มหาเทพ แห่ง สงคราม นิยาย บท 1659

ในขณะนั้น ร่างอันหล่อเหลาที่เธอคิดถึงตลอดเวลาก็ผุดขึ้นมาในความคิดของเธอ ร่างนี้มีออร่าที่แน่วแน่ แม้ว่าเขาจะอยู่ในโหมดจริงจังและไร้อารมณ์ขัน แต่เขาก็มักจะปรากฏตัวในช่วงเวลาวิกฤตเพื่อช่วยเธอเสมอ

น่าเสียดายที่เธอจะไม่ได้เห็นรูปร่างที่มีเสน่ห์นี้อีกแล้ว

เมื่อกำปั้นขนาดมหึมาเข้าใกล้ ดาเนียลล่ามากขึ้นเรื่อย ๆ ห่างออกไปเพียงไม่กี่เมตร เธอเห็นเงาแวบวาบต่อหน้าเธอ ก่อนมันจะชนเข้ากับกำปั้นขนาดมหึมา

'นั่นใครน่ะ? โจมตีกับสัตว์อสูรโดยตรงเช่นนี้ ไม่กลัวตายรึอย่างไร?'

ทันทีที่ภาพเงาสะท้อนต่อหน้าเธอ ความคิดบ้า ๆ ก็ผุดขึ้นมาในใจของดาเนียลล่า เธอแน่ใจว่าพ่อของเธออยู่ไกลจากเธอและไม่มีทางที่จัมาช่วยเธอได้ทัน เธอจึงสงสัยว่าเงานั้นเป็นผู้ใด

ในวินาทีถัดมา ดาเนียลล่ารู้สึกคุ้นเคยกับภาพเงาตรงหน้าเธอ และในไม่ช้าเธอก็ตระหนักได้ ภาพเงาที่อยู่ตรงหน้าเธอคือร่างที่มีเสน่ห์ซึ่งปรากฏขึ้นในความคิดเมื่อครู่ ภาพเงาและรูปร่างที่มีเสน่ห์หลอมรวมเข้าด้วยกันและกลายเป็นบุคคลนั้น

“เฟนด์!”

อเล็กซานเดอร์ซึ่งอยู่ห่างจากดาเนียลล่ารู้สึกงงงวยกับการปรากฏตัวอย่างกะทันหันของเฟนด์ เขาหยิกแก้มตัวเองเพื่อดูว่านี่เป็นความฝันหรือไม่ ไม่มีใครคาดคิดว่าเฟนด์จะปรากฏตัวในช่วงเวลาวิกฤตนี้

"อ๊า!"

เฟนด์กัดฟันและรวบรวมพลังฉีไว้ที่กำปั้น กำปั้นยักษ์ยังดันลงมาเรื่อย ๆ เฟนด์ตัวเล็กและกำปั้นของสัตว์อสูรนั้นก็ใหญ่มาก ภาพที่เห็นดูราวกับว่ามดกำลังต่อสู้อยู่กับช้าง

"ไป!"

เฟนด์รั้งกำปั้นนั้นไว้ และเป็นครั้งแรกที่เขารู้สึกถึงแรงกดดันที่น่าสะพรึงกลัวที่มาจากสัตว์อสูรขั้นหนึ่งในระดับเทพสูงสุด พลังยุทธของมันแข็งแกร่งเทียบเท่ากับพลังยุทธของนักสู้ในขั้นที่สองระดับเทพสูงสุด ไม่เพียงแต่ระดับความหนาแน่นของพลังฉีเท่านั้น แต่ยังรวมถึงความแข็งแกร่งทางกายภาพของสัตว์อสูรเองที่ก็อยู่ในขั้นที่สองของระดับเทพสูงสุดเป็นอย่างน้อย

เขามองข้ามไหล่ของเขาไปและมองเห็นดาเนียลล่า เขากัดกรามแน่นและดวงตาของเขาเต็มไปด้วยความบ้าคลั่ง ก่อนสั่งให้เธอออกไป

“เฟนด์ ระวัง!”

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน