มหาเทพ แห่ง สงคราม นิยาย บท 1940

ในที่สุดเซฟก็ประกาศเริ่มต้นการทดสอบ “เราจะเริ่มการทดสอบทันที กรุณาต่อแถว ทุกคนคอยดูไว้ให้ดี ถ้ามีใครแทรกคิวคนอื่น คน ๆ นั้นจะถูกตัดสิทธิ์ทันที!”

การสนทนาของพวกเขาหยุดลง เฟนด์อดไม่ได้ที่จะสงสัยว่าทำไมเซฟถึงจงใจให้เวลาพวกเขาพูดคุยกัน สมาคมจะได้ประโยชน์อะไรจากสิ่งนี้? ในขณะที่เขากำลังครุ่นคิดอยู่นั้น ชายหนุ่มที่สวมเสื้อสีเขียวก็เริ่มเดินเข้าไปหาออบซิเดียน ถือเป็นเรื่องปกติที่เขาจะได้เลือกตำแหน่งเป็นคนแรกในเมื่อเขามาถึงเร็วที่สุดในหมู่ฝูงชน

คนอื่น ๆ กลัวเขาและลังเลที่จะเป็นคนแรกเพราะรู้ว่าพวกเขาไม่สามารถแข่งขันกับเขาได้ ท้ายที่สุดแล้ว ชายหนุ่มก็อยู่ในขั้นต้นของระดับแรกกำเนิดแล้ว ก่อนที่ชายหนุ่มจะหาตำแหน่งตรงหน้าหินออบซิเดียน แอมโบรสก็พูดกับเขาว่า "คุณจะผ่านการทดสอบก็ต่อเมื่อไฟทั้งสามสว่างขึ้นทั้งหมด หากผ่านการทดสอบแล้วโปรดยืนข้างหลังฉัน”

ชายหนุ่มพยักหน้าและสูดหายใจลึกเพื่อควบคุมอารมณ์ จากนั้น เขาประสานมือเข้าด้วยกันแบบฝ่ามือต่อฝ่ามือ ก่อนที่แสงสีเขียวเริ่มหมุนวนรอบมือของเขาขณะที่เถาวัลย์ที่มีแสงสีเขียวนีออนปรากฏขึ้นจากมือ

เถาวัลย์ดังกล่าวดูเหนือจริงและเต็มไปด้วยพลังงานลึกลับ ชายหนุ่มยื่นมือขวาออกไปพร้อมเสียงกู่ร้องและเถาวัลย์ก็พุ่งเข้าหาออบซิเดียนราวกับงูพิษ เถาวัลย์สีเขียวโจมตีออบซิเดียนอย่างรุนแรงด้วยพลังพิเศษ แต่ออบซิเดียนไม่ขยับเลยแม้แต่น้อย ชายหนุ่มใช้พลังงานทั้งหมดที่มีไปกับการโจมตี ทำให้ร่างกายของเขาสั่นไหว เม็ดเหงื่อระอุไหลลงมาจากหน้าผาก เขาหอบหายใจและดูหมดเรี่ยวแรง

ฝูงชนได้ยินเสียงแตกร้าวขณะที่หินออบซิเดียนเริ่มเกิดไฟลุกขึ้น นั่นทำให้ดวงตาของฝูงชนเบิกกว้างด้วยความตกตะลึง “ไฟหนึ่งดวง! ไฟสองดวง!” ไฟหยุดนิ่งชั่วขณะเป็นเวลาเก้าวินาทีก่อนที่มันจะดับลง ไฟดวงแรกหรี่ลงไปหนึ่งวินาทีก่อนที่ไฟดวงที่สามจะสว่างขึ้น หมายความว่าผลลัพธ์ของชายหนุ่มคือไฟสองดวงในเวลาเก้าวินาที เขาขาดไปเพียงหนึ่งวินาที ไม่เช่นนั้นเขาก็จะมีคุณสมบัติเพียงพอ

ชายหนุ่มตกตะลึงกับผลลัพธ์ที่ได้ ใบหน้าของเขากลายเป็นสีเขียวเหมือนกับเสื้อที่เขาสวมอยู่ "เป็นไปไม่ได้! ฉันจะไม่ผ่านได้ยังไง อย่างน้อยฉันก็ควรได้รับการจัดอันดับให้อยู่ในสองถึงสามอันดับแรกสิ!” ไม่น่าแปลกใจที่เขาอาสาเป็นคนแรก เขามั่นใจเป็นอย่างยิ่งว่าเขาจะติดหนึ่งในสิบอันดับแรกจากบรรดานักสู้สามพันคน

แอมโบรสไม่สนใจความโมโหของชายหนุ่มและพูดว่า “ไฟสองดวงคงอยู่ได้เก้าวินาที คุณไม่ผ่านการทดสอบและออกไปได้แล้ว” บางคนสงสารชายหนุ่มคนนั้น อีกเพียงวินาทีเดียวเขาก็จะผ่านไปได้แล้วแท้ ๆ แต่คนส่วนใหญ่กำลังถูมือด้วยความยินดีกับผลการทดสอบของชายหนุ่ม เพราะพวกเขารู้สึกไม่พอใจชายหนุ่มคนดังกล่าวทำท่าทางโอ้อวดมาตั้งแต่แรกเริ่ม “อวดดีนักสมน้ำหน้า! นายคงคิดเข้าข้างตัวเองไปว่าจะสามารถผ่านการทดสอบของสมาคมได้อย่างง่ายดาย!” ใครบางคนสบถขึ้น