มหาเทพ แห่ง สงคราม นิยาย บท 1640

“คุณพ่อ คุณควรรีบไปได้แล้ว ถ้าไม่ไปตอนนี้ ฉันจะฆ่าตัวตาย!” เซเลน่ากัดฟันและตะโกนใส่แนช

“ไม่มีทาง มีเหตุผลหน่อยสิ เธอคือฝ่ายที่ควรต้องไปเพราะฉันอายุปูนนี้แล้ว ก่อนหน้านี้ตอนที่ฉันถูกนังชั่วลิลลี่วางยาพิษ เมื่อตอนที่ฉันคิดว่าตัวเองกำลังจะตาย ฉันได้สัมผัสกับการมีชีวิตและความตายมาแล้ว ฉันไม่กลัวความตายหรอก แต่กับเธอน่ะมันไม่เหมือนกัน! เธอยังเด็กและยังต้องใช้ชีวิตไปกับเฟนด์อีกยาวไกล เธอต้องรอดเพื่อไคลี่! เข้าใจไหม?" แนชพูดกับเซเลน่า ในขณะที่เขาถือดาบและมองคนทั้งสี่ที่อยู่ข้างหน้าอย่างระแวดระวัง

สีหน้าของเซเลน่าเปลี่ยนไปเล็กน้อยเมื่อได้ยินชื่อไคลี่ เห็นได้ชัดว่าเธอเริ่มลังเล

“แ*งเอ๊ย! มีคนเข้ามาเยอะจริง ๆ ด้วย! ที่นี่มีพวกมันตั้งหกคน!” ชายร่างกำยำศีรษะล้านบินมาจากป่าในเวลานี้โดยไม่มีใครคาดคิด เขามีค้อนขนาดใหญ่อยู่ในมือและมองดูผู้คนที่อยู่ข้างหน้าเขาอย่างโอหัง

'พ่อ เซเลน่า?' เฟนด์รู้สึกประหลาดใจเมื่อเห็นคนด้านล่างขณะที่เขาซ่อนตัวอยู่บนยอดไม้ เขาไม่คิดมาก่อนเลยว่าพ่อและเซเลน่าจะเผชิญหน้ากับแมทธิว โจเอลและคนของพวกเขา

"คุณคือใคร?" โจเอลและคนอื่น ๆ ขมวดคิ้วเมื่อเห็นชายศีรษะล้าน รูปกายที่สง่างามของบุคคลนี้ทำให้โจเอลกังวลเล็กน้อย

“ใครจะรู้ว่าผู้ชายคนนี้มาจากตระกูลกระจอก ๆ ที่ไหน? ทำไมคิดจะหาเรื่องใส่ตัวรึไง? อยากเป็นฮีโร่และช่วยชีวิตสาวงามงั้นเหรอ?” ผู้อาวุโสจากตำหนักนภายิ้มอย่างเย็นชาและค่อย ๆ เดินไปหาชายศีรษะล้าน “พ่อหนุ่ม ถ้านายเป็นคนมีไหวพริบ นายคงรู้ว่าถ้าเข้ามายุ่งกับเรื่องของตำหนักนภาและวิหารราชวงศ์ศักดิ์สิทธิ์ก็เท่ากับนายอยากตาย!”

“ฮ่า ฮ่า… ช่างจองหองเสียจริง! ฉันไม่ได้มาที่นี่เพื่อช่วยเหลือผู้หญิงคนนั้น ฉันมาที่นี่เพื่อฆ่าพวกแกทั้งหกคนต่างหาก!” ชายศีรษะล้านพูดเสียงแหบพร่า และเขาเดินไปพร้อมกับถือค้อนขนาดใหญ่ในมือ ทุกย่างก้าวที่เขาเดินทำให้เดินรอยเท้าลึกขึ้นบนพื้น

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน