มหาเทพ แห่ง สงคราม นิยาย บท 1760

"พ่อ!"

เอลล่าอยู่ไม่สุข เมื่อเธอนึกไปถึงการที่เฮเลน่าและเฟนด์เป็นคนดีเพียงใด โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อพวกเขาช่วยชีวิตเธอเอาไว้ จึงเป็นธรรมดาที่เธอจะต้องการให้ผู้คนในกองทัพทั้งเก้าช่วยเหลือเฟนด์และคนอื่น ๆ โดยเร็วที่สุด

นั่นเป็นเหตุผลที่เธออดไม่ได้ที่จะก้าวไปข้างหน้าและดึงแขนเสื้อของไค ทั้งยังพยายามพูดเป็นนัยด้วยน้ำเสียงออดอ้อน

ถึงกระนั้นไคก็ส่ายหน้าใส่ทั้งเธอและเฮนดริก “เรื่องนี้เกี่ยวข้องกับป้อมปราการของเรา และเกี่ยวข้องกับการอยู่รอดหรือการล่มสลายของกองทัพทั้งเก้า พ่อรู้ว่าชายหนุ่มที่ชื่อเฟนด์ช่วยชีวิตลูก เอลล่า และลูกเองก็ต้องการช่วยเขาในทันที แต่เราไม่อาจตัดสินใจเรื่องใหญ่โตเช่นนี้ได้ด้วยตัวเอง เราต้องให้ทุกคนหารือเรื่องนี้และให้เสียงส่วนใหญ่เห็นด้วยก่อนที่จะลงมือ!”

เมื่อเขาพูดถึงตรงนี้ ไคก็หยุดไปชั่วขณะก่อนที่จะพูดต่อ “เห็นได้ชัดว่าการตัดสินใจของหัวหน้าป้อมปราการลำดับที่หนึ่งนั้นดีที่สุดสำหรับตอนนี้ ใคร ๆ ก็เห็นด้วย เราก็ต้องเห็นด้วยเหมือนกัน เข้าใจไหม? หากเฮเลน่าและคนอื่น ๆ ตายไปแล้ว ลูกจะต้องบอกว่าเรารีบรุดออกไปช่วยทันทีที่ได้ยินเสียงของการต่อสู้ในป่ารุนแรงขึ้น ลูกต้องอธิบายไปแบบนั้นหากคนของวิหารคลื่นเมฆาเอ่ยถามเกี่ยวกับเรื่องนี้!”

แม้ว่าเอลล่าจะรู้สึกไม่พอใจ เธอก็ได้แต่พยักหน้า “เข้าใจแล้วพ่อ!” เธอพูดเบา ๆ “เราไม่อาจใช้อารมณ์ตัดสินการกระทำของเราในช่วงเวลานี้ได้!”

ไคพยักหน้า "ใช่ พวกลูกทุกคนเพียงแค่อยู่ที่บ้านและฝึกฝนตัวเองภายในสองสามวันนี้ ลูกควรจะฝึกฝนตัวเองไม่ว่าจะยังไงก็ตาม แม้ว่าเราจะต่อสู้กับเผ่ากระหายเลือด มันก็เป็นแค่การแสดงเท่านั้น ถึงกระนั้น เราก็อาจจะต้องต่อสู้กับพวกเขาราวสี่ถึงหกชั่วโมง มันคงยากที่จะหลีกเลี่ยงการบาดเจ็บล้มตาย”

"ตกลง!"

เอลล่าพยักหน้าเห็นด้วยกับสิ่งนี้

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน