มหาเทพ แห่ง สงคราม นิยาย บท 1872

“ใช่ ใช่ ใช่… นายท่านแมคเคนซี่พูดถูก เราจะไม่ทำให้กองกำลังที่สนับสนุนเราต้องผิดหวัง” ผู้อาวุโสจากอีกตำหนักหนึ่งพูดขึ้น “แน่นอนว่าเราต้องทำอะไรสักอย่าง อย่างไรซะกองกำลังภาคีของเราก็ประกอบไปด้วยหกกองกำลัง ในขณะที่กองกำลังปฏิภาคีมีเพียงห้ากองกำลังหลักเท่านั้น ความแข็งแกร่งโดยรวมของพวกเขาไม่ยิ่งใหญ่เท่าเรา และกองกำลังที่สนับสนุนพวกเขาก็มีจำนวนไม่มากเท่าเราอีกด้วย เราจะทำตัวเป็นเต่าหดหัวอยู่ในกระดองแบบนี้ไม่ได้!”

“ถูกต้อง เราไม่อาจกลั้นกลืนฝืนทนกับมันได้หรอก แ*งเอ๊ย… พวกนั้นต้องได้บทเรียน!” เจ้าตำหนักอีกคนกล่าวพร้อมกับยืนขึ้นเช่นกัน “ในเมื่อพวกเขากล้าที่จะทำลายเผ่าของเราหนึ่งเผ่า พวกเราจะสนองคืนกลับไปเป็นสองเท่า! ไอ้พวกร*ยำที่เข้ามาในพื้นที่นี้ยังมีชีวิตอยู่ราวสองแสนคน ถ้าเรากวาดล้างกองกำลังเล็ก ๆ ของพวกเขาไปสักสองที่ จำนวนจะลดลงประมาณสองแสนคนได้ใช่ไหม? ฮ่า ๆ! แบบนั้นฟังดูเข้าท่าดีใช่ไหมล่ะ?”

ผู้อาวุโสที่มีผมขาวครุ่นคิดเกี่ยวกับเรื่องนี้และแสดงความคิดเห็นว่า “พวกเขาเข้ามาที่นี่ประมาณหกแสนคน และหลายต่อหลายคนก็เสียชีวิตไปแล้ว ผมไม่คิดว่าวงจรแห่งการล้างแค้นจะสิ้นสุดลงได้ เนื่องจากจอช วอลล์แมนแนะนำให้เราปล่อยวางเรื่องนี้ไป ผมก็เลยคิดว่าเราจะสามารถต่อรองเรื่องผลประโยชน์อะไรบางอย่างกับกองกำลังปฏิภาคีแล้วปล่อยให้เรื่องนี้ผ่านไปซะ”

สีหน้าของนายท่านโลเดอร์มืดมนเมื่อได้รับคำแนะนำนั้น เดิมทีเผ่ากระหายเลือดเป็นกองกำลังที่ขึ้นตรงกับเผ่าผลึกเมฆาของพวกเขา แต่เนื่องจากเผ่ากระหายเลือดถูกกวาดล้างจนสูญสิ้น แม้ว่ากองกำลังหลักกองกำลังอื่น ๆ จะไม่รู้สึกอะไรกับเรื่องนี้ แต่เขากลับรู้สึกทุกข์ระทมกับสิ่งที่เกิดขึ้นไม่น้อย

เขายืนขึ้นและพูดด้วยใบหน้าหน้าถมึงทึงว่า “นายท่านแฮ็คฟอร์ด พออายุมากขึ้นคุณก็กลายเป็นคนขี้ขลาด ทำท่าอย่างกับเต่าที่หดหัวอยู่ในกระดอง คุณมีความสุขอยู่กับชีวิตที่แสนสุขสบายของคุณดีงั้นสิ? ทุกคนก็รู้ว่าเราไม่ได้อ่อนแอเหมือนวันเก่าก่อน แต่คุณกลับเลือกที่จะหลับหูหลับตาไม่คิดที่จะแก้แค้น? ฮ่า ๆ! ความขี้อายของคุณมันแปรผันตามอายุที่มากขึ้นงั้นสินะ?”

พวกอาวุโสหลายคนหัวเราะให้กับคำพูดนั้น

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน