มหาเทพ แห่ง สงคราม นิยาย บท 1754

“ห้า…ห้าหมื่นถึงหกหมื่น?”

น้ำเสียงของคีแรนดังขึ้นเล็กน้อย เขาสงสัยว่าตัวเองจะหูฝาดไป ถ้าสักแค่ห้าสิบถึงหกสิบหรือห้าร้อยถึงหกร้อยคน เขาก็คงไม่คิดว่ามันเป็นเรื่องใหญ่โตอะไร แถมนับจากเหตุการณ์นั้นก็ผ่านมานานมากแล้ว ตอนนั้นมีคนเข้ามาเพียงไม่กี่คน กองกำลังภาคีจึงไม่ได้สืบสวนเรื่องนั้น และแน่นอนว่าพวกเขาจะไม่สร้างความวุ่นวายใหญ่โตเกี่ยวกับมันด้วย

แต่กับจำนวนห้าหมื่นถึงหกหมื่นคนนั้นมากเกินไป นอกจากนี้ หากคนเหล่านี้เข้ามาในพื้นที่นี้ พวกนั้นจะเก็บเกี่ยวหญ้าวิญญาณไปมากแค่ไหน? พวกเขาจะต้องสละทรัพยากรยุทธไปไม่น้อยเลย!

ยิ่งกว่านั้น ทางเข้าก็ยังตั้งอยู่ในป่าใกล้กับกองทัพทั้งเก้า ป้าผืนดังกล่าวอาจเรียกได้ว่าเป็นสวนหลังบ้านของพวกเขา นอกเหนือจากสาวกจากเผ่ากระหายเลือดที่มาหาวัตถุดิบเล็ก ๆ น้อย ๆ เป็นครั้งคราว ผู้คนของกองทัพทั้งเก้าซึ่งอยู่ใกล้ป่ามากที่สุดจึงสะดวกที่จะไปที่นั่นที่สุด

ตอนนี้มีคนหลายหมื่นคนเข้าไปในป่าแล้ว ในชั่วพริบตาพวกเขาอาจจะใช้ทรัพยากรยุทธไปมากมาย คีแรนรู้สึกว่าหัวใจของเขารวดร้าว เมื่อนึกไปถึงจำนวนทรัพยากรยุทธที่ถูกพรากไป

“หัวหน้าป้อมปราการ เราควรทำยังไงกับเรื่องนี้? เราไม่ได้เตรียมตัวตั้งรับคนจำนวนมากที่จะเข้ามาพร้อมกัน!”

ผู้อาวุโสลำดับที่หนึ่งก้าวออกมาและมองไปที่คีแรนที่อยู่ข้างหน้าเขา เห็นได้ชัดว่าเขาตื่นตระหนกอย่างที่สุด!

"เราควรทำยังไง? ผมจะรู้ได้ยังไงว่าเราควรทำอะไร? เรื่องนี้เกิดขึ้นกะทันหันเกินไป ใครจะรู้ว่าจู่ ๆ จะมีคนมากมายเข้ามาที่นี่!”

เห็นได้ชัดว่าคีแรนเองก็ไม่รู้จะทำอย่างไรเช่นกัน หลังจากที่เขาครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง เขาก็พูดขึ้นว่า “ไปตามหาหัวหน้าป้อมปราการลำดับที่หนึ่งกันเถอะ ผมไม่กล้าที่จะตัดสินใจเรื่องนี้ด้วยตัวเอง พวกคุณทุกคนไปบอกเรื่องนี้กับหัวหน้าป้อมปราการคนอื่น ๆ ทันที และบอกให้พวกเขารีบไปรวมตัวกันที่บ้านของหัวหน้าป้อมปราการลำดับที่หนึ่ง!”

"ครับผม!"

คนที่ดื่มชากับเขารีบรุดออกไปทันที

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน