งหนึ่งของดาบโผล่ให้เห็น และมันดูคุ้นตาเธอเหลือเกิน

“ที่รัก เร็วเข้า! รีบหน่อย! คุณเห็นดาบเล่มนั้นไหม? เอามันลงมาให้ฉันที!” ลิลลี่พรั่งพรูออกมาหลังจากที่เธอตรวจดูมัน

“ทำไมคุณถึงอยากให้ผมเอาดาบที่อยู่ตรงนั้นมานานแค่ไหนก็ไม่รู้มาล่ะ?” โจเอลดูไม่เต็มใจนัก แต่เขาก็บินขึ้นไปหยิบดาบลงมา ก่อนจะส่งต่อให้ลิลลี่ “มันก็แค่อุปกรณ์วิญญาณระดับต่ำ แต่คุณก็ยังทำท่าใหญ่โต คุณนี่มันจริง ๆ เลย!”

ทว่ามือของลิลลี่ที่จับดาบกลับสั่นเล็กน้อย ขณะที่เธออธิบายอย่างมีหวัง “นี่มันดาบของแลนซ์ นี่...มันดาบของเขา! เขาชอบดาบเล่มนี้มาก!”

“เป็นไปได้ยังไง?!” โจเอลอ้าปากค้าเมื่อได้ยินสิ่งนี้และอุทานว่า “ถ้าเป็นอย่างนั้น เป็นไปได้ไหมว่าแลนซ์กับคนอื่น ๆ จะถึงบริเวณนี้? เป็นไปได้ไหมว่าพวกเขาบังเอิญมาที่นี่เข้า? ช่างเป็นเรื่องบังเอิญจริง ๆ!”

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน