มหาเทพ แห่ง สงคราม นิยาย บท 1851

แนชก็พยักหน้าเช่นกัน “เดิมที การจัดตั้งกองกำลังใหม่ก็ถือเป็นข่าวดีสำหรับเรา แต่ตอนที่เขากล่าวว่าอนาคตและการตัดสินใจทุกอย่างที่เกี่ยวข้องกับกลุ่มจะต้องถูกตัดสินโดยหัวหน้ากลุ่ม มันก็ฟังดูไม่เข้าท่านัก หากเป็นเช่นนั้น ในอนาคตหากเขากลายเป็นหัวหน้าขึ้นมา เราคงจะไม่มีโอกาสพูดอะไรเลย!”

"ถูกต้อง หากอนาคตเกิดเรื่องอันตรายอะไรขึ้น คงไม่พ้นว่าเขาจะโยนให้คนของเรารับผิดชอบ อย่างไรเสียเขาก็เป็นหัวหน้าป้อมปราการลำดับที่หนึ่งของกองทัพทั้งเก้า เขาย่อมต้องถือหางพวกเดียวกันอย่างแน่นอน!”

เคนเนธก็โกรธมากเช่นกัน “ถ้าเรารู้ว่าสหายของเราคนนี้ต้องการที่จะสูบเลือดสูบเนื้อเราตั้งแต่แรก เราก็น่าจะไปกับผู้คนจากตำหนักคลื่นเมฆาแทน!”

ไททัสยิ้มอย่างขมขื่น “คุณคิดน้อยเกินไปแล้ว ถึงเราจะไปกับตำหนักคลื่นเมฆาก็คงไม่ต่างกัน ตำหนักคลื่นเมฆาก็คงจะทำเช่นนั้นกับคนที่เหลือจากวิหารราชวงศ์ศักดิ์สิทธิ์และตำหนักนภาไม่ใช่เหรอ? ผมคิดว่าผู้คนของตำหนักคลื่นเมฆาคงไม่ปลื้มเท่าไหร่นัก เพราะนายน้อยเฟนด์ไม่ได้เลือกที่จะเข้าร่วมกับกลุ่มของพวกเขา!”

“เฮ้อ คนอ่อนแออย่างเราจะปริปากได้ยังไง หากเราไม่ได้ถูกตำหนักคลื่นเมฆาดูดกลืนก็ต้องเป็นกองทัพทั้งเก้าที่ทำอย่างนั้นอยู่ดี ช่างมันเถอะ ช่างมันเถอะ โชคดีที่ที่นี่มีพลังฉีเข้มข้นกว่าก่อนหน้านี้มากแถมยังมีทักษะศิลปยุทธมากมายที่จะช่วยให้เราสามารถทะลวงเข้าไปในระดับเทพสูงสุดและสามารถเพิ่มอายุขัยของเราได้ คราวหน้าเรามาบ่มเพาะตัวเองที่นี่กันเถอะ!”

เคนเนธทำได้เพียงพูดเช่นนั้นในขณะที่ถอนหายใจอย่างช่วยไม่ได้

"ทุกคนอย่าห่วงไปเลย เรายังเหลือเวลาอีกยี่สิบวันก่อนการเลือกตั้งกลุ่มไม่ใช่หรือ หึหึ ตราบใดที่เราบ่มเพาะตัวเองอย่างหนัก ผมก็ยังมีความหวังที่จะได้รับเลือกให้เป็นหัวหน้า!”

ทุกคนไม่คาดคิดว่าเฟนด์จะยิ้มและพูดอย่างมั่นใจออกมา

ดวงตาของแนชเป็นประกายหลังจากได้ยินสิ่งนี้ "จริงหรือ? มันคงจะวิเศษมากหากลูกกลายเป็นหัวหน้า ลูกจะได้ดูแลเราไหมนั่นไม่สำคัญหรอก แต่ลูกจะเป็นธรรมกว่าเขาอย่างแน่นอน ในฐานะของหัวหน้ากลุ่ม เรามั่นใจในตัวลูกได้มากกว่าออสตินแน่!”

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน