มหาเทพ แห่ง สงคราม นิยาย บท 1902

ข่าวดังกล่าวโจมตีพวกเขาราวกับสายฟ้าฟาด ก่อนหน้านี้เพียงคู่เดียวพวกเขายังเฉลิมฉลองกันอยู่เลย และตอนนี้กลับรู้สึกเหมือนถูกน้ำเย็นสาดใส่หน้า นี่คงเป็นเรื่องตลกร้ายเป็นแน่!

นายท่านโลเดอร์จ้องมองไปที่ศิษย์ที่คุกเข่าตัวสั่นอยู่บนพื้น “บอกฉันอีกทีสิว่าเกิดอะไรขึ้นกันแน่? กองทัพทั้งเก้าจะแข็งแกร่งเช่นนั้นได้ยังไง?” เสียงของเขาสั่นเทาและเย็นชา

ศิษย์คนนั้นหวาดกลัวมาก จนคำพูดของเขาเริ่มจะวกไปวนมา เขารู้อย่างแจ่มแจ้งว่าเขาจะไม่สามารถออกจากห้องแห่งความลับนี้ไปทั้งที่ยังมีลมหายใจได้หากเขาทำให้ชายทั้งสองคนที่อยู่เบื้องหน้าไม่พอใจ เขากล่าวไปตามจริง โดยยืนยันกับทั้งนายท่านโลเดอร์และนายท่านแมคเคนซี่ว่าสิ่งที่พวกเขาได้ยินในครั้งแรกนั้นถูกต้อง พวกเขาไม่ได้ฟังอะไรผิดไปแต่อย่างใด

ไม่แปลกเลยที่พวกเขาจะโกรธจัดเมื่อพบว่าคนที่แข็งแกร่งที่สุดของพวกเขาถูกฆ่าตายและเหลือเพียงพวกที่มีระดับพลังยุทธต่ำต้อย "ออกไป!" แม้ว่าคำสั่งจะถูกพูดด้วยน้ำเสียงที่เดือดดาล แต่มันก็เหมือนกับเสียงดนตรีจากสวรรค์สำหรับศิษย์ที่กำลังหวาดกลัว เขารู้สึกเป็นอิสระและออกจากห้องไปโดยไม่หันกลับมามอง

ใบหน้าของนายท่านโลเดอร์เปลี่ยนเป็นสีเข้มด้วยความโกรธ และหากมองใกล้ ๆ จะเห็นว่าเขาสั่นสะท้านไปทั้งตัว นายท่านแมคเคนซี่ขมวดคิ้วเข้าหากัน และรู้สึกได้ถึงความวิตกที่เขาเคยรู้สึกมาก่อน “เป็นอย่างที่ผมกลัว เราจะไม่ได้รับข่าวเรื่องกองทัพทั้งเก้าได้ยังไงในเมื่อเราได้ได้รับข่าวเกี่ยวกับตำหนักคลื่นเมฆามาระยะหนึ่งแล้ว แถมคุณยังเอาแต่บอกไม่ให้ผมกังวลอีก แล้วทีนี้คุณจะว่ายังไง?”

นายท่านโลเดอร์หายใจเข้าลึก ๆ ในขณะที่เปลือกตาของเขายังคงกระตุก เขายังคงไม่เชื่อในสิ่งที่เกิดขึ้น “ต้องมีผู้ที่แข็งแกร่งแอบมาช่วยพวกเขาอย่างลับ ๆ แน่ คนของเราจะถูกสังหารอย่างง่ายดายได้อย่างไร? มันฟังดูไม่มีเหตุผลเอาซะเลย ลองคิดดูสิ คนที่เราส่งไป มีทั้งนักสู้ขั้นที่สามระดับทะลวงวิญญาณสองคนและนักสู้ขั้นที่หนึ่งระดับทะลวงวิญญาณอีกสามคนด้วย!”

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน