มหาเทพ แห่ง สงคราม นิยาย บท 1746

“แม่*งเอ๊ย! เขาอยากตายนักหรือไง?”

อเล็กซานเดอร์พุ่งเข้ามา และก่นด่าเมื่อเห็นศิษย์ขั้นที่สองของระดับเทพสูงสุดสังหารผู้พิทักษ์ตระกูลคาเบลโลของเขา เขาออกหมัดที่ส่งศิษย์ขั้นที่สองของระดับเทพสูงสุดจากเผ่ากระหายเลือดกระเด็นไปไกลก่อนที่เขาจะทรงตัวได้

“ขั้นที่สามระดับเทพสูงสุด! พ่อของฉันอยู่ในขั้นที่สามระดับเทพสูงสุด!”

เมื่อเห็นพ่อของเธอส่งนักสู้มือฉมังในขั้นที่สองระดับเทพสูงสุดบินไปได้ด้วยหมัดเดียว เธอก็รู้สึกตื่นเต้นจนพูดอะไรไม่ออก

“อย่ากังวลไปเลย ปล่อยให้พวกพ่อจัดการคนอื่น ๆ ไปเถอะ ผมจะจัดการกับคนที่อยู่ในขั้นที่เจ็ดของระดับเทพสูงสุดคนนี้เอง!”

เฟนด์ยิ้มอย่างสงบและพลิกฝ่ามือของเขา เขาหยิบดาบล้ำค่าออกมาและจ้องตรงไปที่ลูเชี่ยน

"ตาย!"

ในเวลาเดียวกัน เคนเนธก็ชกเข้าที่ศิษย์ขั้นที่หนึ่งระดับเทพสูงสุดอีกคนหนึ่งของเผ่ากระหายเลือดทำให้คู่ต่อสู้ของเขากระอักเลือดออกมาทันที

"ไม่มีทาง! พวกเขามีคนที่อยู่ในขั้นที่สามของระดับเทพสูงสุดหลายคน! แถมยังมีนักสู้ในขั้นที่หนึ่งระดับเทพสูงสุดอีกสองสามคนอีกด้วย!”

เมื่อเห็นแนช เคนเนธ และคนอื่น ๆ ลงมือ ลูเชี่ยนก็แทบจะหัวเสีย เดิมทีเขาคิดว่ามีเพียงเฟนด์เท่านั้นที่ทรงพลัง และที่เหลือก็คงไม่ใช่คู่ต่อสู้กับเขาและเพื่อนสมาชิกของเขา

แต่หลังจากที่พวกเขาเริ่มต่อสู้กัน เขาก็ตระหนักได้อย่างรวดเร็วว่าเพื่อนสมาชิกของเขาสองสามคนถูกฆ่าตายในเวลาอันสั้น ในขณะที่คนที่เหลือถูกล้อมด้วยคนกลุ่มใหญ่ ในอัตรานั้น พวกเขาน่าจะถูกฆ่าเป็นส่วนใหญ่

“ไอ้หนู แกมีพรสวรรค์มากที่สามารถฆ่าศิษย์น้องของฉันที่อยู่ในขั้นที่สามระดับเทพสูงสุดได้ด้วยหมัดเดียวในขณะที่ตัวเองอยู่ในขั้นที่สี่ ดูเหมือนว่าทักษะยุทธของแกไม่ได้จำกัดอยู่แค่ขั้นที่สี่ของระดับเทพสูงสุดเท่านั้นสินะ!”

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน