มหาเทพ แห่ง สงคราม นิยาย บท 1702

“ฮ่าฮ่าฮ่า ต้องขอบคุณนายน้อยเฟนด์เพราะถ้าไม่ได้เขา เราคงไม่ได้รับโอสถชั้นต้นระดับสามที่มีค่าเหล่านี้ ใครจะรู้ว่าหากต้องใช้เพียงแค่หญ้าวิญญาณ การฝึกฝนของเราจะต้องใช้เวลานานแค่ไหน?!” อเล็กซานเดอร์หัวเราะ

เขามองออกไปข้างนอกและขมวดคิ้ว “น่าเสียดายที่ข้างนอกมืดแล้ว มิฉะนั้นผมคงจะหาสัตว์อสูรที่ทรงพลังมาทดสอบความแข็งแกร่งของฉันสักสองสามตัว!”

“เอาไว้พรุ่งนี้เช้าแล้วกัน!”

แนชหัวเราะอย่างขมขื่นขณะกำหมัดแน่น ความแข็งแกร่งที่เพิ่มขึ้นในร่างกายทำให้เขารู้สึกสบายตัวมาก

“พี่เฟนด์ พี่เฟนด์ ฉันมีข่าวดีจะบอก พี่สะใภ้กับฉันต่างก็ทะลวงผ่านมาพร้อมกัน!” ยูลประกาศอย่างมีความสุขในขณะที่เธอรีบเข้าไปหาเฟนด์

เมื่อได้ยินเช่นนั้น ใบหน้าของเฟนด์ก็เต็มไปด้วยรอยยิ้ม "จริงเหรอเนี่ย? เธออยู่ขั้นกลางของระดับเทพแท้จริงแล้วงั้นหรือ? เธอน่ะมีพรสวรรค์พอตัวเลยนะ ฝึกให้หนักและตั้งเป้าที่จะไปให้ถึงขั้นที่หนึ่งของระดับเทพสูงสุดให้เร็วที่สุด ด้วยวิธีนี้เธอก็จะแข็งแกร่งขึ้น! เมื่อเธอไปถึงระดับเทพสูงสุด เธอก็จะยิ่งเด็กลงไปอีก!”

"จริงเหรอ? ฮิ ฮิ ฮิ ถ้าอย่างนั้นฉันจะต้องฝึกฝนให้หนักขึ้นไปอีก!”

ยูลหัวเราะเบา ๆ แล้วมองเซเลน่าอีกครั้งก่อนที่จะพูดว่า “พี่สะใภ้ยังมีความสามารถมากกว่าฉันอีก เธออยู่ในขั้นสูงของระดับเทพแท้จริงแล้ว ดูจากหลาย ๆ อย่างแล้ว เธอจะทะลวงถึงระดับเทพสูงสุดได้ในไม่ช้า!”

"ใช่ ความสามารถของเธอน่าทึ่งจริง ๆ เมื่อเธอถึงขั้นสูงสุดของระดับเทพแท้จริง พี่จะให้โอสถเพื่อช่วยให้เธอบรรลุถึงระดับเทพสูงสุดสักหนึ่งเม็ด!”

เฟนด์ยิ้มในขณะที่เขาพยักหน้ารับ เขาหวังว่าทักษะยุทธของเซเลน่าจะเติบโตในเร็ววัน ด้วยวิธีนี้ เธอจะสามารถปกป้องตัวเองได้ หากมีอะไรเกิดขึ้นในขณะที่เขาไม่อยู่

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน