มหาเทพ แห่ง สงคราม นิยาย บท 1862

ในไม่ช้า จอชก็ออกจากห้องโถงพร้อมกับคนของเขาและบินกลับไปที่เผ่าของตัวเอง

เมื่อพวกเขาบินออกไปได้ระยะหนึ่ง ผู้อาวุโสลำดับที่หนึ่งของเผ่าดาบราชันย์ก็เข้ามาถามว่า “นายท่าน คุณคิดอะไรอยู่? ทำไมคุณถึงพยายามเกลี้ยกล่อมให้พวกเขาปล่อยคนนอกไป? คนก็รู้ดีอยู่ว่ากองกำลังภาคีทั้งหกนี้ให้ความสำคัญกับภาพลักษณ์และชื่อเสียงของพวกเขามากกว่าสิ่งอื่นใด! ยิ่งกว่านั้นตอนนี้กองกำลังเล็ก ๆอย่างเผ่ากระหายเลือดซึ่งอยู่ภายใต้การคุ้มครองของพวกเขาก็ถูกกำจัดไปแล้ว พวกเขาจะปล่อยเรื่องนี้ไปได้อย่างไร?”

ผู้อาวุโสลำดับที่สองเข้าหาจอชและพูดว่า “ใช่แล้วนายท่าน ต่อไปพวกเขาอาจรู้สึกไม่พอใจและอาจไม่เกรงใจคุณอีก หน้าที่ของเราคือแจ้งให้พวกเขาทราบถึงสถานการณ์เท่านั้น ไม่เห็นต้องเสนอความคิดอะไรเลย เพราะสุดท้ายแล้วพวกเขาจะจัดการประชุมเพื่อตัดสินใจว่าจะทำอย่างไรต่อไป ถูกไหมล่ะ?”

จากนั้นจอชก็ยิ้มอย่างช่วยไม่ได้ “เพราะคุณคงไม่เข้าใจหรอก เฟนด์ เจ้าสารเลวนั่นแข็งแกร่งเกินไป หากครั้งนี้พวกเขาจัดการหมอนั่นได้ก็ไม่เป็นไรหรอก แต่ถ้าทำไม่ได้ล่ะ? อีกฝ่ายจะโกรธพวกเขาแล้วก็จะเกิดปัญหาขึ้น!”

“เป็นไปได้หรอ? กองกำลังใหญ่โตเหล่านี้มีนักสู้ที่มีความแข็งแกร่งอยู่ในขั้นที่เก้าของระดับทะลวงวิญญาณจำนวนมากเชียวนะ! พวกเขาจะกลัวหมอนั่นหรอ?”

ผู้อาวุโสลำดับที่หนึ่งแสดงสีหน้าไม่เชื่อ เขารู้สึกว่าจอชเป็นคนขี้ขลาด! จอชจะกลัวเด็กเหลือขอที่อยู่ในขั้นที่เจ็ดระดับเทพสูงสุดไปทำไม?

"อืม ก็จริงอยู่ที่พวกเขามีนักสู้ในขั้นเก้าระดับทะลวงวิญญาณจำนวนมากในหมู่ของพวกเขา แต่ทักษะการต่อสู้ของพวกเขาก็เหมือนกันไม่มากก็น้อย”

จอชหัวเราะเบา ๆ อีกครั้ง “แต่เฟนด์นั้นแตกต่างออกไป ถ้าเขาไม่ตาย เขาจะสามารถทะลวงไปได้อย่างรวดเร็วภายในหนึ่งหรือสองปี เมื่อถึงเวลานั้น ถ้าเขากลายเป็นนักสู้ในขั้นที่หกหรือไม่เจ็ดในระดับทะลวงวิญญาณ ถึงตอนนั้นผมไม่คิดว่าจะมีใครเอาชนะเขาได้อีก ถ้าเขาทะลวงไปถึงขั้นที่เก้าของระดับทะลวงวิญญาณขึ้นมา พลังของเขาจะอยู่เหนือจินตนาการยิ่งกว่านี้ไปอีก!” เขากล่าวเสริม

ผู้อาวุโสลำดับที่สองหัวเราะอย่างไม่แยแส “นายท่าน ในความคิดของผม คุณคิดมากเกินไปแล้ว คุณเชื่อในความสามารถของเด็กเหลือขอคนนั้นมากเกินไป! เด็กสารเลวนั่นบ่มเพาะตัวเองได้เร็วขนาดนั้นเพราะเขาได้รับยาวิเศษบางอย่างจากในป่าหรืออาจจะเป็นน้ำศักดิ์สิทธิ์หรือผลไม้มหัศจรรย์ที่เขาพบที่ไหนสักแห่งในป่านั้น! นอกจากนี้ พวกเขาคุ้นชินกับการบ่มเพาะตัวเองในดินแดนรกร้างนานเกินไป เมื่อพวกเขาพบสถานที่นี้โดยฉับพลันก็ไม่แปลกที่พวกเขาจะสามารถพัฒนาได้อย่างรวดเร็ว!”

ผู้อาวุโสลำดับที่หนึ่งก็พยักหน้าเห็นด้วยเช่นกัน “ใช่ ผู้อาวุโสลำดับที่สองพูดถูก! เด็กสารเลวนั่นต้องพบสิ่งของล้ำค่าอันล้ำค่าบางอย่าง และนั่นเป็นเหตุผลว่าทำไมเขาถึงสามารถพัฒนาอย่างรวดเร็วและทะลวงได้ถึงระดับปัจจุบันที่เขาเป็นอยู่ แต่ถ้าเขาต้องการที่จะก้าวไปสู่ระดับต่อไปในอนาคต ผมก็ไม่คิดว่ามันจะง่ายสำหรับพวกเขาหรอก! และนายท่านจอชได้แจ้งให้นายท่านโลเดอร์และนายท่านแมคเคนซี่ทราบถึงสถานการณ์แล้ว นายท่านทั้งสองคนจะนำเรื่องนี้ไปปรึกษากับหัวหน้าเผ่าคนอื่นอย่างแน่นอน และพวกเขาจะหาทางทำลายเจ้าสารเลวนั่นไม่ผิดแน่! เขาจะไม่มีโอกาสได้บ่มเพาะตัวเองไปมากกว่านี้หรอก!”

จอชถอนหายใจอีกครั้ง “ก็หวังว่าผมจะคิดมากไปเอง อย่างไรเสียเผ่าของเราควรจะเจียมตัว และพยายามไม่รุกรานเจ้าสารเลวนั่นในอนาคต เรายอมที่จะรุกรานกองกำลังปฏิภาคีมากกว่าเจ้าสารเลวนั่น เข้าใจไหม?”

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน