มหาเทพ แห่ง สงคราม นิยาย บท 1869

"จะเป็นไปได้ยังไง? ผมจับตามองพรสวรรค์ของนายน้อยเฟนด์มานานแล้ว คุณสามารถจัดการกับคนที่อยู่ในขั้นที่หนึ่งระดับทะลวงวิญญาณได้ ทั้งที่คุณอยู่ในขั้นที่เจ็ดในระดับเทพสูงสุดเท่านั้นเอง ถ้าไม่ใช่อัจฉริยะเช่นคุณแล้ว ใครจะได้ตำแหน่งหัวหน้าคนใหม่ไปล่ะ?” หัวหน้าป้อมปราการวิตต์มอร์หัวเราะและยกยอเฟนด์ในทันที ในขณะที่จ้องมองไปยังโอสถในมือของเฟนด์ “ถึงกระนั้น ผมก็กลัวว่าหัวหน้าป้อมปราการลำดับที่หนึ่งจะไม่พอใจ เอาแบบนี้ดีไหม ผมจะเป็นคนเดียวที่ลงคะแนนให้เขา แต่ลูกน้องทุกคนของผมจะโหวตให้คุณ เมื่อถึงตอนนั้น ผมก็จะได้ปฏิเสธได้ว่าผมไม่รู้เรื่อง ได้เมื่อหัวหน้าป้อมปราการลำดับที่หนึ่งถามผมว่าเกิดอะไรขึ้น ผมจะบอกว่าคุณได้รับชัยชนะจากเสียงของพรรคพวกของผม คุณคิดว่าดีไหม?"

“ฮ่าฮ่า… เช่นนั้นก็ได้ ตราบใดที่ผมจะได้รับชัยชนะ!” เฟนด์หัวเราะและวางโอสถลงในฝ่ามือของหัวหน้าป้อมปราการวิตต์มอร์ “ตกลง เช่นนั้นผมต้องขอตัวลาแล้ว”

“ดูแลตัวเองด้วย นายน้อยเฟนด์ ผมคงไปส่งคุณไม่ได้เพราะกลัวคนเห็นเรา!” หัวหน้าป้อมปราการวิตต์มอร์เดินไปข้างหน้าและเปิดประตูให้เฟนด์ทันที

เมื่อเฟนด์จากไป หัวหน้าป้อมปราการวิตต์มอร์ก็มองดูโอสถในฝ่ามือของเขาอย่างตื่นเต้นทันที “โอ้พระเจ้าโอสถชั้นยอดระดับสาม ไม่แปลกใจเลยที่เฟนด์สามารถทะลวงไปได้อย่างรวดเร็ว เขาเป็นนักเล่นแร่แปรธาตุจริง ๆ จุ๊ จุ๊ จุ๊! แม้แต่กองกำลังใหญ่ ๆ ก็ไม่มีนักเล่นแร่แปรธาตุอย่างเขา หากพวกกองกำลังขนาดใหญ่ทั้งหลายมีนักเล่นแร่แปรธาตุชั้นต้นระดับสามอยู่สองสามคนก็ดีมากพอแล้ว!

“มาเริ่มบ่มเพาะตัวเองเลยแล้วกัน อย่างไรซะก็ยังมีเวลาเหลืออีกหลายวัน มาลองทะลวงเข้าสู่ขั้นที่หนึ่งระดับทะลวงวิญญาณกันเถอะ!” หลังจากได้รับโอสถนี้แล้ว หัวหน้าป้อมปราการวิตต์มอร์กลับไปที่ห้องของเขาอย่างกระวนกระวายใจเพื่อฝึกฝน

หลังจากเฟนด์จากไป เขาก็ตรงไปยังป้อมปราการลาวีนและไม่นานก็ได้พบกับหัวหน้าป้อมปราการลาวีน

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน