มหาเทพ แห่ง สงคราม นิยาย บท 1730

อาเธอร์ไม่ได้โง่ เขารู้ว่าเฮนดริกกำลังคิดหาข้อแก้ตัวที่จะส่งพวกเขาออกไป เพื่อที่เขาจะได้มีเวลาอยู่กับเฮเลน่าตามลำพังมากขึ้น เขาอาจคิดที่จะสร้างความประทับใจให้กับน้องสาวของเฮเลน่าด้วย

เป็นเรื่องธรรมดาที่เขาปฏิเสธคำแนะนำของเฮนดริก

เขาตกตะลึงเล็กน้อยเพียงชั่วครู่ก่อนที่จะพูดด้วยรอยยิ้มที่ไม่แยแส “ไม่เป็นไรหรอก ไม่จำเป็นต้องรีบร้อน ไม่มีสมาชิกจากกองกำลังภาคีเข้ามาในพื้นที่นี้ช่วงนี้หรอก แล้วทำไมเราต้องกลัวด้วย? พวกเขาแทบจะไม่มาเหยียบที่นี่ และถ้าเราต้องส่งคนกลับไปเพื่อแจ้งคนที่เหลือคงไม่เข้าท่า ฉันคิดว่าสกายไปคนเดียวก็ยังได้ เราสามารถตามคุณเฮเลน่าไปค้นหาด้วยกันได้ ท้ายที่สุดแล้ว สัตว์อสูรบางตัวในบริเวณนี้ค่อนข้างแข็งแกร่ง และจะปลอดภัยกว่านี้หากมีคนอยู่กับพวกเขามากขึ้น!”

สีหน้าของเฮเลน่าบิดเบี้ยวด้วยความหวาดกลัว สิ่งที่ผู้อาวุโสตระกูลคาเบลโลพูดถึงเธอดูเหมือนจะถูกต้อง ทั้งอาเธอร์และเฮนดริกพิจารณาสิ่งต่าง ๆ แทนเธอ ทำไมพวกเขาถึงรุกจีบรุนแรงนักนะ?

สิ่งที่สำคัญที่สุดคือคนเหล่านี้เข้ามาช่วยเหลือและช่วยชีวิตทุกคน มันไม่ง่ายเลยที่เธอจะปฏิเสธความใจดีของพวกเขา ดังนั้นเธอจึงทำได้เพียงตอบรับด้วยรอยยิ้ม

“ฉันก็จะไม่กลับไปเช่นกัน ทำไมฉันต้องกลับไปในเมื่อไม่มีใครคิดจะกลับกับฉัน?” สกายปฏิเสธที่จะกลับ ก่อนเธอจะบินขึ้นไป "มาเร็วเข้า เราควรไปที่ไหนกันต่อ? พระอาทิตย์กำลังจะตกดินแล้ว ฉันว่าเราควรหาที่พักกันสักคืน พรุ่งนี้ค่อยออกตามหาของล้ำค่ากันต่อ!”

ทว่าเจ้าอ้วนนึกถึงบางอย่างได้และโพล่งขึ้นว่า “แย่แล้ว! เราลืมอะไรไปหรือเปล่า? สมาชิกของเผ่ากระหายเลือดมีหน้าที่เฝ้าทางเข้าในปีนี้ใช่ไหม? แม้ว่าพวกเขาจะเป็นเพียงสมาชิกที่มีระดับพลังยุทธต่ำ แต่พวกเขาก็ต้องรายงานไปยังเผ่าของตัวเองเมื่อรู้ว่ามีคนจำนวนมากเข้ามาในพื้นที่ เมื่อถึงตอนนั้น กองกำลังทั้งหมดของกองกำลังภาคีจะไม่รู้เรื่องนี้หรือ?”

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน