มหาเทพ แห่ง สงคราม นิยาย บท 175

ทิโมธีกำลังนึกถึงบางสิ่งบางอย่างและพูดว่า “ใช่ ใช่ ในตอนนั้นไมเคิล และครอบครัวรอยต่างก็ถามเธอว่า เธอเป็นใคร นอกเหนือจากการโต้แย้ง ผมก็ไม่ได้ทำอะไรอีก!”

เจมส์ถอนหายใจอย่างโล่งอกเมื่อได้ยินเช่นนั้น “ถ้าอย่านั้นค่อยดีขึ้นหน่อย จำไว้ว่าเฟนด์กับผู้หญิงคนนั้น หรือใครก็ตามที่อยู่กับเฟนด์ เราจะต้องไม่ทำให้เขาขุ่นเคืองโดยเด็ดขาด ไม่อย่างนั้นเขาอาจจะไม่พอใจตระกูลเดรคของเรา จนเราอาจจะต้องออกจากอาณาเขตกลางเลยก็ได้”

“ครับ ผมเข้าใจแล้ว!”

ทิโมธีรู้สึกโล่งใจ เขารู้สึกขอบคุณตัวเอง ที่วันนี้เขาไม่ได้ก่อกวนพวกเขา ไม่อย่างนั้นเขาอาจจะต้องลงเอยเหมือนกับ นีล ฮิวโก้

ในขณะเดียวกัน นายใหญ่ฮิวโก้ได้รู้เรื่องที่เกิดขึ้นทั้งหมดในวันนี้

นายใหญ่ฮิวโก้ พร้อมกับสมาขิกในครอบครัวคนอื่น ๆ มาประชุมกันที่บ้าน ส่วนทางด้านนีลนั้น ยืนหน้าบวมก้มหน้าก้มตาต่อหน้านายใหญ่ฮิวโก้

“เด็กน้อย แกเป็นคนที่กล้าหาญไม่ใช่หรือ? ฉันเคยบอกแกกี่ครั้งแล้วว่าอย่าสร้างปัญหา แต่แกก็ไม่ฟัง! ยิ่งไปกว่านั้นแกยังจ้างคนไปดักปล้นไข่มุกเรืองแสงนั่นด้วยใช่ไหม? แกรู้ไหม แกทำให้ครอบครัวของเราต้องอับอาย!”

นายน้อยฮิวโก้โกรธมากจนกำหมัดแน่นและดวงตาของเขาเป็นสีแดง

“พ่อ นี่เป็นความผิดของผมเอง!”

“ใครจะรู้ว่าผู้หญิงคนนั้นเป็นใคร แต่สําหรับเฟนด์ เขาเป็นแค่ทหารผ่านศึกเท่านั้น ในเมื่อเขากล้าตีนายน้อยต่อหน้าทุกคนนั่นก็เพราะว่าผู้หญิงคนนี้ต้องมีฐานะในระดับหนึ่งด้วย เพราะเหตุนี้เขาถึงไม่กลัวที่จะล่วงเกินเรา”

นีลเงยหน้าขึ้น และพูดอย่างโกรธ ๆ ว่า “พวกนักเลงที่ผมจ้างไปสอนบทเรียนให้กับเฟนด์ เพราะเขาท้าทายผมในขณะที่เขาขี่สกู๊ตเตอร์ไฟฟ้า ผมแค่อยากจะสั่งสอนเขาในเรื่องนี้ ไม่ได้ตั้งใจที่จะปล้นเอาไข่มุกเรืองแสงอะไรนั่น!”