มหาเทพ แห่ง สงคราม นิยาย บท 1856

ในตอนเช้าเฟนด์กลัวว่าผู้คนในกองทัพทั้งเก้าจะรู้ว่าเขากำลังบ่มเพาะโอสถ ดังนั้นเขาจึงบ่มเพาะตัวเองอยู่ในห้อง เขานั่งขัดสมาธิ พยายามรักษาระดับการบ่มเพาะของตัวเองให้คงที่

บ่อรวมพลังฉีในร่างกายของเขามีขนาดใหญ่กว่าเมื่อก่อนมากและมันช่วยให้เฟนด์เพิ่มระดับการบ่มเพาะของเขาอย่างช้า ๆ เขาพยายามทำให้ระดับพลังยุทธของตนเองมั่นคงขึ้น เขาอาจไปถึงช่วงกลางของขั้นที่เจ็ดระดับเทพสูงสุด และใกล้จะถึงช่วงปลายแล้ว

หลังจากบ่มเพาะมาระยะหนึ่ง เฟนด์ก็ลืมตาขึ้นและตระหนักได้ว่าตอนนี้เป็นเวลาบ่ายแล้ว รอยยิ้มเล็ก ๆ ปรากฏบนริมฝีปากของเขา “พิจารณาจากความเร็วในการบ่มเพาะตัวเองของฉัน ฉันแค่ต้องบ่มเพาะในระหว่างวันเป็นเวลาอย่างน้อยห้าหรือหกวัน แล้วฉันก็จะสามารถทะลวงเข้าสู่ขั้นที่แปดของระดับเทพสูงสุดได้โดยไม่ต้องใช้โอสถแม้แต่เม็ดเดียว หากเป็นเช่นนั้นฉันน่าจะสามารถบ่มเพาะโอสถชั้นยอดระดับสามได้ เมื่อฉันมีโอสถชั้นยอดระดับสาม ฉันจะรักษาระดับการบ่มเพาะของฉันให้คงที่และสามารถทะลวงเข้าสู่ขั้นที่หนึ่งระดับทะลวงวิญญาณได้ก่อนการเลือกตั้ง”

เฟนด์รู้ดีว่าถ้าเขาสามารถบ่มเพาะโอสถชั้นยอดระดับสามในฐานะนักเล่นแร่แปรธาตุขั้นยอดระดับสามได้ เขาจะสามารถติดสินบนหัวหน้าป้อมปราการคนอื่น ๆ เพื่อรวบรวมคะแนนเสียง และเขาน่าจะสามารถขึ้นเป็นหัวหน้าได้

แต่เขาไม่สามารถอยู่แค่เพียงขั้นที่เจ็ดระดับเทพสูงสุดได้ เขาจำเป็นต้องทะลวงเข้าไปให้ถึงขั้นที่หนึ่งระดับทะลวงวิญญาณเพื่อทำให้คนอื่นยอมจำนนต่อเขาอย่างแท้จริง

นอกจากนี้ เมื่อเขาทะลวงไปถึงขั้นที่หนึ่งระดับทะลวงวิญญาณ เขาเชื่อว่าการฆ่านักสู้ในขั้นที่สามระดับทะลวงวิญญาณเหล่านั้นจะง่ายขึ้นมาก

เฟนด์คิดอีกอย่างได้อย่างรวดเร็วและรีบหยิบตำราทักษะศิลปยุทธของเขาออกมา

เขาได้ศึกษาทักษะศิลปยุทธอย่างคร่าว ๆ ในตอนต้นของตำราเท่านั้น ในตอนที่เขาเรียนรู้วิธีการที่จะทะลวงเข้าไปในระดับเทพสูงสุดและระดับทะลวงวิญญาณ เขาก็เริ่มบ่มเพาะตัวเองอย่างรวดเร็วโดยไม่ได้อ่านส่วนที่เหลือของตำรา

ท้ายที่สุด แนชและคนอื่น ๆ ก็ได้รับทักษะศิลปยุทธแบบเดียวกัน บางคนได้รับเพียงทักษะการบ่มเพาะของระดับเทพสูงสุด และผู้ที่รู้ทักษะของระดับทะลวงวิญญาณด้วยนั้นย่อมดีกว่า

นั่นเป็นเหตุผลที่เฟนด์คิดเสมอว่าระดับทะลวงวิญญาณจะเป็นระดับการการบ่มเพาะที่สูงที่สุดและไม่ได้สนใจอะไรมากมายในเรื่องนี้

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน